Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
We hebben ons hele leventje wat met witte muizen gehad. Zo ook in Makkum , hadden we witte muizen, op de vensterbank staan.
We zouden een weekendje weg, dus muizen goed te eten en te drinken; wij weg Kwamen terug en hoe ze het voor elkaar kregen, ze waren weg, gewoon weg !
Wij zoeken. Vonden op een gegeven ogenblik witte bolletjes op de grond ? Het leek wel watten; wij beter kijken en ja hoor, we hadden een theekastje, met zon ouderwetse theemuts erop. Op zon theemandje, theepot onder de muts, in het mandje en de thee bleef lang warm. De watjes eindigden bij de theemuts en ja hoor, theemuts opgetild, even schudden en daar kwamen een voor een de vier muizen uit tevoorschijn ! Ze hadden een mooi gaatje gemaakt in de theemuts en zaten daar lekker warm. Ze zijn gewoon uit hun eigen aan het verhuizen gegaan; was geen goed idee, ze hadden dat eerst maar eens moeten vragen.
Zo ook op een dag, komt het buurjongetje met wat in zijn handen bij mij aan de deur:
Buurvrouw, u heeft toch muizen ?
Ja ?
Mag deze muis er dan ook bij ? Ik heb hem gered uit de bek van een kat !
Nou, kom maar op met je muis, dan doen we hem wel bij de anderen.
Maar vreemd gedrag van de witte muizen Doken allemaal in een hoekje, ver bij de logeermuis vandaan. Vond wel dat deze muis best een lange en dikke staart had. Wij woonden dicht bij een sloot
s Avonds komt mijn man thuis. We hadden ook een jonge hond, die mijn man altijd uitbundig begroette, wanneer hij thuis kwam. Zo nu ook. Mijn man heeft de hond op de arm, ik loop ondertussen naar het muizenhok en pak de logeermuis. Wil hen laten zien ? Oh jeetje, grote schrik ! De muisziet de hond
en bijt hem gelijk in de neus ! Hond gillen. Mijn man probeert de hond te ontzetten en gilt heel hard: "Wat heb je nu weer uit gehaald ? Waar komt die jonge rat vandaan ?
Help, een jonge rat ?
Mijn man,kon de hond helemaal optillen, maar de rat liet niet los. Met heel veel pijn en moeite, kon hij hem losrukken en meteen buiten in de sloot kiepperen. Hond kapotte neus, man weer heel erg verontwaardigd. Dat ik nou niet gezien had dat het een rat was, had toch zeker nog nooit een jonge rat gezien ? Kon ik er wat aan doen ?
Een nieuwe uitdaging,de rommelmarkt. Het is een uitdaging om niet met rommel thuis te komen, want die heb je zelf wel; het is de pret om dat ene mooie flesje of die oude speelgoedauto merk Dinki Toy te vinden. Zelf ben ik gek op lezen, dus ik kijk graag naar boeken. Maar ben vaak te gretig, koop bij de eerste de beste verkoper meteen 4 boeken; kom ik er achter dat even verder de boeken de helft goedkoper zijn !Afdingen, daar heb ik een hekel aan; die mensen staan niet voor niets de spullen te verkopen, willen wat verdienen en het is al zo goedkoop dat ik er erg blij mee ben.
Maar er zijn wel wat regels die ik moest leren; doe nooit te enthousiast als je iets mooi vind en het is niet geprijsd. Gegarandeerd dat je dan meer moet betalen, want je neemt het dan toch wel, gokt de verkoper. Spreek thuis met je eigen af :ik neem zoveel geld mee als ik kan missen,want echt, wéér die verleiding heb je méér in je portemonnee, gaat het ook op ! Neem kleine munten mee; ik heb uit ervaring geleerd dat,als ik voor iets 75 eurocent moet betalen en ik heb dat niet gepast,ik 1 euro geef en zeg:Hou die 25 euro cent maar ! Doe je dat over de hele markt, dan had je nog wel tien dingenkunnen kopen, bij wijze van spreken.
Zorg dat je genoeg tassen meeneemt, je weet maar nooit.Niet ieder verkoper geeft een tasje erbij; probeer zo systematisch mogelijk de markt af te lopen, anders weet je niet meer of je er wel of niet langs bent geweest. Laat je ook niets aansmeren wat je niet mooi vindt, de verkoper wil graag met lege auto naar huis, dus die wil wel, dat weet ik uit eigen ervaring. Met Koninginnendag heb ik zelf met een kennis op de rommelmarkt gestaan; op het laatst wilden we het wel gratis meegeven als het maar niet mee terug naar huis hoefde. Dus, laatste tip:als je weet om hoe laat de rommelmarkt is afgelopen, ga dan zo laat mogelijk, dan is alles goedkoper omdat ze er vanaf willen. Niet te laat, anders zou je wel eens de hond in de pot kunnen vindenen dáár was je nou toch netniet naar op zoek ?
Deze lieve kaart die ik nu weer aan al mij bloglezers doorgeef, is mij gegeven door Christien, een hele goede vriendin van mij. Gelieve op de kaart te klikken voor een groter formaat !
Christien zit zelf al zeker dertig jaar in een rolstoel, door M.S
(multiple sclerose). En daarom trof het mij zo, dat zij evengoed zo lief was om ook mijn narigheid te zien en mij deze kaard te sturen.
Ei, je bent voor mij een product waar men niet meer omheen kan. Ik bedacht onderweg met Rocky, hoe vaak je een ei nodig hebt ? Ik dacht, ik kan makkelijk 10 dingen opschrijven waar een ei bij nodig is; dat wil ik waar maken, dus daar gaan we:
1 ei gekookt
2 ei gebakken
3 ei geblancheerd
4... ei verwerkt in het gehakt
5 ei in het pannenkoeken meel
6 ei om met paneermeel een bruin korstje om het vlees te maken
7 ei in de salade
8 ei voor garnering op de salade
9 ei in cognac, een grog, als je een kater heb
10 .ei om een lekkere cake te bakken
11..ei geklutst voor een omelet
Jaja, de tien heb ik al gehaald. Dus ik snap nu nog beter waarom ik mij naar voel als ik geen eieren in huis heb ! Dat heb ik met melk en bloem ook.Want ik denk altijd maar, al heb ik niets in huis, metmelk en bloem en eieren kan ik de heerlijkste pannenkoeken maken en aangezien dat het een van mijn favoriete eten is, zorg ik er echt voor dat die ingrediënten altijd aanwezig zijn.
Vandaag, ondanks de harde wind en hagel, even een frisse neus halen met Rocky en Macho. Als Iris langs loopt, kijkt ze of mijn overgordijnen open zijn,want dan ben ik thuis. Ze komt even door de achtertuin aan kloppen en dan maken we samen een rondje "Marieëndal".
De water hoentjes zwemmen nu in de kunstmatig gegraven kuil en u ziet hoe de wolken verschillende kleuren hebben, soms waren ze best donkergrijs. Er kwam ook toen we net thuis waren, genoeg hagel uit de hemel.
Even een paar dagen uit de running, niets ernstigs, wel even rustig aan moeten doen. Had een beetje veel hooi op mijn vork genomen en kreeg hem niet meer op de hooiberg
Grapje, maar het is wel zo, dat ik erg laat achter de pc zat en dan overdag tegen de middag, best sacherijnige werd; een vrolijke Elsje is wat, maar een sacherijnige Elsje, berg je dan maar ! Ook een grapje
Was wel zo dat ik heel veel ging vergeten (onder andere sleutels kwijt raken), daardoor ook weer gestrest, dus ik liep over . Maar alles is weer onder controle, met behulp van een klein pilletje dat wonderen doet. Het is nu wat rustiger in het hoofdje en ik heb weer zin in schrijven.
Waar ik het over wou hebben, is het openbaar vervoer, namelijk de bus. We hebben nieuwe bussen gekregen, erg fijn voor mensen met korte benen (waar ik er een van ben). De drempel van de bus gaat omlaag als de bus chauffeur de bus opendoet, geweldig het lijkt net de roltrap. De drempel komt vanzelf ter hoogte van mijn voeten ! Wat een openbaring, helemaal goed. Maarrrrrr,de nieuwe bus had al gelijk een makke (het was ook te mooi !).
Het naambord op de bus geeft aan waar hij naartoe gaat. Eerder moesten de chauffeurs zelf de naam veranderen, als de bus een andere route ging rijden. Nu schijnt het met de nieuwe bus automatisch te gaan (NIET DUS )
Ik ben heel vaak uit het ziekenhuis (het was een halte dicht bij het ziekenhuis) op de bus gestapt, zeker ook wel 3 keer de verkeerde bus gepakt, omdat er 3 achter elkaar komen en ik nooit het nummer van de bus onthoud. Daarom kijk ik op het bord, boven de voorruit, waar dus opstaat waar hij heen gaat en aangezien ik gisterenzelf de verkeerde bus nam, was ik er vandaag erg alert op.
Dus ik zie bus 1 Juliana dorp. Daar wil ik niet heen; ik verzet geen stap uit het wachthokje. Daar komt bus 2 De Schoten, daar wil ik ook niet heen, weerom geen stap uit mijn wachthokje. Daar komt bus 3 wat schetst mijn verbazing ? De Schoten ??? Schiet mijn maar lek, ga ik nu ook nog dubbel kijken ? Ik zet nu wel vliegensvlug stappen uit mijn wachthokje om bij de bus te komen
De buschauffeur doet open.Het is dezelfde kanjer waar ik gisteren een extra rondje Den Helder mee heb gereden
Hallo, gaat u naar het Falga centrum ? (Daar wou ik heen.)
Nee mevrouw, ik ga naar De Schoten !
Laat ik nou toch denken dat ik die net gezien heb !
Klopt mevrouw, ik heb haar al ingeseind dat haar naambord niet automatisch op Falga centrum is gedraaid.
.Ik geef een diepe zucht en zeg: Lekker, dan kan ik weer een half uur wachten !
Ach mevrouwtje, dan ga je toch weer gezellig met mij een extra rondje Den Helder, zit je lekker warm en kom je gezellig mensen tegen.
Nou zon uitnodiging op mijn oude dag en zeker van zon kanjer, dat kon ik toch niet voorbij laten gaan ? Zei die lieverd ook nog:
Van mij mag u gratis met de bus omdat het niet goed gegaan is !
Het is dat ik verlegen ben(gelooft u dat ?), anders had ik hem gezoend
Vanmorgen stond ik best vrolijk op, ik zou door een vriendin (een andere als die van de rolstoel ) s middags op gehaald worden. Rocky mocht mee, dus daar hoefde ik mij ook geen zorgen over te maken. Wat we gingen doen was nog een verrassing, maar ik zou wel bij haar blijven eten, dat beloofde wat goeds. Maar toen ik Rocky ging uitlaten en ik later terug kwam en mijn sleutel weer eens kwijt was, sloeg mijn vrolijke stemmig gauw om. Ik had verdorie juist een lang koord aan de sleutel gemaakt, zodat ik hem om mijn nek kon hangen. Dat is precies drie weken goed gegaan en nu was ik weer mijn sleutel kwijt !
Waar was hij nou ? Ik heb geen andere achterdeur sleutel meer, want die achterdeursleutel had ik zaterdag willen laten bijmaken, maar vergeten. Ik ben wel 5 keer de route gelopen die ik met Rocky had afgelegd. Geen sleutel te vinden ! Waarom had ik hem nu niet gewoon om mijn nek gehangen ? Ik had zelf de deur niet afgesloten, was toch weer in tranen, hoofdzakelijk omdat ik wat angstig word door dat gedrag van mij.
Mijn moeder werd op haar 65ste jaar dement, die begon ook alles te vergeten en nu ben ik als de dood dat het met mij ook langzaam aan de gang is. Ik hebmijn zoon gebeld en gevraagd of hij een rondje mee wou zoeken. Gelukkig is hij gekomen en vond een snotterende moeder .
Ma, rustig nu maar, het is niet het eind van de wereld. Ik heb nog wel een slot, doe ik dat voor je in de deur en dan is alles weer oké !
Nee, niets oké, ik voel me erg onzeker worden. Maar we waren dus nog een rondje aan het zoeken gegaan, komen weer bij mijn tuinhekje en dan lopen we door een klein poortje door de heg van de gemeente en wat hing daar aan de heg ? Juist, mijn sleutel aan het koord ! De vraag is nu: heeft iemand mijn sleutel gevondenen, wist dat die van mij was omdat ik 5 keer heen en weer gelopen had, of is het koord gewoon blijven hangen toen ik langs de heg liep ?
Weer helemaal opgelucht, maar wil toch mij zelf nog weer wat beter aanpakken. Dus echt niet meer zo laat naar bed, niet meer lezen s nachts, proberen een goede nachtrust te vinden. Misschien dat ik dan overdag mijn hoofd erbij hou ?
Dat was het droevige gedeelte. Toen mijn vriendin kwam, had ik mij net weer een beetje opgekalefaterd, mij weer mooi opgemaakt. Joke had een Elsje-verwen-dag bedacht ! Zo lief We gingen naar een tuincentrum, in de buurt; alleenzou ik daar zo gauw niet heen gaan, maar als ik er gebracht word en je kan met nog iemand samen genieten van al het moois wat je ziet, dan is dat enig gewoon. Daarna zijn we naar haar huis geweest en heeft ze een drie-gangen-diner gemaakt. Zo luxe, zo heerlijk ! Ik hoefde niets te doen, zelfs met de afwas mocht ik niet meehelpen, terwijl ze geen afwastruus had .
Dus ik ben echt heerlijk verwend en dan ben ik dankbaar dat ik zulke lieve mensen om mij heen heb. Want als je zo warrig wordt voel je je nog meer alleen, omdat er dan geen persoon in je directe omgeving is die je hierin kan bijstaan. Dus dit was mijn half om half dag; eerst best wanhopig, later zo heerlijk verwend. Helemaal weer in balans-dag.
Winkelpersoneel, waar vind je nog aardige mensen onder het winkelpersoneel ? Van de week ben ik voor het eerst weer vriendelijk winkelpersoneel tegengekomen. Dat was in een tweedehands kledings- en andere kleinere spullenzaak. Ik ben nog van het ouderwetse en vind het heerlijk als men even de tijd neemt om mij te helpen, als dat nodig is. Ik ben echt niet arm, ik zou gerust wel een nieuw kleedje kunnen kopen, maar al ik dan de prijzen zie en dan de mode, die voor mij absoluut niet gemaakt is, dan vlucht ik gauw weer naar mijn Rattenplan, of de kleinere uitgaven waar ik dan was die middag.
De laatste tijd ben ik nogal erg druk, wat ik altijd wel ben, maar nu echt hyper. Dus ik begin in het kleine winkeltje van alles en nog wat te vertellen, ondertussen kijkend of er iets voor mij bij was. Er was een jong meisje, ik schatte ongeveer 18 jaar, die mij heel gezellig antwoord gaf, met mij meeging zoeken en van alles aanreiken toen ik in het pashokje aan het passen was. Zo lief, ik vond dat geweldig. Kwam ook weer hele fijne dure schoenen tegen, zo nieuw uit de kast van een oude dame die overleden was. Nogal luguber als ik het opschrijf, maar wel een erfenis van ongeveer 99 euro, terwijl ik er 3.50 euro voor moest betalen. Het waren Ecco schoenen, die lopen net als pantoffels. Ik wist dat wel, maar kon vroeger echt niet van die dure merkschoenen kopen en ik ben er fier op, als ik ze dan voor zon prijsje kan kopen. Dat vind ik juist een sport !
Maar ik dwaal weer af dat jonge meisje had engelengeduld met mij, dat viel mij gewoon op en het meisje wat de kassa bediende, was ook superaardig. Heus, dat kom je niet al te vaak meer tegen ! Was laatst in de Hema en dan weet ik gerust wel dat zon mevrouw, die achter de kassa zit, er niet uit kan, maar als ik dan wat vraag en ze zegt: Zoekt u even iemand anders in de zaak !, dan vind ik dat toch jammer. Niet dat zij er wat aan kan doen, maar de hele sfeer is zo heel anders dan vroeger.
De kleine zelfstandige, die een eigen bakkerij of slagerijhad, of drogist, die ook wisten waar iedereen woonde, hoeveel kinderenhet gezin van mevrouw Jacobs had. De drogist die een dropje gaf als je met je moeder kwam Ik lijk misschien honderd, maar ik voel het wel zo.
Mam je bent te soft ! zegt mijn zoon dan.
Ja, ik leef geloof ik een stuk terug in de tijd. De tijd heeft mij ingehaald, met al zijn moderne dingen (met de pc ben ik erg blij !), maar telebankieren en allemaal andere dingen op de pc, daar doe ik nog niets mee, andere tijd of niet. Een beetje tijd voor een ander maken, wat geduld opbrengen, dat moet toch te doen zijn ?
Krulspelden heb je in alle soorten en maten; je hebt schuimrubberen krulstokjes die moeten de papillottenvervangen (dat waren de lapjes van oude lakens gescheurd, die je in je haar draaide, dan een knoop erin. Je lag de hele nacht op die knopen, maar je had de andere dag de mooiste krullen !).
Dan heb je die ijzeren krullen met een borsteltje erin, dan bleef de roller goed in je haar vastzitten. Die rollers hadden verschillende kleuren op het eind van de kruller zitten; dat betekende verschillende dikten: rood was groot, groen middel en blauw klein. Vroeger had je ook schuimrubberen krulspelden, dat was een rolletje van schuimrubber en daar klipte je dan een witte klem omheen en die sloot weer met een klein dingetje waar je die klip in deed. Heel vroeger hadden ze van die mooie klemmen met een soort tanden, daar kon je mooi golven in je haar mee maken. Je hebt ook nog permanent krulspelden: indraaien en dan met een elastiekje er weer omheen. Ik heb mijn eerste permanent gekregen met allemaal loodzware verwarmde klemmen, die dan over de krulspelden heen werden geklemd. Kon mijn hoofd echt niet bewegen anders zakte hij zo opzij of naar beneden.
Dus over krullen en krulspelden weet ik gerust wel wat af. Dan hadden we de krultang, de eerste was van ijzer; werd op het gas of de kachel gelegd. Als hij warm werd, deed mijn moeder mijn haar ertussen en dan maar rollen met die tang, tot ze dan mijn oorlelletje weer raakte en ik een brul gaf en mijn moede dan steevast riep: Wie mooi wil zijn moet pijn lijden !
Nu zijn er verschillende soorten krultangen, dikke en dunne. Zelf heb ik een krultang op gaspatronen; die heeft geen snoer, dat is best handig. Dus u ziet het, ik kan geen excuus verzinnen dat ik mijn haar niet kan doen, de spullen zijn er, nu nog medewerking van het weer en natuurlijk van mijzelf Maar ik hoor vaak in mijn oor fluisteren: Maak je mooi, doe het voor je zelf. Als je dan in de spiegel kijkt, dan ben je fier op je zelf !En dat is waar !
Oude klok, dat mag ik wel zeggen van onze klok. Hoewel oud ? Ik heb wel eens klokken in eentoren gezien van honderd jaar oud, dus wat is dan 39 jaar ? Maar in mijn ogen is het mijn oude bejaarde klok. Hij doet het nog wel, maar niet meer op tijd. Als hij (weet niet zeker hij of zij, maar voor mij is het een hij )2 keer moet galmen, omdat het 2 uur is, doet hij het nu 1 keer; dus eigenlijk op het halve uur. Ik kan ermisschien een klokkenmaker bijhalen, maar ik ben bang dat die niet aan huis komen en ik denk, als ik de klok van zijn vertrouwde plek afhaal, dat hij het dan echt niet meer doet. De klok heeft aan mij een minder goede herinnering, terwijl ik er ( zoals later bleek ) echt niets aan kon doen.
Het gebeurde 7 jaar geleden. Simon leefde nog en hij trok altijd de gewichten van de klok op, daar mocht ik echt niet aankomen, dat was nu eenmaal zijn klusje. Dat kon hij nog. Op een keer dacht ik er niet bij na, ik liep langs de klok, zag dat de gewichten bijna op de grond hingen, dus ik trok de gewichten op De klok was natuurlijk Simon gewend Heeft vast een appelflauwte gehad (er zaten vrouwenhanden aan zijn gewichten !) Ik loop verder en hoor toch een enorme klap, ja hoor, de klok op de grond !
Simon was in het schuurtje wat aan ons huis vastzat en die komt woest aanrollen met zijn rolstoel
Wat doe jij nou ?
Ik trek alleen de gewichten van de klok op en hij valt op de grond !
Dat doe ik toch altijd ?
Ja schat, daar had ik even niet aan gedacht.
Heb je er natuurlijk veel te hard aan getrokken !
Naar mijn weten niet,maar als jij het zegt
Nou kom maar op met de klok, ik kijk wel of ik hem kan maken !
Wat bleek nu ? De ophanging van de klok bestond uit plastiek en het plastiek was helemaal poreus geworden, dus vergaan en natuurlijk naam de klok wraak, door net op het moment dat IK de gewichten optrok, te vallen. Hij dacht: nu is het plastiek HELEMAAL vergaan, dus nu val ik gewoon naar beneden.
Simon had altijd overal een oplossing voor, zo ook voor de klok. Hij heeft gewoon een plaatje aluminium genomen en dat verwisseld voor het plastiek; de klok heeft hij inwendig ook gemaakt want door de val was er wel het een en ander verbogen. Met de verhuizing hebben we extra voorzichtigmet de klok gedaan, want het is ook weer een herinnering aan Simon. We hadden hem samen uitgezocht en dus samen 36 jaar lief en leed en keurig de tijd (toen nog op tijd ! )met de klok gedeeld. Dus, u begrijpt dat mijn klok best een beetje dement mag zijn van mij, als hij maar blijft slaan ! Het geluid hoort nu eenmaal in mijn huis, ik hoop echt dat hij het nog heel lang uithoudt.
Wat wil ik ? De hele wereld veranderen,de mensen weer verdraagzaamheid leren, weer naastenliefde, weer behulpzaam naar elkaar toe.
Je kan dan wel zeggen vroeger was gerust niet altijd zon goede tijd, maar het was wel de tijd dat je rustig je deur kon openlaten als je even weg moest; het was de tijd dat het touwtje uit de brievenbus hing om, tante Jans of tante Trien gewoon naar binnen te laten lopen zonder afspraak zonder bellen.
Ieder zijn eigen idee erover en misschien bent u op uw rust gesteld, maar de mogelijkheid was er.
Nu kun je echt niet meer je deur open laten staan en zeker geen touwtje meer tussen de deur, want de wereld is harder geworden. Veel verslavingen komen nu voor, (vroeger was het hoofdzakelijk drankverslaving ) waardoor de mensen geld nodig hebben om het spul te kopen. Hebben ze geen geld, dan stelen ze het wel. Ze slaan zelfs een mevrouw van 70 toen ze de deur opendeed. Er werd gebeld, ze doet open en krijgt gelijk rake klappen in haar gezicht; dat was verleden week op de tv. Nou, waar gaat de mensheid dan naartoe ? Het is toch niet zo moeilijk om wat voor een ander te doen, alleen ik verwacht altijd dat het dan ook terug gedaan wordt. Mijn moeder haar lijfspreuk was: wie goed doet, goed ontmoet.
Maar als ik dan weer eens helemaal van de rel ben, door dingen die ik vast gedaan zou hebben, maar degene van wie ik het verwacht doet dat niet,is gewoon niet thuis, doet net of zijn neus bloedt, of praat niet rechtstreeks tegen mij maar via anderen, dan begrijp ik er weer helemaal niets van en kan daar behoorlijk verdrietig van worden. En als ik dan aan mijn zoon Chris mijn gram een beetje wil halen, zegt hij steevast: Word wakker mam, je bent in de echte wereld !
Nou, die echte wereld zou ik een schop onder zijn gat willen geven en zeggen: We moeten allen op deze wereld leven en ik denk dat we dat allemaal zo prettig mogelijk willen. Dus als we nu met zn allen zeggen: Ik wil het, ik wil het, ik wil het !, elkaar meer begrijpen, elkaar wat meer toelachen, elkaar waarderen, in eigen waarde laten en vooral praten en luisteren naar elkaar, dan weet ik zeker dat we op een gegeven moment allemaal samen roepen:
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
