Zomaar een dagxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik ging vandaag naar de stad. Rocky zou mee, dus ook mee de bus in., dat is nog niet zo makkelijk. Vooral de eerste keer dat ik met Rocky de bus in ging was een klein drama. Ik heb zo’n riem die uitloopt, dus zelf uit- en inrolt. Ik had er natuurlijk moeten bij nadenken die riem kort te houden, maar dat had ik dus niet en toen de bus dan kwam en de mensen gingen instappen, dacht Rocky “ik moet ook !”  en daar ging hij al, terwijl er nog twee mensen voor mij in moesten stappen. Die moesten over de riem heen stappen want Rocky was de bus al in. Ik schaamde me rot.

Oké dat gebeurt me niet meer, ik hou de riem nu kort zodat we samen de bus instappen, dan gaan we een plaatsje zoeken, maar dan ben ik er nog niet. Mijn vriendin vindt mij een oude muts worden met mijn hondje, want ik neem altijd een handdoek mee en die leg ik dan op de stoel in de bus; valt ook nog niet mee.  Rocky vasthouden als de bus gaat rijden en dan maar hopen dat we niet een bocht krijgen, want ik heb nog geen busbenen, daarvoor ga ik te weinig met de bus. Ik wil niet dat er iemand wat zal zeggen als mijn hond op de busstoel zit. Willy mijn vriendin zegt : “Een hond hoort helemaal niet op de stoel, hij hoort gewoon op de grond, daar is het een hond voor!” Willy is een kattenmens, katten  neem je niet mee aan een riempje de bus in en was Rocky nou een Deense dog dan had hij echt wel op de grond gestaan, maar hij is al zenuwachtig, dus dan maar een oude muts ! Maar hij gaat mooi op zijn handdoek naast mij op de busstoel en dan blijf ik hem ook nog eens aaien over zijn kopje totdat we op de plaats van bestemming zijn. Ik weet gerust wel dat ik misschien te tuttig met Rocky ben, maar we zijn zo veel bij elkaar dat we gewoon meer als vrouwtje en hond zijn; ik ga heus niet zo ver dat ik het mijn kind noem, maar mijn allerliefste vriendje is hij toch wel en ik denk dat hij mij ook wel ziet zitten, maar dat ik mij zelf wel in een positie plaats dat ik niet meer weg kan zonder Rocky of ik moet constant oppas regelen, dat is gewoon niet altijd fijn.

Gisterenavond zou Joop mijn buurman van 6 uur tot half 9 op Rocky passen, omdat ik een  etentje had als dank voor mijn vrijwilligers werk. Daar zag ik ook de mevrouw waar ik dat vrijdagsmorgens mee samen doe; ze vroeg : “Gaan jullie straks mee naar de bioscoop, ik heb kaartjes voor de helft van de prijs ?”Er was een Aktie van “AH”, tweede kaartje voor de bioscoop gratis dus. Van dat eerste kaartje deelden we de prijs. Het was de film “Mamma Mia”, met mooie muziek van “ABBA”

Ik was er meteen voor in,  maar dan werd het veel later voor ik Rocky kon ophalen. Ik had de telefoon mee dus ik Joop bellen :

“Joop vind je het goed dat ik Rocky wat later ophaal ?” 

“Hoe laat dacht je ?”

Nu had ik begrepen dat de bioscoop om half 9 zou beginnen, dus dacht ik ongeveer 11 uur. “11 uur ongeveer !”  

“Nou vooruit dan maar, maar niet later want meestal ga ik half 11 naar bed.”

Ik helemaal blij met zo’n onverwacht extra uitje. Komen we bij de bioscoop aan, begint de bioscoopfilm om kwart over 9 pas en zou dan ongeveer kwart voor 12 zijn afgelopen ! Nou dat was dan erg jammer voor mij, maar dat kon ik niet maken tegenover Joop.

Degene die de kaartjes had zei : ”Nou je belt Joop gewoon nog even, hij vindt het vast wel goed.

”

Dat vond ik misbruik maken van iemand zijn goede wil. Dus we waren braaf om 9 uur bij Joop. Die zei toen : ”Ik heb er niet bij nagedacht, maar ik had de sleutel van je huis, ik had hem wel in huis kunnen doen !”

Was nu zeker blij dat ik vroeg thuis was, want dat had vast weer een herrie met de buurvrouw gegeven de andere dag, want Rocky blijft blaffen als hij alleen is en dan om half 11 ‘s avonds  was geen goed idee.

Dan denk ik wel eens, was ik toen maar niet langs gelopen op die hoek waar die vrouw met een jonge hond op haar arm stond. Ik ben nou eenmaal gek op dieren, dus ik moest het even aaien. We raakten in gesprek en toen zei ze dat Rocky, die ook van haar was, weg moest. Ik snapte daar niets van, want het is zo’n leuk beestje (niet vermoedend dat hij de hele wereld bij elkaar blaft als hij alleen is !) Voor dat ik het wist stond ik met een hondenriem waar Rocky aan stond te bibberen in mijn ene hand en in mijn andere hand een voerbak, drinkbak, zakvoer… zelfs een splinternieuw jasje, voor als het koud werd (wat hij beslist niet aan krijgt, dat vind ik echt niet leuk en Rocky gelukkig ook niet).  Ik heb het uitgeprobeerd, maar er moest dan een elastiekje om zijn staart. Nou, hij verzette geen poot, hij bleef stokstijf staan. Gelukkig hoefde ik me niet schuldig te voelen toen ik het weggaf.  Terwijl ik me voorgenomen had geen dier te nemen, omdat ik nu alleen ben en dan meer weg zou gaan. Maar  Rocky was toch voor mij bestemd en daar heb ik echt geen spijt van.

Dus ik kan niet onverwacht iets ondernemen en moet vaak oppas regelen, maar de meeste tijd ben ik toch die oude muts die altijd  haar hondje toch zoveel mogelijk meeneemt,  omdat ik ontzettend van hem ben gaan houden  en hem echt verwen. Maar daar krijg ik ook weer onvoorwaardelijke trouw en liefde voor terug.

Eliza