Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Stekkies, kent u het woord nog? Ik was het bijna vergeten, totdat ik een hele plaat met 10 plantjes aan iemand cadeau wou doen.
Ik vond die plantjes zelf zó leuk ,dus dacht ik,ik pluk gewoon de langste bloemetjes die uit de potjes hangen er af, doe aarde in plastiek potjes( wie wat bewaart heeft wat ) en probeer er door ze goed nat te houden, worteltjes aan te kweken en dan maar zie of het plantjes worden.
Zo gezegd zo gedaan, maar toen kwam buurman Kees voorbij, die zag mij oetellen, vroeg me waar ik mee bezig was, ik vertelde het, toen zei buurman Kees,meisie daar moet je eerst stekpoeder opdoen voor je ze in de grond steekt.
Stekpoeder??daar had ik nog nooit vangehoord dus ik dacht dat ik in de maling werd genomen
Ja hoor buurman Kees het is goed hoor
Geloof je me niet meisie, ik zal wel wat halen
Goed buurman ik wacht af
Inderdaad kwam buurman Kees even later terug,in zijn hand een klein rond doosje waar werkelijk Stekpoeder op stond.
Je bent nooit te oud om te leren dus ik leerde van buurman Kees; eerst het steeltje in water dopen, dan in de stekpoeder, en dan in de aarde
En ik zal toch heel vrolijk zijn als ik straks 10 plantjes heb voor de somma van: 4 euro 95, de prijs van het stek poeder. De aarde had ik in een grote zak , potjes waren van andere plantjes dus!!!!
Ik heb u verteld dat ik een mozaïek stukje heb gemaakt ,ik moet het nog steeds voegen maar het loopt gelukkig niet weg.
In 2006 werd het tunneltje die onder het spoor door loopt naar Den Helder De Schoten gerestaureerd, het moest een kunst project worden en gelijk iets afdoende tegen graffiti want daar werd het helemaal mee onder gespoten.
Toen heeft de gemeente er een wedstrijd van gemaakt, alle schoolkinderen mochten een tekening maken, voor een mozaïek stukje, de mooiste tekeningen werden uitgezocht en onderbegeleiding mochten de kinderen, zelf, zo ver als ze erbij konden mee helpen. De burgemeester heeft het toen plechtig geopend, en het zit er gelukkig nog mooi op.
Onder het wandelen op 2 de Pinksterdag kwam ik er onderdoor, ik was er zo van gecharmeerd, ik wouhet u ook laten zien.
Die dag heb ik nog veel meer gefotografeerd, onder andere het open kunst project 'De Nollen', wat langs de spoorbaan is ontstaan.
Het is allemaal buiten in heuvels neergezet, helaas is de kunstenaar overleden, maar zijn kinderen willen graag het project voortzetten. Over smaak valt te twisten ik kan niet alles mooi vinden, maar dat het uniek is dat is zeker.
Ook heb ik nog een haas gespot, heerlijk als je dan je camera in de aanslag hebt, ik was zo kien om vóór de haas mijn camera te richten want dacht ik, dan holt hij zo mijn beeld in, en dat lukte. Wat zijn ze lang en mager die hazen. Ook heb ik leuke dingen in tuintjes gefotografeerd, maar dat komt in een ander verhaal aan de orde.
Wat voor een dag is het vandaag? Af en toe moet ik echt alles weer even terug denken, wat gebeurde er gisteren,? en welke dag is het vandaag.?
Als ik dan terug denk aan gisteren ; de winkels waren open terwijl ik dacht dat het zondag was, (daar kun je niet meer van op aan, de winkels zijn zondags hier nu ook open .) Mijn schoonmoeder had gebeld bedacht ik opeens en dan is het toch echt zaterdag, want dat is al jaren vaste prik, de ene week belt mijn schoonmoeder, en als ik het niet vergeet (vergeet ik wel eens wat?) dan bel ik de zaterdag er op weer.
Ik schrijf het soms met koeien letters op de agenda die in de toilet hangt, ik kijk er zeker een paar keer per dag naar, maar nog weet ik soms niet dat het dan zaterdag is, dus weer wat anders geprobeerd, elke morgen een rondje om de dag te zetten, als ik dan kijk weet ik dat het maandag of een andere dag is. ( moet ik het niet vergeten )
Vandaag is het dus eerste Pinksterdag, vroeger waren het allemaal bijzondere dagen wegens vrij zijn van het werk, maar nu merk ik er zo weinig van. Het zijn de zelfde zondagen als anders voor mij. Ik heb was in de wasmachine, ga straks toch maar verse sperziebonen koken, Chris mijn zoon, heeft speciaal een zakje aardappels gekocht van 1 kilo, dus ik kan er nu niet meer zeggen, ik moet altijd zoveel aardappels tegelijk kopen en dan schieten ze wortel( allemaal van die enge wurmen )Ik had zelf ook een zak gekocht van 2 en half kilo, die liet ik aan Chris zien toen hij met zijn zakje van 1 kilo aan kwam. Chris was een beetje boos dat ik zo weinig kook voor mij zelf,
Mamdan krijg je geen vitamine naar binnen, weet je wat mam ik kom donderdag avond bij je eten, dan kun je koken, want je kan lekker koken mam
Waarom kom je dan niet wat meer bij me eten?
( oei foutje want je moet niet dwingen hé, ik moet blij zijn dat hij donderdag dan komt eten )
Mam dat weet je wel, ik heb het best wel drukals ik uit mijn werk kom,moet ik nog van alles ( Een gescheiden man )
Juist daarom jongen is het dan niet makkelijker om bij je oude moeder te komen eten ? ( ga op de sentimentele toer FOUT )
Dan beginnen we allebei te lachen en ik wéét donderdagmeer niet.
Wel fijn dat we zo met elkaar omgaan, maar ik ben weer afgedwaald , ik zou een beetje beschrijven wat ik eerste pinksterdag doe.
Nou veel is het niet, in mijn ochtend jas Rocky om half 10 uitgelaten achter het hegje, ik had nog geen puf om uitgebreid me aan te kleden. Dan toch even achter de p c post bekijken, heerlijk dat er toch veel vrienden zijn via de p cwaar ik dan mee communiceer.
Iets makkelijks aantrekken wil niet deftig zijn vandaag, de was moet opgehangen, ik wil nog koken de stoep bij de voordeur onkruid vrij maken, de stoep ziet er zo keurig uit bij de drie buren die dat altijd samen doen, dan voel ik me verplicht om het ook netjes te maken( daar gaan we weer, ik vind mijn stoep al netjes, maar als de buren de tegels gaan schoonmaken denk ik ohh "Helppp"nu moet ik ook, zo dubbel ) als ik nu met mijn billetjes (nou billetjes ?) blijf zitten achter de p c dan gebeurd er van alles wat ik me heb voorgenomen niets(en de wereld vergaat niet eens dan, weer een uitvlucht ) Als het 'n uur of 5 is , ga ik een lange wandeling maken met Rocky, het is zo op de dag erg warm. Vooruit ik pak mij bij kop en kont op, en doe wat ik van plan was, eerst de was buiten hangen want nu schijnt de zon lekker warm.
Vandaag heb ik een rustige dag gehouden, een beetje op mij zelf even geen drukte, ik prakkiseer me suf, hoe het verder moet met de blafband.
Hij is nu 1 keer om geweest, Rocky luistert zoals hij nog niet geluisterd heeft.
Het is misschien wreed dat stroomstootje als hij blaft, maar vandaag als ik zei niet blaffen (wel met een strenge stem) luisterde hij meteen.
Ergens voelt hij nu, dat er af en toe geluisterd moet worden als ik het vraag.
Maar dat vind ik zelf best wel heftig, die ondeugende en niet luisterende Rocky vind ik eigenlijk fijner om te zien, maar dat is dan fijn voor Rocky. Als ik nu even zeg hé Rocky stil! staat hij gelijk stil, en is hij stil. Geen narigheid met de buren nu.
Wat zeur ik dan?, dat wil ik toch. Meer voor de andere mensen als voor mij zelf, dat is het dubbele er van .
Ik vind het heerlijk om een vrolijke Rocky te zien, moet erg wennen aan een Rocky die schichtig is, staartje tussen zn pootjes, maar wél luistert. Ik hoop dat hij gauw door heb, dat het niet eng is om te luisteren, en ik moet weten dat het niet zielig is, als hij wat timide is áls hij moet luisteren. Ik moet nu ook wel volhouden. Ik hoop de blafband zo weinig mogelijk te gebruiken
Zwanenjacht (het vehaal even terug geplaatst, om de laatste foto's te laten zien)
Ik ben op zwanen jacht geweest, het hele gezin zwaan zit nuin het vogel asiel, ik ben er naar van maar het kon niet anders, het mannetje werd bekogeld met stenen, en dat had zeker dood gegaan, dus ik heb de hele wereld afgebeld, en alleen het vogel asiel met het personeel van de dieren ambulance wilden het proberen, maar dat het heftig was dat is zeker.
Ik heb nog nooit een zwaan zo'n geluid horen maken toen we moeder zonder kleintjes het eerst uit het water haalde, ik hoor het nog en zie haar nog in die tas met ritssluiting om haar vleugels alleen de lange hals met het koppie stak er uit, het mannetje liet zich niet zo maar vangen, dus ze lag daar maar, echt heel triest.
Maar het kon echt niet anders,het mannetje viel kinderen aan die naar school gingen.
Gelukkig zitten ze nu in het vogel hotel bij te komen van alle ellende, ik kan even geen zwaan meer zien, ook even geen mensen, ik ben honds moe en afgepeigerd. Sorry voor mijn klagen maar ik ben zo moe.
Ja 'krokodil 'is echt aan een schoonheid operatie toe, Rocky heeft het voor elkaar gekregen de ingewanden naar buiten te halen, nu moet ik wel aan de gang anders kunnen we krokodil gaan begraven.
Dat kan ik Rocky niet aan doen, ik weet niet hoe lang Rocky krokodil al heeft, hij werd meegegeven toen ik hem kreeg. Dat is al weer 2 jaar geleden, nu moet hij echt in de revisie. Alles start klaar, ik wil draad en naald halen zie ik in mijn ooghoeken dat Rocky heel stiekempjes krokodil van de operatie tafel afpikt. Ik weet precies waar Rocky met krokodil heen gaat, ja hoor onder het bed in de slaapkamer. Met een honden koekje probeer ik Rocky onder het bed vandaan te krijgen. Dat lukt, maar denk maar niet dat ik zonder slag of stoot krokodil uit zijn bekkie krijg
.
Dat is niet zo wonderlijk, omdat we alle dagen wel een paar keer het spelletje spelen van Rocky waar is krokodil? Rocky hoort het aan mijn stem: "hé we gaan dat spelletje doen van zoeken en afpakken, ik hou krokodil nu goed vast hoor."
Lieve Rocky het is voor krokodil zijn eigen best wil en zeker voor jou, als hij nu niet gerestaureerd word, is er straks geen krokodil meer. Of hij het begrijpt of niet, Rocky laat gelaten krokodil los. Dus draad en naald pakken, ijzergaren deze keer maar, het is nu wel de laatste keer dat ik krokodil ga herstellen, het moet dus grondig gebeuren. Rocky staat met zijn 2 pootjes tegen mijn knieën op, en volgt met argus ogen wat er gebeurd met zijn geliefde krokodil. Ik doe reuze voorzichtig want een verdoving zat er niet in voor krokodil, dus dan maar zo zachtjes mogelijk krokodil weer heel maken. Het huidje van krokodil is super gaar, alles dus maar goed aan elkaar naaien. 1 pootje er weer tussen naaien( andere pootje niet meer terug gevonden ) en klaar is kees. Hier Rocky, daar is krokodil, doe er even wat voorzichtig mee, want het isnatuurlijk niet niks zon algehele renovatie. Rocky besnuffeld krokodil even en neemt hem dan voorzichtig mee, kijkt even dankbaar om, ( dat hoop ik dan maar).
Joop heeft uit een nalatenschap allemaal boeken geërfd, echt er zit van alles tussen wel veel godsdienstige boeken maar ook natuur- tuin- gedichten -streekromans- romans over Koningshuizen en prinsen .We hebben wel erg moeten sjouwen( ik 2 dozen toen lag ik al in katzwijm, veel te zwaar ik mocht ze sorteren) joop had zijn verkoophoed opgezet,het zag er stoer uit, door het sorteren had ik ook dat boekje van Annie MG Schmidt gevonden dus ondertussen zolang er geen kopers gearriveerd waren, kon ik wat in het boekje lezen,Dat deed ik hard op ,Joop vond er echt niets aan, ik zat te genieten. Joop dreigde met ontslag als ik niet zachtjes voor me zelf las.
We zaten knoert gezellig, alleen de klanten lieten op zich wachten, ik werd goed verzorgt door mijn (baas), ik kreeg brood met gebakken ei, heerlijk.
Het liep niet storm en dat was jammer, we hadden ons best er voor gedaan. Nu nog even de Pinksteren afwachten hopelijk gaat het dan beter met de verkoop .
Het gaat er in het leven alleen maar om, anderen gelukkig te maken zegt moeder tegen Fietje.
Dan word je zelf pas gelukkig.
Dat zijn zo van die axiomas die kinderen ingegoten krijgen als ze klein zijn, tegelijkertijd met de levertraan. Niet alleen door moeders, maar ook op school te zijner tijd, het staat in de boekjes en het staat bij wijze van spreuk in de schoolagendas.
Blijkbaar is het een liedje dat je voor kinderen zingt. Moeder zal het niet in haar hoofd halen, dit zelfde tegen vader te zeggen, bijvoorbeeld.
Hoewel het voor vaders toch ook moet gelden.
Ach nee, hij zou er gewoon van schrikken, van zijn krant opkijken en zeggen: wat is er Mien, ben je niet goed , zal ik de dokter even opbellen?
Maar Fietje slikt het wel. Ze denkt: O, dat zal dan wel weer waar wezen. Er is ook nog zo iets als: t Gaat in het leven niet om hetuiterlijk, Fietje, t gaat om het innerlijk kind.
Allemaal dingen, die ergens op een kastje staan, gelijk met de levertraan, zo nu en dan krijg je een lepel, dat is naar en vervelend, maar ach.
Gelukkig maar dat Fietje niet verder vraagt. Stel je voor dat ze vroeg: Is Pappie nou weer bezig op de beurs, anderen gelukkig te maken, mammie?
En is het zo gek, dat het Fietje niet opvalt, dat ze langzamerhand in de wereld komt, waar het helemaal niet meer schijnt te gaan om: andere gelukkig te maken. Om te beginnen hoort ze uitsluitend nog maar: Je moet je best doen, Fietje. Je moet er komen. Je moet iets bereiken.
Laat de kaas niet van je brood eten, Fietje. Het gaat er om, een man te krijgen met een goede positie, of liever nog, een man die in zaken is, dat is altijd beter. En dan komt er een aaneenschakeling van dingen,die je bereiken moet en dingen die je op de kop moet tikken en dingen die je gedaan moet weten te krijgen.
Als we Pietersen van het woningbureau eens te eten vroegen, misschien kunnen we van hem daniets gedaan krijgen. Het is toch ook wel eens nodig dat we naar Jansen gaan, hij heeft zon invloed. Ik heb nu een naaister op de kop getikt, als ik nu nog eens een betere hulp kon krijgen. We nemen een a tot z polis en ik zal zien dat we van die dokter een recept los krijgen. Zo gaat het altijd maar door en niemand schijnt dat gek te vinden
En toch is Fietje werkelijk niet vergeten, wat haar moeder altijd tegen haar gezegd heeft. Want als ze zelf een klein meisje heeft,zal ze eens een keertje ernstig naast haar gaan zitten en zeggen: Denk er om,het gaat er in het leven alleen maar om, andere gelukkig te maken kind, dat is de enige manier om zelf gelukkig te zijn.
Geschreven door Annie M G Schmidt
Ik heb dit boekje van Annie MG Schmidt gevonden,tussen boeken die Joop gekregen heeft uit een nalatenschap. Ik vind er hele leuke stukjes in staan .
Het blijft altijd actueel al is het in 1979 geschreven
Mam de kinderen hebben morgen sportdag op school, ze vinden het vast.
fijn als je even komt kijken.Ik vind het prettig dat Chris me dat verteld, ik vind het zeker leuk om naar de inspanningen van mijn kleinkinderen te kijken.
Natuurlijk ging de camera mee, Indra was met de kleintjes op het schoolplein allerlei spelletjes aan het doen, Sven was op de voetbalvelden er vlak bij ook zijn best aan het doen met allerlei spelletjes .
Het was heerlijk ongedwongen niet te moeilijk, prachtig mooi weer, dus een perfecte sportdag. Het eerste keek ik bij Indra, daar was haar moeder Monique als hulp spelletjes jufvrouw ook. Indra ging juist emmerlopen ( vroeger deden wij het met lege groente blikken, aan de zij kant 2 gaten maken waar we het touw doorheen deden knoop er op en lopen maar.) nu zijn het plastiek emmertjes, maar even goed vond ze het best eng, ze moest het even door krijgen, dat ze de touwtjes strak moest vast houden.
Ik had komkommer meegenomen in plakjes en Joop had 2 chocoprinsen meegegeven voor ze .Dat zijn 2 koekjes op elkaar met cream ertussen en lekkere melkchocola er overheen. De komkommer vond ze heerlijk. Ik dacht dan ga ik Sven ook wat komkommer brengen zolang het nog wat koud is, ik had al verteld dat het stralend weer was. Ik kon Sven eerst niet vinden tussen al die velden en kinderen, maar hij had mij gevonden, ik had Rocky ook mee en die zag hij.
Hay oma
"Hay Sven hoe gaat alles?"
Goed oma het is heel leuk
Toen moest hij zich weer bij het volgende spelletje melden, dat was best moeilijk. Sven en een andere jongen werden met hun benen aan de binnenkant vast gemaakt, en zo moesten ze een pakoers afleggen, je moet dan wel allebei tegelijk stappen en dat viel niet mee, wel veel lachen. Sven en de jongen waren dan ook wel toe aan een fris plakje komkommer, Sven nodigde ook meteen de andere kinderen die bij het spel betrokken waren uit,Mijn oma heeft komkommer lekker jo ik was blij dat ik een hele komkommer in plakjes had gesneden.
Sven moest ook nog met en sckipy bal een pakoers afleggen en daar was hij zo vermoeid van dat hij bij het eind voorover over de bal viel. Toen wou hij wel n chocoprins, de koek die Joop had mee gegeven. Nu weer terug naar Indra, die zat op de grond te huilen. Indra ben je gevallen?
Nee de juftouw is op mijn vinger gaan staan en dat doet pijn. O daar heeft oma wel wat op, en daar kwam de chocoprins weer te voorschijn die had ik nog in mijn tasje voor haar. Er zit glimmend papier op toen dat er afgehaald was zag ik wel dat de chocola gesmolten was, maar dat mag de pret niet drukken toch? Indra was gelijk stil maar zat binnen een mum van tijd onder de melk chocola. Dat mamma Monique daar niet blij mee was is duidelijk te zien, dus weer geen diploma voor een nette oma.
Ja een beetje vreemde titel, want ik ben niet weggeweest .
Maar in mijn hoofd was het een gaos het werd zo vermoeid, dat ik even de pc niet wou aanraken, even geen mensen wou zien, alleen maar slapen even bij komen. Daarnaast heb ik wel lichamelijk werk gedaan, de computerkamer helemaal veranderd. Eindelijk de dozen die overal en nergens stonden opgeruimd (verplaatst), netjes in een kast die we in de kringloopwinkel goedkoop konden kopen.
Het opklap bed maakt plaats voor een slaapbankje. Nieuwe overgordijnen opgehangen, die al bijna een jaar in een vuilnis zak zatenomdat de buurvrouw ze had laten maken en er achterafniets aan vond, en aan mij gevraagd had wil jij ze? Maar ik had zoveel dozen en rommel in het kamertje de moed ontbrak me gewoon om het op te ruimen.
Door het mooie slaapbankje ook voor een prikkie,( weinig geld ) wou ik toch wel de uitdaging aangaan, maar dat mij dat geestelijk vermoeide is echt waar, ( ik kan zo slecht iets weggooien) uiteindelijk heb ik het probleem weer verplaats in de kasten en in de schuur, ik heb mij zelf belooft, doos voor doos nog eens na te kijken, misschien kan er toch wel wat weg JA,JA
Ik ben op zwanen jacht geweest, het hele gezin zwaan zit nu in het vogel asiel, ik ben er naar van maar het kon niet anders, het mannetje werd bekogeld met stenen, en dat had zeker dood gegaan, dus ik heb de hele wereld afgebeld, en alleen het vogel asiel met het personeel van de dieren ambulance wilden het proberen, maar dat het heftig was dat is zeker.
Ik heb nog nooit een zwaan zo'n geluid horen maken toen we moeder zonder kleintjes het eerst uit het water haalde, ik hoor het nog en zie haar nog in die tas met ritssluiting om haar vleugels alleen de lange hals met het koppie stak er uit, het mannetje liet zich niet zo maar vangen, dus ze lag daar maar, echt heel triest.
Maar het kon echt niet anders, het mannetje viel kinderen aan die naar school gingen.
Gelukkig zitten ze nu in het vogel hotel bij te komen van alle ellende, ik kan even geen zwaan meer zien, ook even geen mensen, ik ben honds moe en afgepeigerd. Sorry voor mijn klagen maar ik ben zo moe.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
