Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Zwanenjacht (het vehaal even terug geplaatst, om de laatste foto's te laten zien)
Ik ben op zwanen jacht geweest, het hele gezin zwaan zit nuin het vogel asiel, ik ben er naar van maar het kon niet anders, het mannetje werd bekogeld met stenen, en dat had zeker dood gegaan, dus ik heb de hele wereld afgebeld, en alleen het vogel asiel met het personeel van de dieren ambulance wilden het proberen, maar dat het heftig was dat is zeker.
Ik heb nog nooit een zwaan zo'n geluid horen maken toen we moeder zonder kleintjes het eerst uit het water haalde, ik hoor het nog en zie haar nog in die tas met ritssluiting om haar vleugels alleen de lange hals met het koppie stak er uit, het mannetje liet zich niet zo maar vangen, dus ze lag daar maar, echt heel triest.
Maar het kon echt niet anders,het mannetje viel kinderen aan die naar school gingen.
Gelukkig zitten ze nu in het vogel hotel bij te komen van alle ellende, ik kan even geen zwaan meer zien, ook even geen mensen, ik ben honds moe en afgepeigerd. Sorry voor mijn klagen maar ik ben zo moe.
Ja 'krokodil 'is echt aan een schoonheid operatie toe, Rocky heeft het voor elkaar gekregen de ingewanden naar buiten te halen, nu moet ik wel aan de gang anders kunnen we krokodil gaan begraven.
Dat kan ik Rocky niet aan doen, ik weet niet hoe lang Rocky krokodil al heeft, hij werd meegegeven toen ik hem kreeg. Dat is al weer 2 jaar geleden, nu moet hij echt in de revisie. Alles start klaar, ik wil draad en naald halen zie ik in mijn ooghoeken dat Rocky heel stiekempjes krokodil van de operatie tafel afpikt. Ik weet precies waar Rocky met krokodil heen gaat, ja hoor onder het bed in de slaapkamer. Met een honden koekje probeer ik Rocky onder het bed vandaan te krijgen. Dat lukt, maar denk maar niet dat ik zonder slag of stoot krokodil uit zijn bekkie krijg
.
Dat is niet zo wonderlijk, omdat we alle dagen wel een paar keer het spelletje spelen van Rocky waar is krokodil? Rocky hoort het aan mijn stem: "hé we gaan dat spelletje doen van zoeken en afpakken, ik hou krokodil nu goed vast hoor."
Lieve Rocky het is voor krokodil zijn eigen best wil en zeker voor jou, als hij nu niet gerestaureerd word, is er straks geen krokodil meer. Of hij het begrijpt of niet, Rocky laat gelaten krokodil los. Dus draad en naald pakken, ijzergaren deze keer maar, het is nu wel de laatste keer dat ik krokodil ga herstellen, het moet dus grondig gebeuren. Rocky staat met zijn 2 pootjes tegen mijn knieën op, en volgt met argus ogen wat er gebeurd met zijn geliefde krokodil. Ik doe reuze voorzichtig want een verdoving zat er niet in voor krokodil, dus dan maar zo zachtjes mogelijk krokodil weer heel maken. Het huidje van krokodil is super gaar, alles dus maar goed aan elkaar naaien. 1 pootje er weer tussen naaien( andere pootje niet meer terug gevonden ) en klaar is kees. Hier Rocky, daar is krokodil, doe er even wat voorzichtig mee, want het isnatuurlijk niet niks zon algehele renovatie. Rocky besnuffeld krokodil even en neemt hem dan voorzichtig mee, kijkt even dankbaar om, ( dat hoop ik dan maar).
Joop heeft uit een nalatenschap allemaal boeken geërfd, echt er zit van alles tussen wel veel godsdienstige boeken maar ook natuur- tuin- gedichten -streekromans- romans over Koningshuizen en prinsen .We hebben wel erg moeten sjouwen( ik 2 dozen toen lag ik al in katzwijm, veel te zwaar ik mocht ze sorteren) joop had zijn verkoophoed opgezet,het zag er stoer uit, door het sorteren had ik ook dat boekje van Annie MG Schmidt gevonden dus ondertussen zolang er geen kopers gearriveerd waren, kon ik wat in het boekje lezen,Dat deed ik hard op ,Joop vond er echt niets aan, ik zat te genieten. Joop dreigde met ontslag als ik niet zachtjes voor me zelf las.
We zaten knoert gezellig, alleen de klanten lieten op zich wachten, ik werd goed verzorgt door mijn (baas), ik kreeg brood met gebakken ei, heerlijk.
Het liep niet storm en dat was jammer, we hadden ons best er voor gedaan. Nu nog even de Pinksteren afwachten hopelijk gaat het dan beter met de verkoop .
Het gaat er in het leven alleen maar om, anderen gelukkig te maken zegt moeder tegen Fietje.
Dan word je zelf pas gelukkig.
Dat zijn zo van die axiomas die kinderen ingegoten krijgen als ze klein zijn, tegelijkertijd met de levertraan. Niet alleen door moeders, maar ook op school te zijner tijd, het staat in de boekjes en het staat bij wijze van spreuk in de schoolagendas.
Blijkbaar is het een liedje dat je voor kinderen zingt. Moeder zal het niet in haar hoofd halen, dit zelfde tegen vader te zeggen, bijvoorbeeld.
Hoewel het voor vaders toch ook moet gelden.
Ach nee, hij zou er gewoon van schrikken, van zijn krant opkijken en zeggen: wat is er Mien, ben je niet goed , zal ik de dokter even opbellen?
Maar Fietje slikt het wel. Ze denkt: O, dat zal dan wel weer waar wezen. Er is ook nog zo iets als: t Gaat in het leven niet om hetuiterlijk, Fietje, t gaat om het innerlijk kind.
Allemaal dingen, die ergens op een kastje staan, gelijk met de levertraan, zo nu en dan krijg je een lepel, dat is naar en vervelend, maar ach.
Gelukkig maar dat Fietje niet verder vraagt. Stel je voor dat ze vroeg: Is Pappie nou weer bezig op de beurs, anderen gelukkig te maken, mammie?
En is het zo gek, dat het Fietje niet opvalt, dat ze langzamerhand in de wereld komt, waar het helemaal niet meer schijnt te gaan om: andere gelukkig te maken. Om te beginnen hoort ze uitsluitend nog maar: Je moet je best doen, Fietje. Je moet er komen. Je moet iets bereiken.
Laat de kaas niet van je brood eten, Fietje. Het gaat er om, een man te krijgen met een goede positie, of liever nog, een man die in zaken is, dat is altijd beter. En dan komt er een aaneenschakeling van dingen,die je bereiken moet en dingen die je op de kop moet tikken en dingen die je gedaan moet weten te krijgen.
Als we Pietersen van het woningbureau eens te eten vroegen, misschien kunnen we van hem daniets gedaan krijgen. Het is toch ook wel eens nodig dat we naar Jansen gaan, hij heeft zon invloed. Ik heb nu een naaister op de kop getikt, als ik nu nog eens een betere hulp kon krijgen. We nemen een a tot z polis en ik zal zien dat we van die dokter een recept los krijgen. Zo gaat het altijd maar door en niemand schijnt dat gek te vinden
En toch is Fietje werkelijk niet vergeten, wat haar moeder altijd tegen haar gezegd heeft. Want als ze zelf een klein meisje heeft,zal ze eens een keertje ernstig naast haar gaan zitten en zeggen: Denk er om,het gaat er in het leven alleen maar om, andere gelukkig te maken kind, dat is de enige manier om zelf gelukkig te zijn.
Geschreven door Annie M G Schmidt
Ik heb dit boekje van Annie MG Schmidt gevonden,tussen boeken die Joop gekregen heeft uit een nalatenschap. Ik vind er hele leuke stukjes in staan .
Het blijft altijd actueel al is het in 1979 geschreven
Mam de kinderen hebben morgen sportdag op school, ze vinden het vast.
fijn als je even komt kijken.Ik vind het prettig dat Chris me dat verteld, ik vind het zeker leuk om naar de inspanningen van mijn kleinkinderen te kijken.
Natuurlijk ging de camera mee, Indra was met de kleintjes op het schoolplein allerlei spelletjes aan het doen, Sven was op de voetbalvelden er vlak bij ook zijn best aan het doen met allerlei spelletjes .
Het was heerlijk ongedwongen niet te moeilijk, prachtig mooi weer, dus een perfecte sportdag. Het eerste keek ik bij Indra, daar was haar moeder Monique als hulp spelletjes jufvrouw ook. Indra ging juist emmerlopen ( vroeger deden wij het met lege groente blikken, aan de zij kant 2 gaten maken waar we het touw doorheen deden knoop er op en lopen maar.) nu zijn het plastiek emmertjes, maar even goed vond ze het best eng, ze moest het even door krijgen, dat ze de touwtjes strak moest vast houden.
Ik had komkommer meegenomen in plakjes en Joop had 2 chocoprinsen meegegeven voor ze .Dat zijn 2 koekjes op elkaar met cream ertussen en lekkere melkchocola er overheen. De komkommer vond ze heerlijk. Ik dacht dan ga ik Sven ook wat komkommer brengen zolang het nog wat koud is, ik had al verteld dat het stralend weer was. Ik kon Sven eerst niet vinden tussen al die velden en kinderen, maar hij had mij gevonden, ik had Rocky ook mee en die zag hij.
Hay oma
"Hay Sven hoe gaat alles?"
Goed oma het is heel leuk
Toen moest hij zich weer bij het volgende spelletje melden, dat was best moeilijk. Sven en een andere jongen werden met hun benen aan de binnenkant vast gemaakt, en zo moesten ze een pakoers afleggen, je moet dan wel allebei tegelijk stappen en dat viel niet mee, wel veel lachen. Sven en de jongen waren dan ook wel toe aan een fris plakje komkommer, Sven nodigde ook meteen de andere kinderen die bij het spel betrokken waren uit,Mijn oma heeft komkommer lekker jo ik was blij dat ik een hele komkommer in plakjes had gesneden.
Sven moest ook nog met en sckipy bal een pakoers afleggen en daar was hij zo vermoeid van dat hij bij het eind voorover over de bal viel. Toen wou hij wel n chocoprins, de koek die Joop had mee gegeven. Nu weer terug naar Indra, die zat op de grond te huilen. Indra ben je gevallen?
Nee de juftouw is op mijn vinger gaan staan en dat doet pijn. O daar heeft oma wel wat op, en daar kwam de chocoprins weer te voorschijn die had ik nog in mijn tasje voor haar. Er zit glimmend papier op toen dat er afgehaald was zag ik wel dat de chocola gesmolten was, maar dat mag de pret niet drukken toch? Indra was gelijk stil maar zat binnen een mum van tijd onder de melk chocola. Dat mamma Monique daar niet blij mee was is duidelijk te zien, dus weer geen diploma voor een nette oma.
Ja een beetje vreemde titel, want ik ben niet weggeweest .
Maar in mijn hoofd was het een gaos het werd zo vermoeid, dat ik even de pc niet wou aanraken, even geen mensen wou zien, alleen maar slapen even bij komen. Daarnaast heb ik wel lichamelijk werk gedaan, de computerkamer helemaal veranderd. Eindelijk de dozen die overal en nergens stonden opgeruimd (verplaatst), netjes in een kast die we in de kringloopwinkel goedkoop konden kopen.
Het opklap bed maakt plaats voor een slaapbankje. Nieuwe overgordijnen opgehangen, die al bijna een jaar in een vuilnis zak zatenomdat de buurvrouw ze had laten maken en er achterafniets aan vond, en aan mij gevraagd had wil jij ze? Maar ik had zoveel dozen en rommel in het kamertje de moed ontbrak me gewoon om het op te ruimen.
Door het mooie slaapbankje ook voor een prikkie,( weinig geld ) wou ik toch wel de uitdaging aangaan, maar dat mij dat geestelijk vermoeide is echt waar, ( ik kan zo slecht iets weggooien) uiteindelijk heb ik het probleem weer verplaats in de kasten en in de schuur, ik heb mij zelf belooft, doos voor doos nog eens na te kijken, misschien kan er toch wel wat weg JA,JA
Ik ben op zwanen jacht geweest, het hele gezin zwaan zit nu in het vogel asiel, ik ben er naar van maar het kon niet anders, het mannetje werd bekogeld met stenen, en dat had zeker dood gegaan, dus ik heb de hele wereld afgebeld, en alleen het vogel asiel met het personeel van de dieren ambulance wilden het proberen, maar dat het heftig was dat is zeker.
Ik heb nog nooit een zwaan zo'n geluid horen maken toen we moeder zonder kleintjes het eerst uit het water haalde, ik hoor het nog en zie haar nog in die tas met ritssluiting om haar vleugels alleen de lange hals met het koppie stak er uit, het mannetje liet zich niet zo maar vangen, dus ze lag daar maar, echt heel triest.
Maar het kon echt niet anders, het mannetje viel kinderen aan die naar school gingen.
Gelukkig zitten ze nu in het vogel hotel bij te komen van alle ellende, ik kan even geen zwaan meer zien, ook even geen mensen, ik ben honds moe en afgepeigerd. Sorry voor mijn klagen maar ik ben zo moe.
Heerlijk, ik mocht ze woensdag middag weer even lenen (oppassen, ik snap nog niet dat ik eerst een beetjetegen opzag omoppas te zijn.)
Ik had wel wat hoofdpijn dus ik had gevraagd of ze zich zelf wilden vermaken. Dat is uitstekend gelukt, en weer met materiaal dat geen speelgoed heet, maar wegwerp verpakking
.
Aangezien oma geen leeg doosje (vooral met deksel ) kan weg gooien, geen bekers waar yoghurt in heeft gezeten weggooit,alles eerst netjes afwast en in een speciaal kastje doet, die dan op een gegeven moment zo vol is dat,als ik er wat in doe het er net zo hardweer uitrolt, dat was het speelgoed voor Sven en Indra die middag, ik had het uit het kastje gehaald en Sven kon bijna alles gebruiken.
Er werd een auto stad gemaakt met garages ,( lege boterdoosjes) ,parkeer plaatsen van (de deksels die op de smeerkaas doosjes hadden gezeten), de smeerkaas doosjes werden weer een grote muur waar per ongeluk de autos tegen aan botste, hele straten aangelegd met hindernissen (lege yoghurt bekers) zo als hij in zijn spel opging een genoegen om naar te kijken, Sven had voor Indra in de slaapkamer wat lege dozen neer gelegd om mee te spelen maar ze speelde liever met Sven mee. En om dat oma hoofdpijn had ging het echt heel lief zonder ruzie. Heerlijke kleinkinderen heb ik, ze heten van naam Engel het zijn ook engeltjes een enkele keer met een 'b' er voor dan zijn het bengeltjes, maar dat hoort er bij.
Paniek gisteren, de zwaantjes de kleintjes waren weg, gewoon weg?? Er zwommen hier twee grote zwanen heen en weer in de sloot, we hadden wel gehoord dat ze verhuist waren naar een rustig slootje even verder op, maar ook weer ongelukkig gekozen. Er zijn 2 lagere scholen vlakbij, de vader zwaan is half zwemmend en half vliegend met zijn grote vleugels heen en weer in die sloot bezig om zijn vrouwtje en de kinderen te beschermen. Kleine kinderen die naar school gaan zijn bang voor hem, dus zitten ze weer in de problemen.
Wij wisten dat gisteren niet, dus toen we die twee zwanen zagen zwemmen heen en weer, waren we allemaal hevig geschrokken en verontwaardigt, we dachten echt dat de kleintjes verdwenen waren, want een van de buren had ze dus ook niet meer in het slootje gezien. Word ik opgebeld door de andere buurvrouw die zeer verdrietig was, want ze had ook al te horen gekregen omdat de kinderen bang waren, dat er werd gegooid met stenen en zand naar de zwanen, toen we dus die 2 zwanen zo zagen zwemmen en zoeken( in onze ogen), dachten we niet anders dat de kinderen van de zwanen weggehaald of dood gemaakt waren, wat kan een mens in zijn hoofd halen hé. ( het was ook een zeer groot toeval dat er 2 andere zwanen in onze sloot zwommen)
Maar we hadden zo ons best gedaan om ze geboren te laten worden, we waren helemaal van de kaart toen we dachten dat ze er niet meer waren.
Ik zat achter mijn pc, toen er geroepen werd op het pad, het was een buurtbewoner die zijn hond uitliet,weet jij waar de zwanenbabys zijn"? Ik treurig vertellen dat ze weg zijn en dat ik nu toch ook maar weer een stukje in de krant wou laten zetten, hoe kinderen er toe kunnen komen om geweld tegen de zwanen te gebruiken, en dat het misschien een goed idee was als de leraren op de school er even een half uurtje les aan zouden kunnen wijden, om de kinderen te leren hoe het werkt met zon mannetjes zwaan,Dat hij alleen zijn kinderen maar beschermt dus, het zelfde als de kinderen door hun ouders worden beschermd . Ik had al een groot stuk geschreven, word er weer geroepen aan het hekje Els de zwanen met hun kinderen zitten nog gezond en wel in het slootje even verderop.
( Pff, ben ik even blij dat ik alles altijd uitgebreid opschrijf,dus nog niet verstuurd had, was echt iets geweest voor mij )
( De buurt bewoner was speciaal even gaan kijken, en kwam op zijn brommertje dit even melden. We hebben een grote saamhorigheid in de buurt gekregen,door de geschiedenis met de zwanen, dat bevestigt voor mij, samen sterk, maakt dingen mogelijk.)
Dat moest ik toch gaan zien, de buurvrouw die ook zo verdrietig wasopgehaald,wij naar het slootje, jammer de camera vergeten, want we zagen ze dus echt gezond en wel op de kant nu ook weer vlak langs het fietspad zitten, ma zwaan met 5 kleine zwaantjes om haar heen, en pa zwaan heen en weer klappend met zijn vleugels, best beangstigend, wat nu ? Wij stonden te kijken toen de dieren ambulance aangereden kwam, die hadden ook een telefoontje gehad dat de zwanen werden gepest. Pff ik had niet verwacht dat dit avontuur nog zon staartje kreeg, we dachten we zien het gezin zwaan gelukkig groot worden in onze sloot, maar zwanen zijn slim, onze sloot is vrij breed, staat altijd veel wind op en er is bijna geen kroost wat eten is voor de kleintjes. Het slootje is uitstekend dus daar werd naar toe verhuist.
Maar het slootje loopt ook een heel stuk achter het voetbal veld nog door, dus waarom vader zwaan perse een plekje vlak bij de school heeft gekozen?, hij kan het ons niet vertellen.
We dachten heel simpel, we lokken het gezin zwaan gewoon achter de voetbalvelden dan heeft niemand last van ze, vader zwaan liet zich het brood goed smaken en zwom wel met ons mee de goede richting op, maar moeder en kleintjes hadden duidelijk instructies gekregen om daar in dat stukje sloot te blijven, we hebben wel een uur geprobeerd om het voor elkaar te krijgen, en dan kun je zien, dat de natuur ( dus ook de zwanen zich niet laten dwingen, hoe goed het ook bedoeld is van ons.
Dus met een ongerust hart moeten we het toch overgeven aan de natuur, we lopen nu welmet het hondjetoch even die richting op als hij moet plassen, om toch te zien of alles in orde is. Het duurt ongeveer 2 weken en dan zijn de kleintjes zo groot, dat pa zwaan het wat rustiger aandoet met beschermen. Laten we hopen dat de mensen de zwanen zolang met rust kunnen laten. Ik ben me er wel van bewustdat het zeer angstig voor de kinderen is, die er toch maandag weer langs moeten om naar school te gaan.
Ja ja, het is me een avontuur .Ik weet nu ook dat hele kleine brandnetelplantjes ook gemeen kunnen prikken .
Mira is de hond van mijn kennis, de buurvrouw verderop waar ik veel mee wandel. Het is een heel erg lief hondje. Ik weet niet precies hoe oud ze was toen ze een lichte beroerte kreeg, daardoor hangt haar tongetje altijd uit haar bekkie, ze kwijlt de hele dag, daar kan ze niets aan doen, dat heb ik u laten zien, Maar nu is Mira naar de trimster geweest en dat wou ik niet onthouden.
Tien minuten lopen lang mijn geliefde pad, wat dat aan fotos oplevert, ik ben zelf iedere keer weer verbaast dat bijna elke dag de sloot kant veranderd. Ik had de camera mee om de zwanen te fotograferen, maar helaas het nest was leeg en geen zwanengezin te bekennen, misschien even op vakantie, even bij komen van alle drukte rond de bevalling.
Maar dan op de terug weg toch even die boom zoeken waar ik, nu in deze tijd die grote paddenstoel tegenaan had gezien, hé waar is hij nou? ik weet zeker dat ik hem van de week gezien heb. Ja hé, ik ben wel eens een beetje vergeetachtig maar wat die paddenstoel betreft die was er toch echt. Na er twee keer voorbij te zijn gelopen vond ik de paddenstoel toch tegen de boom, maar het gras en kleefkruit was zo gegroeid, het groeide er gewoon tegen en over heen. Ik heb het wat weggetrokken en toch de paddenstoel gefotografeerd.
Toen zag ik ook, dat de eerst kale handen van de knotwilgen, nu ineens allemaal kleine takjes hadden, super snel gaat dat. Hoe de witte kleine bloemen heten die nu weelderig groeien weet ik niet, maar het staat feestelijk gelijk een bruidskleed. De giftige berenklauw komt ook met zijn grote bladeren( net handen) weer in grote hoeveelheden uit de grond, terwijl ze toch elk jaar weggehaald worden vanwegen hun giftigheid. Dit alles zie ik in de 10 minuten die ik loop om Rocky zijn ochtend behoefte te laten doen, en ik geniet er elke dag weer van. Het tuintje van de buurvrouw staat vol met allemaal mooie bloemen en de papaver heeft nu nog alleen groenblad maar over een niet al te lange tijd komen dan de mooie rode bloemen weer te voor schijn. Wat kan een mens met al die weelde gelukkig zijn, gezondheid ,de natuur ,de zon, ook de regen, onze huisdieren ons gezin, er zijn zoveel dingen die we gewoon vinden en soms onderwaarderen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
