Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
De logeer partij van Sven en Indra is weer voorbij, ze hebben me deze keer niet voor verrassingen gezet, ene kant jammer, andere kant wel rustig.
Ik merk echt dat ze ineens groot worden ze praten over school, Indra hele verhalen over van alles en nog wat. Sven over zijn sporten en schoolzwemmen, kijk oma zie je mijn spieren er word een spichtig armpje omhoog gedaan en dan zie je heel voorzichtig echt de spierballen zitten. Geweldig knul ik zie ze hoor.
Ze kwamen om half 8 zondagavond, en wilden gelijk met de bakjes ( de lege smeerkaasbakjes zon stuk of zestig) de autos (ongeveer dertig stuks) en de hele zak met blokjes + de zak lege schaaltjes en doosjes, spelen. De kamer is door een ander bankstelletje anders ingedeeld, de kamer lijkt nu veel groter dus Sven en Indra zagen dat wel zitten zo in de kamer op de grond. Nou, ik zei wat zuinig kan dat morgenochtend niet ?het is zo laat nog rommelig dan.
Ahh oma de kamer is nu zo mooi groot, er is niets op de tv we mogen vast wel wat langer opblijven er is morgen geen school , het is toch vakantie. Twee zalige kinderkoppies keken me smekend aan, dan smelt ik hoor, ze weten me zo in te pakken, dat bedoel ik met groter worden ze gaan op je gemoed werken, onderhandelen, kijken; kan ik oma toch niet overhalen, en oma is zó over te halen.
"Ok, Ok, het is goed als jullie maar zorgen dat ik nog wel wat loopruimte heb en we ruimen niets op dan kunnen jullie morgenochtend weer verder spelen"(dacht ik). Nou dat werd me wat, ze kunnen best samen spelen maar Inrda het een uitgesproken mening hoe ze de blokjes en de bakjes wou neer zetten, ze had 5 Barbie poppen meer genomen, oma had wel gezegd 3 knuffels meer niet, maar ze had niets over Barbie poppen gezegd toch?( Hoe bedoel je groot geworden, daar was goed over na gedacht) Sven wou iets heel anders maken, maar zijn zus kreeg hem wel zo ver dat hij eerst een ontwerp had gemaakt voor een Barbie huis, vóór dat hij aan zijn eigen idee kon gaan werken. Daar had hij al gauw geen zin meer in, wel alles over de grond in de kamer, maar de pc trok onweerstaanbaar aan hem.
Ahh oma mag ik even een spelletje op de computer doen? Indra speelt wel verder met alles ( ook uitgekookt dan kon ik niets zeggen over alles wat op de grond in de kamer verspreid lag.) Indra normaal meteen ik wil ook op computer nu niet, ze speelde heel lief met het Barbie huis. Dus allemaal gelukkig oma met haar tv, Indra met haar Barbie huis, Sven met zijn spelletjes op de pc.
Precies tien minuten, Indra had er ook genoeg van, ging uit eigen beweging aan het opruimen, Sven stomverbaasd, Inrda ik ruim mijn eigen gedeelte wel op, hoor ik Indra zeggen Svennie jij heb voor mij dat Barbie huis gemaakt, nu zit je lekker te computeren, ik ruim wel op hoor.( hoe zo groter geworden? lief toch.) Ja, maar wilde jullie het niet laten liggen tot morgen? Indra in de bocht, nee oma je ziet toch zelf wel wat een rotsooi het is, als ik het nu opruim dan is de kamer morgen weer mooi. Ik kan haar dan op zon moment wel helemaal plat knuffelen.
Leeftijd, toen ik 40 jaar werd heb ik me druk gemaakt om mijn leeftijd, ik vond dat echt erg, '40 jaar' je weet niet waar je bij hoort, bij de jongere? of bij de oudere?, je zit er midden in.
Ik heb altijd heel goed kunnen opschieten met mensen die wat ouder waren dan ik. Maar nu lijkt het wel omgekeerd, 23 jaar later denk ik helppp, ik ben toch nog niet zo oud, ik wou op een sjoelclub, ik werd heel warm en lief ontvangen, maar de gemiddelde leeftijd was 70 jaar.Er warenmeer dames die naar de 80 jaar liepen als 65 jarige. Ik had het idee dat ik vrijwilligster was en de oudere ging helpen. Ik had het er echt moeilijk mee, ik wou die aardige dames niet voor het hoofd stoten, maar toch ik voelde me ineneook zo oud. Daar ben ik nog niet aan toe. Maar voor de leeftijd 55 tot 65 jaar zijn er geen clubs. Alleen de 55 + gym dat is weldie leeftijd, daar voel ik ik mij happy.
Vandaag heb ik weer voor het eerst een bloemstuk gemaakt, niet echt herfst bladeren maar mooie gedroogde hortensias, op de rommelmarkt kwam ik van de zomer, een kraam tegen met eenmevrouw erachter dieengeltjes gespaard had, ze had er veelte veel dus ze had zakjes gemaakt met verschillende kleine engeltjes, lossegrotere engelen lagen mooi uit gestaldik kon fijn kiezen,ik moest voor de hele handel 5 betalen. Nu heb ik ze tevoorschijn gehaald en heerlijk zitten puzzelen met de klimop- hortensia- andere rode bloemen van een vetplant, wat blaadjes , en dan de engeltjes
De grote elf op de boomstam had ik verledenjaar kerst van Joop mijn buurman gehad, dat werd mijn middelpunt.
Gisteren zijn mijn vriendin en ik in een groot tuincentrum geweest, daar werd ik erg hebberig er stond zoveel moois, ik heb me ingehouden en alleen een moeder egel met wat kleintjes gekocht, de onder kant is vansteen de stekelszijnallemaal draadjes heel leuk, deze keer helemaal niet stekelig.Ik heb 2 kleintjes nog tussen de engelen gefriemeld. Ook nog een klein stukje op de andere tafel gemaakt. Ik had de hele week kleine roosjes in een bloemstukje, die waren mooi ingedroogd, dus ook daar wat van gebruikt, klimop uit de tuin en dan maar gewoon aan de gang. Niets geplaktalleen maar gerangschikt.
Ik weet niet zo goed of het mooi is, ergens vind ik't te druk.
Chris kwam , ik vroeg zijn mening ,Mam het is wel druk maar leuk om gewoon te ontdekken wat er allemaal in zit, laat maar mooi staan
Zo is mijn zondagmiddag omgevlogen, straks komen Sven en Indra logeren ze hebben herfst vakantie, knoert gezellig.
Bent u ook zo gek op dansen? Ik wel ik vind het heerlijk om op allerlei muziek te dansen. Balroom dansen, ik ben mijn ouders nog dankbaar, dat ik op dansen moest, dat was een deel van de opvoeding dat hoorde zo. Daar heb ik ook mijn man leren kennen, en samen hebben wij een prachtige zoon gefabriceerd. Die wou eigenlijk helemaal niet naar dansen, maar toen zijn vriendje er op ging kreeg ik Chris zo ver dat hij ook op dansen ging. Daar heeft hij geen spijt van gekregen. Hij is ongeveer 20 jaar kind aan huis geweest in de dansschool, het waren zijn tweede stel ouders
Chris was alleen dus hij zocht zijn vrienden vroeger in de buurt, later op voetbal en in de dansschool. Hij was goed in het dansen, het is met afdansen wel eens zo geweest dat Chrismet 4 verschillende meisjes afdanste ( dans examen). Wedstrijden dansen, wat was ik super trots als hij weer gewonnen had. De schoenen waar hij op heeft gedanst hebben nu weer een functie in mijn kantoor kapsalon- nagelstudio- toilet. De spiegel om mijn haar aan de achterkant te bekijken, staat in de ene schoen de kam en borstel in de andere schoen. Ook hangen er in mijn kantoor -kapsalon- nagelstudio- toilet, dingen die van lang geleden zijn, zoals een bromfiets helmpje, en mijn aller eerste schaatsen, dus nu heb ik ook een museumpje in mijn kantoor- kapsalon nagelstudio toilet.
Zelf heb ik ook nog afgedanst 3 jaar terug. Simon was overleden, ik wou zo graag weer op herhaling naar de dansschool, toen er dus een partner gevonden was, heb ik zilver overgedaan, ik heb peentjes gezwete die 3 minuten dat we moesten afdansen, de cijfers waren goed, dus ons kind had het niet van een vreemd. Simon kon ook goed dansen, als we naar een avondje gingenmoesten er eerst wel wat biertjes genuttigd worden voor dat hij dan met mij ging swingen, dat was echt geweldig toen. Chris heeft mooie prijsbekers gewonnen, die heb ik nog niet van hem los kunnen peuteren, bij hem liggen ze ergens verscholen in en kast, maar ik zou een paar mooie bekers ook nog op een plankje in de gang willen zetten. Het is maar goed dat ik 1 zoon heb, als ik 4 kinderen zou hebben dan was mijn huis te klein om alles op te hangen.
De zondag, nog voor veel mensen de dag des Heren.
Ik ben katholiek opgevoed, de zondag was vroeger toch wel een beetje Heilig. Wij hadden doordeweekse kleren en zondagse kleren.
De zondag was voor ons altijd een rustdag. In zoverre, mijn vader was dan de hele dag thuis dat vond ik altijd heerlijk, mijn vader was niet katholiek en ging dus ook niet mee naar de zondagochtend mis. Wij gingen wel met mijn moeder, maar als we dan thuis kwamen dan rook het al naar koffie en warme chocolade Mijn vader was een man die niet veel zei, hij liet het opvoeden eigenlijk geheel aan mijn moeder over, hij werkte elke dag super hard om zijn gezin alles te geven wat mogelijk was. Zondags kon hij zo heerlijk genieten in zijn luie stoel met zijn krantje, zijn kanariepietje naast zijn stoel op een tafeltje. En als er dan niet te veel herrie was, dan was het voor hem al gauw goed. Maar als je ziek was stond hij aan het bed met warme drankjes, als er echt eens iets was waarmee je niet uit de voeten kon, kon hij zo goed luisteren en poetste dan het hele erge er van af.
Zondagmiddag moesten we ook naar de kerk, daar waren niet altijd even blij mee, want de zondag was ook onze vrije dag, we hoefde niet naar school, in de tijd dat ik op school zat gingen we ook zaterdagmorgen nog naar school. We wilde smiddags lekker buiten spelen en niet weer in de kerk zitten, een enkele keer spijbelde we wel eens want onze moeder ging smiddags niet mee. Ja de zondag blijft voor mij nu ook nog steeds een dag waarop je niet je vrienden gaat bellen, ze hebben hun eigen gezin die willen ook samen zijn, niet je zoon bellen want een keer in de 14 dagen komen de kindjes bij hem, daar wil hij ook optimaal van genieten. De zondag moet ik nu alleen zien door te brengen, soms gaat het goed, soms lijkt het wel een hele lange dag. Als ik opgewekt ben zet ik voor mij zelf thee, maak ik een lekker ontbijtje, dan zie ik wel hoe de zondag verloopt, maar vandaag is het heel grauw buiten, ik voel me een beetje zielig, ik ben dan wel erg blij dat ik Rocky heb, als ik dan smorgens mijn ogen open doe en Rocky meteen een kus op zijn neus kan geven, met mijn nepnagels heerlijk onder zijn kin kan kroelen, god wat ben ik dan blij met hem, hij is warm en vind het heerlijk om gekroeld te worden.
Vandaag deze zondag, ik zit niet in mijn zondagse kleren, ik zit in een oud vest en een jogging broek, wel een heerlijk broodje gemaakt met een grote kop thee. Ik kan nu gewoon met u allen praten via mijn p.c. dat is toch ook een wonder hoor. Meestal ga ik ook allerlei dingen koken op zondag, maar dat heb ik gisteren gedaan, ik ga proberen of ik met mijn nepnagels kan accordeon spelen, eigenlijk zit ik al heel lang tegen een schilderij aan te kijken die nog af moet, het is al weer volop herfst, dus een leuk herfst stuk op tafel is ook in de planning, dus niets zielig, gewoon aan het werk, ja maar het is zondag !!!!
Prachtig vind ik ze nog steeds, maar nu in de praktijk moet ik er mee leren omgaan. Op de pc de goede letter aanslaan, valt even niet mee
Ik tik nu geregeld een letter hoger aan om dat deze nagel langer is.
Mijn kettinkje met het clowntje er aan, een geschenk van mijn moeder en zus, die kreeg ik wel af, maar de volgende morgen echt niet weer om. Ik kan het oogje niet meer in het sluitinkje krijgen, de nagel zat er wel tussen maar niet het oogje. Ik geef heus niet gauw op, maar als je dan probeert voor de spiegelte kijken of het zo lukt, beslaat de de spiegel van mijn eigen lucht, een wazige vlek op de spiegel, het word nog moeilijker. Ik blijf natuurlijk oefenenhet moet toch weer gaan lukken, ik ben nu eenmaal niet in de luxe positie dat ik smorgen vroeg kan vragen Schat kun jij even mijn kettinkje omdoen, erg jammer want sinds ik het kreeg, al weer heel wat jaartjes geleden, hangt het om mijn hals. Ik geef helemaal niet om dure sieraden, maar dit kettinkje is mij zeer dierbaar. Dus toch maar weer op gevoel oefenen. Ik hoor u denken: dan vraagt ze het toch aan iemand? er is toch altijd wel iemand te vinden die het even om wil doen?
Ja dat is vast wel het geval, maar het clowntje heeft nog al scherpe voetjes en armpjes, en daar heb ik echt last van s,nachts. Maar ik vraag het toch vandaag aan iemand,dan komt het oude gezegde;
Het was zo goed uitgedacht en het is ook goed, maar als je het in de praktijk wil brengen, kan het zijn dat er even iets niet helemaal goed gaat. Ik wou vandaag een snipperdag, dat betekend voor mij, geen huishoudelijke klusjes, lekker in bed lezen, niet ergens heen, geen visite.
Wel even Rocky in de tuin laten plassen, dan gauw naar mijn bed, ik had een kop koffie gemaakt 2 sneetjes brood, de strijkplank over mijn bed geschoven, daarop de koffie, het brood, boek en mijn brilletje. Ik lag er nog niet in, dus heel voorzichtig onder het dekbed, niet voorzichtig genoeg, stoot mijn knie tegen de strijkplank, de koffie zwiept over de beker heen, mijn lammetjes van het overtrek, kregen voor het eerst koffie.
Toen wou ik de strijkplank even een eindje wegschuiven, pak ik per ongeluk de hendel onder de strijkplank beet die er voor zorgt dat de plank omhoog of omlaag gaat. De strijkplank ging nu omlaag en ik zat klem tussen strijkplank en bed pffff. Eerst maar de beker koffie leeg drinken dan kan die geen kwaad meer, toen kon ik zonder veel trubbels de strijkplank verschuiven. Ik uit bed, keukenpapier gepakt, de koffie opgedept van het schaapjes overtrek.
Daarna lekker weer in bed met mijn super spannend boek die ik nu wel weer op de strijkplank over mijn bed kon zetten, dat is best handig, want het zijn meestel dikke pillen, dat houd moeilijk vast. Nu staat het boek op de strijkplank, en hoef ik het maar lichtjes tegen te houden om makkelijk om te slaan. Dus het blijft een super uitvinding, maar je moet eerst even oefenen en het liefst zonder een volle beker koffie.
Ik had een prachtig verjaardag cadeau gehad, een bon voor een nagelstudio.
Een vriendin heeftd altijd van die mooie nagels, dat zei ik vlak voor mijn verjaardag ook nog tegen haar, wat een verbazing, op mijn verjaardag kreeg ik een bon van haar, voor kunstnagels. Joh, dat is toch niets voor mij, op mijn leeftijd, ik durf er niet eens naar binnen te gaan, aan die worst vingertjes van mij is niets meer te verbeteren. We gaan samen niet zeuren. Dus het grote avontuur begon zaterdag om 3uur. En ik ben helemaal gelukkig met de mooie nagels en vingers die ik nu heb. Mijn vingers lijken nu langer, mijn nagels worden niet zo gauw vuil, het is gewoon een wonder. Jammer dat het wonder 45 - kost, ik kreeg deze nagelstudiobon voor mijn verjaardag. Maar een ding is zeker, ik kijknu uit wat ik allemaal uitgeef, en ik ga zeker zorgen dat ik mijn nagels kan bij houden. Als ze hard groeien moet je ze na drie weken laten opvullen . Maar als ze dan weer drie weken verder zijn dan zijn er weer nieuwe nodig. Ik ben nu zelf grootste fan van mijn nagels.
Ik had er vannacht al een nachtmerrie over, ik was aan het soppen geweest en mijn nieuwe nagels waren allemaal gebroken, dus ik had maar 2 dagen van mijn mooie nieuwe nagels mogen genieten. Hele opluchting, toen ik wakker werd zaten mijn nagels, nog glimmend en wel erop.
Er zouden een heleboel gezegdes en uitdrukkingen niet zijn, als we geen nagels hadden, o.a:
Nagel bijters, mensen treiters
Je ogen uitkrabben (waarmee? als je geen nagels hebt.)
Het bloed onder de nagels weghalen
Geen nagels om op zijn gat te krabben
Je bent een nagel aan mijn doodskist
(volgens mij is dat een ander soort nagel)
Als we geen nagels hadden, wat doen we dan met jeuk?
Zebra vinken, zo heten de kleine gekleurde vogeltjes die ik dus in een kooitje heb. Ik had er helemaal geen problemen mee, ze hoorde gewoon in dat kooitje. Maar nu ik de fotos heb gemaakt en ze op mijn p.c. zag, toen voelde ik in ene iets van droefheid voor de vogeltjes. Ze zitten jaar in jaar uit maar in dat kooitje, deze zullen vast hier in kooitjes geboren zijn dus niet anders weten, Maar als je nagaat, het zijn tropische vogeltjes dus eens hebben hun voorouders vrij en frank mogen vliegen door het regenwoud misschien, misschien zijn ze op een hele nare manier in een of andere verpakking hier mee naar toe genomen. Weer zo iets waar ik nooit bij stil heb gestaan totdat ik deze fotos nam die mij nu pas duidelijk laten zien, dat ze eigenlijk in een soort gevangenisje zitten. Ik geef ze braaf te eten schoon drinkwater, meestal 1 keer in de week een schone kooi, maar dat is het dan ook, Gelukkig zijn ze met zn tweetjes en ze maken nooit ruzie, zitten elkaar heel lief op te poetsen, zitten samen uit een bakje te eten, liggen stevig tegen elkaar aan in het mandje van touw. Ik vind dat wij mensen een voorbeeld aan deze beestjes kunnen nemen. Als wij in zon kleine ruimte per twee zouden gestopt worden, ik ben bang dat wij dan niet zo aardig voor elkaar zouden zijn.
We zaten te kijken naar een film, die ons het leven van een primitieve stam ergens op een zoet lief Zuid-zee-eiland voorschotelde.
We zagen hoe primitieve mensen met speren een primitief beest achterna zaten. En nog meer heerlijke dingen deden. Ze dansten een religieuze dans, bij wijze van petitionnement aan de goden. Hun vrouwen gingen persoonlijk water halen, helemaal aan de bron met een vaas op hun hoofd,zingenden lachend en heupwiegend, en dat allemaal zonde b.h.
Het beest dat ze hadden gevangen, braadden ze aan het spit en voor ze begonnen te eten dansten ze nogmaals een religieuze dans, inplaats van zegen- deze- spijzen- amen.
Ineens realiseerde ik me bijzonder duidelijk, dat ik op een stoel zat, zoals dat overigens gebruikelijk is in de bioscoop. Maar dat ik daarvoor ook al op een stoel had gezeten aan de koffie tafel en daarvoor aan mijn schrijftafel een dáárvoor aan t ontbijt, alweer op een stoel. Naast mij zaten Marie en Jan en om ons heen al die andere mensen op hun stoel.
Ons leven beweegt zich van stoel naar stoel. Jan , die aan een bankbedrijf is, zit op zijn kantoor op een stoel en thuis en in de bioscoop en in zijn auto.
Marie mag dan nog weleens door t huis dribbelen, maar haar streven is uiteindelijk de stoel, smiddags als de boel aan kant is. En ten naastenbij alle belangrijke dingen des levens krijgen we uit de tweede hand, gezeten in een stoel. Bossen meren en watervallen zien we op de film, sport in het stadion, religie beleven we op een stoel voor de radio, dansen, musiceren en zingen zien we op de televisie, de liefde beleven we hoofdzakelijk aan de hand van de films.
Thuis ook wel misschien, maar als je t Jan in gemoede zou vragen, zou hij zeggen: Thuis? Dat is geen liefde dat is Marie.
Wat we dan nog uit de eerste hand aan natuur beleven is de Keukenhof, waarvoor we zondags in de rij staan en waarvoor we f 1,50 betalen. Ook daar gaan we op een stoel zitten op het terras en kijken zo naar de bloemetjes. Het komt er op neer, dat we de hele loopbaan van wieg tot graf als toeschouwers en luisteraarsop stoelen zitten uit te zitten.
Wie weet is het over een paar eeuwen zo ver, dat we de paar dingen die ons nu nog niet uit de eerste hand worden genomen, zoals eten en drinken en kinderen krijgen, ook niet meer zelf hoeven. En dat we ze slechts nog op televisie zien. Maar voor die tijd zullen we wel ziek zijn. Zúllen we ziek zijn? We zijn het al. Dát is het natuurlijk waar we allemaal onder lijden: Stoelziekte! Daarom heeft Jan depressie en is Marie zo moe. Zwaar ziek zijn we allemaal, maar weten het niet, want iedereen heeft het zelfde en het valt dus niet op.
Laten we er in hemelsnaam iets aandoen voor het te laat is. Gauw, gauw! Desnoods alleen, inplaats van de keukenkraan, die bron ver weg in het bos, waaraan we water moeten gaan halen met een vaas op ons hoofd allicht gaan we dan weer zingen en heupwiegen. Of desnoods alleen de verplichting om eenmaal per maand een beest te vangen en het te braden aan het spit in onze achtertuin. En religieuze dansen Hm, ik ben bang dat die verboden zullen zijn, maar we zouden het voorzichtig kunnen proberen. Mits we het niet op zondag doen.
Geschreven door 'Annie M.G. Schmidt
Ik vind het geweldig geschreven, en laat u er zo ook van genieten.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
