Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Het was zo goed uitgedacht en het is ook goed, maar als je het in de praktijk wil brengen, kan het zijn dat er even iets niet helemaal goed gaat. Ik wou vandaag een snipperdag, dat betekend voor mij, geen huishoudelijke klusjes, lekker in bed lezen, niet ergens heen, geen visite.
Wel even Rocky in de tuin laten plassen, dan gauw naar mijn bed, ik had een kop koffie gemaakt 2 sneetjes brood, de strijkplank over mijn bed geschoven, daarop de koffie, het brood, boek en mijn brilletje. Ik lag er nog niet in, dus heel voorzichtig onder het dekbed, niet voorzichtig genoeg, stoot mijn knie tegen de strijkplank, de koffie zwiept over de beker heen, mijn lammetjes van het overtrek, kregen voor het eerst koffie.
Toen wou ik de strijkplank even een eindje wegschuiven, pak ik per ongeluk de hendel onder de strijkplank beet die er voor zorgt dat de plank omhoog of omlaag gaat. De strijkplank ging nu omlaag en ik zat klem tussen strijkplank en bed pffff. Eerst maar de beker koffie leeg drinken dan kan die geen kwaad meer, toen kon ik zonder veel trubbels de strijkplank verschuiven. Ik uit bed, keukenpapier gepakt, de koffie opgedept van het schaapjes overtrek.
Daarna lekker weer in bed met mijn super spannend boek die ik nu wel weer op de strijkplank over mijn bed kon zetten, dat is best handig, want het zijn meestel dikke pillen, dat houd moeilijk vast. Nu staat het boek op de strijkplank, en hoef ik het maar lichtjes tegen te houden om makkelijk om te slaan. Dus het blijft een super uitvinding, maar je moet eerst even oefenen en het liefst zonder een volle beker koffie.
Ik had een prachtig verjaardag cadeau gehad, een bon voor een nagelstudio.
Een vriendin heeftd altijd van die mooie nagels, dat zei ik vlak voor mijn verjaardag ook nog tegen haar, wat een verbazing, op mijn verjaardag kreeg ik een bon van haar, voor kunstnagels. Joh, dat is toch niets voor mij, op mijn leeftijd, ik durf er niet eens naar binnen te gaan, aan die worst vingertjes van mij is niets meer te verbeteren. We gaan samen niet zeuren. Dus het grote avontuur begon zaterdag om 3uur. En ik ben helemaal gelukkig met de mooie nagels en vingers die ik nu heb. Mijn vingers lijken nu langer, mijn nagels worden niet zo gauw vuil, het is gewoon een wonder. Jammer dat het wonder 45 - kost, ik kreeg deze nagelstudiobon voor mijn verjaardag. Maar een ding is zeker, ik kijknu uit wat ik allemaal uitgeef, en ik ga zeker zorgen dat ik mijn nagels kan bij houden. Als ze hard groeien moet je ze na drie weken laten opvullen . Maar als ze dan weer drie weken verder zijn dan zijn er weer nieuwe nodig. Ik ben nu zelf grootste fan van mijn nagels.
Ik had er vannacht al een nachtmerrie over, ik was aan het soppen geweest en mijn nieuwe nagels waren allemaal gebroken, dus ik had maar 2 dagen van mijn mooie nieuwe nagels mogen genieten. Hele opluchting, toen ik wakker werd zaten mijn nagels, nog glimmend en wel erop.
Er zouden een heleboel gezegdes en uitdrukkingen niet zijn, als we geen nagels hadden, o.a:
Nagel bijters, mensen treiters
Je ogen uitkrabben (waarmee? als je geen nagels hebt.)
Het bloed onder de nagels weghalen
Geen nagels om op zijn gat te krabben
Je bent een nagel aan mijn doodskist
(volgens mij is dat een ander soort nagel)
Als we geen nagels hadden, wat doen we dan met jeuk?
Zebra vinken, zo heten de kleine gekleurde vogeltjes die ik dus in een kooitje heb. Ik had er helemaal geen problemen mee, ze hoorde gewoon in dat kooitje. Maar nu ik de fotos heb gemaakt en ze op mijn p.c. zag, toen voelde ik in ene iets van droefheid voor de vogeltjes. Ze zitten jaar in jaar uit maar in dat kooitje, deze zullen vast hier in kooitjes geboren zijn dus niet anders weten, Maar als je nagaat, het zijn tropische vogeltjes dus eens hebben hun voorouders vrij en frank mogen vliegen door het regenwoud misschien, misschien zijn ze op een hele nare manier in een of andere verpakking hier mee naar toe genomen. Weer zo iets waar ik nooit bij stil heb gestaan totdat ik deze fotos nam die mij nu pas duidelijk laten zien, dat ze eigenlijk in een soort gevangenisje zitten. Ik geef ze braaf te eten schoon drinkwater, meestal 1 keer in de week een schone kooi, maar dat is het dan ook, Gelukkig zijn ze met zn tweetjes en ze maken nooit ruzie, zitten elkaar heel lief op te poetsen, zitten samen uit een bakje te eten, liggen stevig tegen elkaar aan in het mandje van touw. Ik vind dat wij mensen een voorbeeld aan deze beestjes kunnen nemen. Als wij in zon kleine ruimte per twee zouden gestopt worden, ik ben bang dat wij dan niet zo aardig voor elkaar zouden zijn.
We zaten te kijken naar een film, die ons het leven van een primitieve stam ergens op een zoet lief Zuid-zee-eiland voorschotelde.
We zagen hoe primitieve mensen met speren een primitief beest achterna zaten. En nog meer heerlijke dingen deden. Ze dansten een religieuze dans, bij wijze van petitionnement aan de goden. Hun vrouwen gingen persoonlijk water halen, helemaal aan de bron met een vaas op hun hoofd,zingenden lachend en heupwiegend, en dat allemaal zonde b.h.
Het beest dat ze hadden gevangen, braadden ze aan het spit en voor ze begonnen te eten dansten ze nogmaals een religieuze dans, inplaats van zegen- deze- spijzen- amen.
Ineens realiseerde ik me bijzonder duidelijk, dat ik op een stoel zat, zoals dat overigens gebruikelijk is in de bioscoop. Maar dat ik daarvoor ook al op een stoel had gezeten aan de koffie tafel en daarvoor aan mijn schrijftafel een dáárvoor aan t ontbijt, alweer op een stoel. Naast mij zaten Marie en Jan en om ons heen al die andere mensen op hun stoel.
Ons leven beweegt zich van stoel naar stoel. Jan , die aan een bankbedrijf is, zit op zijn kantoor op een stoel en thuis en in de bioscoop en in zijn auto.
Marie mag dan nog weleens door t huis dribbelen, maar haar streven is uiteindelijk de stoel, smiddags als de boel aan kant is. En ten naastenbij alle belangrijke dingen des levens krijgen we uit de tweede hand, gezeten in een stoel. Bossen meren en watervallen zien we op de film, sport in het stadion, religie beleven we op een stoel voor de radio, dansen, musiceren en zingen zien we op de televisie, de liefde beleven we hoofdzakelijk aan de hand van de films.
Thuis ook wel misschien, maar als je t Jan in gemoede zou vragen, zou hij zeggen: Thuis? Dat is geen liefde dat is Marie.
Wat we dan nog uit de eerste hand aan natuur beleven is de Keukenhof, waarvoor we zondags in de rij staan en waarvoor we f 1,50 betalen. Ook daar gaan we op een stoel zitten op het terras en kijken zo naar de bloemetjes. Het komt er op neer, dat we de hele loopbaan van wieg tot graf als toeschouwers en luisteraarsop stoelen zitten uit te zitten.
Wie weet is het over een paar eeuwen zo ver, dat we de paar dingen die ons nu nog niet uit de eerste hand worden genomen, zoals eten en drinken en kinderen krijgen, ook niet meer zelf hoeven. En dat we ze slechts nog op televisie zien. Maar voor die tijd zullen we wel ziek zijn. Zúllen we ziek zijn? We zijn het al. Dát is het natuurlijk waar we allemaal onder lijden: Stoelziekte! Daarom heeft Jan depressie en is Marie zo moe. Zwaar ziek zijn we allemaal, maar weten het niet, want iedereen heeft het zelfde en het valt dus niet op.
Laten we er in hemelsnaam iets aandoen voor het te laat is. Gauw, gauw! Desnoods alleen, inplaats van de keukenkraan, die bron ver weg in het bos, waaraan we water moeten gaan halen met een vaas op ons hoofd allicht gaan we dan weer zingen en heupwiegen. Of desnoods alleen de verplichting om eenmaal per maand een beest te vangen en het te braden aan het spit in onze achtertuin. En religieuze dansen Hm, ik ben bang dat die verboden zullen zijn, maar we zouden het voorzichtig kunnen proberen. Mits we het niet op zondag doen.
Geschreven door 'Annie M.G. Schmidt
Ik vind het geweldig geschreven, en laat u er zo ook van genieten.
Overgroot mamma was er gelukkig ook nog bij, zij is 88 jaar.
Een nichtje van mij woont in Warmehuizen, ik was daar nog nooit geweest. Ze trouwden pasgeleden in een kerkje, in een klein plaatsje vlak bij Warmehuizen Enigeburg. Daar had ik ook nog nooit van gehoord, ik ben gek op kleine plaatsjes en dorpjes. Toen ze trouwden werd er meteen een afspraak gemaakt, over drie weken is mijn man jarig dus komen jullie(mijn zoon ,kinderen, en ik ) dan eens kijken in Warmehuizen. Wij op een zondag naar Warmehuizen. Het was heerlijk weer, we konden lekker in de tuin zitten, maar voor dat we in die tuin zaten hebben we bijna 2 keer een rondje dorp gereden, we konden het moeilijk vinden, ik zag dus wel al wat van dit mooie dorp. Toen ik beleeft een tijdje op verjaardag had gezeten dacht ik, nu knijp ik er met mijn cameraeven tussen uit, om wat fotos te maken. Heerlijk om op zon rustige zondagmiddag met en stralend zonnetje door de stille slaperige straatjes te lopen om fotos te maken. Voelde me niet helemaal op mijn gemak, ik fotografeerde huizen waar misschien mensen achter de ramen zaten, die misschien zouden denken; wat is dat voor iemand ? Ik kreeg het gevoel dat ik de rust van de mensen verstoorde, zo stil was het er. Ik ben wel blij met de fotos die ik gemaakt heb. ik doe de fotos onder dit verhaal, als vervolg.
De kerk toren, bijna overal te zien
De kerktoren die zag je in verschillende straatjes steeds weer tevoorschijn komen, het is echt het middelpunt van het dorp.
Rocky, als altijd heerlijk in zijn mandje voor onder in de auto slapend alsof hij gewoon thuis is. Een super makkelijke hondje om mee te nemen
Gisteren had ik Sven en Indra ook dus, heerlijk rustig zonder vriendjes.
Alleenhet brood eten werd even een klein drama.
Indra en Sven zouden knakworst op brood eten, ik had speciaal witte puntbroodjes gehaald, daar passen die knakworstjes goed op, dus ik dat bereiden.
Is het klaar komt Indra de keuken in, ziet de broodjes, begint gelijk te zeuren,
oma ik lust dat bruine niet boven op.
Wat nu bruine boven op? Ik heb juist broodjes gehaald zo dat je geen korst hebt?
Ja maar oma Indra lust het gewoon niet dat bruine boven op, ze pulkt het er thuis ook altijd af.
Dat was Sven die ook even de keuken in kwam.
Wat een flauwe kul zeg, het is helemaal niet taai of hard,omas antwoord.
Begint ze tranen met tuiten te huilen,
oma ik mag toch wel een eigen mening hebben? ik lust het gewoon niet.
Nou dan sta ik toch wel echt even met mijn oren te klapperen hoor.
Als jij een eigen mening mag hebben, mag oma dat ook, we zijn er uit, jij lust het niet, en ik vind het flauwe kul en wat nu?
Ze was gelijk stil zat me aan te kijken, toch lust ik het echt niet.
Ik heb het bovenste kapje eraf gesneden en eigenlijk denk ik dan, waar maak ik mij zo druk om. Vroeger had je als kind helemaal niets te eigenmeningen. Je ouders zeiden wat je moest eten en je at het, wel af en toe met tegen zin, maar je at het anders kreeg je niets. Dat was voor ons als kind vaak niet leuk, nu zeggen ze dus rustig; ( nou rustig! ) "ik lust het niet en ik mag een eigen mening hebben". Of ze dat nu op school leren?, of zijn onze kinderen zoveel generaties verder, dat ze hun kinderenmee laten beslissen? Ik ben er nog niet uit wat nu beter is. In onze generatie waren ouderen nog op een afstand, je leerde respect te hebben voor je ouders. Nu zijn de ouders vriend en vriendin van de kinderen. Of dat nu goed is?? Ik vind het moeilijk, het is wel gezelliger als je zo met je ouders kunt omgaan, maar houvast en een beetje opzien naar je ouders lijkt me toch ook fijn?
En dan komt oma nog eens, waar staat die? Kijk aan zulke dingen dacht ik gewoon niet ik deed wat in mij opkwam,nu ga ik er bij denken en raak ik in de knoop.
Zo ziet u maar waar ik het al niet druk mee kan hebben, ik ben mijn draai aan het zoeken, of ik moeteen knoop uit elkaar halen. Een ding, hoe het ook heet ik kom er altijd wel weer uit, gelukkig maar.
Ik mag Sven en Indra weer uit school halen, het is woensdag dus smiddags zijn ze vrij, en als ik dan op ze kan passen vind ik het leuk, heb ik ze fijn n paar uurtjes .
Ik merk wel dat ze veranderen, in ene groot worden, niet meteen meer luisteren wat oma zegt, dat komt waarschijnlijk ook omdat er vriendjes mee naar oma gaan, zo ook vorige week woensdag.
Oma mag Moo mee om te spelen? vraagje van Sven.
Als het van zijn moeder mag vind ik het wel goed hoor,maar wie is Moo?
dat ben ik zei een jongen die naast Sven op het schoolplein liep.
Wat ik zag was een jongen met haren tot op zijn schouders, haren voor zijn gezicht, heel apart gekleed een beetje als een student, driekwart bruine jas aan?
Als je moeder het goed vind is het prima, maar vertel eens waar komt de naam Moo vandaan?
mijn naam is Mohamet maar ze korten het af naar Moo
Oké, de moeder van Moo kwam er net aan, ze vond het prima en zou hem om half 4 weer ophalen.
Sven had tussen door gauw in mijn oor gefluisterd dat dit jongentje niet zo druk was als zijn vorige vriendje.
Indra keek meteen een beetje sip nou heb ik geen vriendinnetje.
Dat werd ook opgelost, voor de deur stonden Astrit en Liv, of Liv met Indra mocht spelen. Dus klaar, maar nu had ik geen 2 kinders maar 4 om mij heen.
Ik zou een restje patat op maken voor Sven en Indra, dat moest dangedeeld, Astrit kwam met een doos frikadellen aan, dus er kon gebakken worden. Aardappel kroketjes waren ook nog voorradig, dus geen punt, bakken maar.
Oma heb je een groot wit vel papier, dan gaan we slakken zoeken en een slakken race houden
Lang geleden hadden ze dat ook een keer gedaan Indra en Liv, het had schijnbaar diepe indruk gemaakt dus daar kwam het vel papier.
Moo was met Sven aan het spelen, allemaal autotjes laten glijden van de 2 railsen die ik nog steeds in de tuin heb staan. Maar zodra de meiden met de slakken bezig waren moest Moo er het zijne van hebben. Ja dan Sven er ook bij, ging het meteen fout, de meiden wilden zelf de regie in handen houden, die werd meteen overgenomen door de mannen. Oma moest scheidsrechter zijn. Mannen jullie weer naar je eigen speelgoed en meiden, de jongens mogen af en toe even komen kijken.
Onder tussen zaten de aardappel kroketjes in de olie, dat was te hard gegaan, ze waren dus donkerbruin tot zwart, het kan dus ook mis gaan bij mij hoor. Geen nood, ik had niet alle kroketjes gebruikt dus een nieuwe lading er in. De patatjes waren al lekker opgegeten, de frikadellen had ik in stukjes gesneden en ik ging met de schaal rond, komt de vraag van Moo;
zit hier varkensvlees in?
ja dat denk ik wel
dan mag ik het niet eten.
Ohh,wat nu? Even de vriezer in ( wat een weelde dan) daar lagen nog wat kippen satés
Dus even ontdooien in de magnetron, lekker warmen in een pan kokend water en Moo ook gelukkig.
Dan ben ik eigenlijk op mijn best, improviseren vind ik enig. Alles was dus voorzien van eten. Het was ook stralend weer.
Oma mogen Moo en ik naar de geitjes in de kinderboerderij?vraagje van Sven.
Ben je al eens alleen ergens naar toe geweest?
Nou oma toen ik laatst bij Dillen was, zijn we ook op de fiets naar het bos geweest.
Natuurlijk had ik even mijn zoon moeten bellen om het te vragen, maar ik geloofde Sven en zei:
Gaan jullie maar wij komen er ook zo aan.
Hoe laat moeten we terug zijn
Toen had er al een lampje bij mij moeten gaan branden, niet dus .
Half 4 want dan komt Moo zijn moeder hem weer ophalen.
Als ik het nu terug lees was ik wel dom bezig, waarom vroegen ze hoe laat ze terug moesten zijn? Als ik ook naar de geitjes ging met de meiden dan zag ik ze toch daar?
Ze waren weg en na een kwartier had ik het al niet meer, ze hadden het ook over de uitkijktoren gehad, straks gaan ze daarop en valt er een naar beneden,
Meiden kom op we gaan naar de geitjes het stukje naar de geitjes is maar kort en kan echt geen kwaad. Toen we bij de geitjes waren, geen jongens. Ik had het niet meer, voelde mij zeer onverantwoordelijk. Dus de meiden weer mee naar huis en maar hopen dat de jongens gewoon zo weer voor mijn tuinhekje zouden staan.
Wat was ik opgelucht toen ik die 2 koppies boven de heg zag verschijnen.
Waar waren jullie nou?
Bij de geitjes en daarna even in het bos bij de klimboom
Dat hadden we niet afgesproken ik ben hier niet blij mee.
Twee jongens hoofden keken mij een beetje schuldig aan, ik was veelte blij dat ze er weer waren en heb ze verder maar met rust gelaten.
Toen de moeder van Moo kwam, werd het gelijk door de meiden in geuren en kleuren vertelt.
De moeder van Moo was ook niet blij, want uiteindelijk zijn ze nog maar acht jaar, en hij was ook niet eerder alleen weggeweest.Toen bedacht ik dat het ook maar aan Monique en Chris verteld moest worden, het bleek dat ze de vorige keer met dat andere vriendje ook geen toestemming hadden gehad.
Maar oma ik had nu toch verkeersles gehad, en er zijn toch knoppen om het licht op groen te laten springen?
Nog even een zwak tegen gepruttel van Sven. Zijn moeder trapte daar niet in, begon gelijk over kinderlokkers in het bos, daar was ik het niet helemaal mee eens, omdat ik vind dat ze dan bang gemaakt worden. Maar volgen Chris en Monique kan je ze niet genoeg waarschuwen.
Dus ik moet nu ook zeker als de kleinkinderen komen van mijn roze wolk afstappen, en in de werkelijkheid gaan staan, als was het alleen maar om mijn kleinkinderen te begeleiden, waardoor ze niet bang hoeven te zijn
En keurig afwachten wanneer ze wel groot genoeg zijn om alleen dingen te ondernemen. Ik zalvanmiddag geen vriendje meenemen, dat als een beetje straf. Sven wist echt wel dat hij niet met Moo alleen mocht gaan. En nu besef ik dat ze in een andere fase zitten, dat ze niet klakkeloos alles maar aannemen.
Dat hoort gewoon bij het groter worden, Oma moet op herhaling voor haar Omaexamen.
Dat gaan we dus serieus doen, ik wil graag die oma blijven waar alles een beetje mag, maar ik moet wel verantwoording nemen.
Deze les was best heftig want ik heb echt in angst gezeten of hun niets was overkomen.
(Oma vind het leuk, maar was best moe van de schrik en 4 kinderen is toch anders als 2.)
Ja zomaar een dag in de week. Vandaagheb ik alleen smiddags van half 3 tot half 4, 55 + gymnastiek gedaan, wat dus standaard is maar verder kan ik doen wat ik wil. Ik weet eigenlijk nooit precies wat ik op n dag doe, meestal kijk ikgewoon hoe het loopten wat in mij op komt. Rocky uitlaten4 keer per dag , dat is ook standaard. Vanmorgen was ik met Rocky aan de wandel in Marieëndal, het is nog steeds heerlijk weer dus dan wandel je met plezier.Op de terug weg loop ik langs de flats liggen er naast onze vuilnisbak grote zakken met allemaal plastiek verpakkingen. Als iets te groot is dan past het niet in de vuilnisbak maar in mijn ogen was het helemaal niet te groot, dus ik meteen woest de zakken zelf maar in de vuilnisbak proppen, de zakken waaide dwars over het grasveld heen. De buurman van de flat 1 hoog, stond het allemaal zo eens te bekijken en vroeg, buurvrouw wat doe je nou?
Ik stop zo als gewoonlijk het vuil waar het hoort, het past makkelijk in de vuilnisbak, maar het ligt er weer naast.
Maar buurvrouw dat moet helemaal niet in de vuilnis bak, heeft u van de week geen zak gekregen met een brief, of we plastiek verpakking wilden scheiden, in de zak doen en bij de vuilnisbak zetten?
Oei wat was dat nou? Ik moet bekennen dat ik nog al eens post ongeopend weg leg, dan kan hetsoms 3 dagen duren voor ik er naar kijk, ook met deze post, zodoende wist ik echt van niets.
Nou jij bent ook een mooie, waarom zeg je dan niets?
Ik vond het wel grappig zo als je stond te mopperen en met die zakken in de weer was.
Nou ik schaam me anders dood hoor, ja misschienmaak ik nu wel mijn post meteen open .
Buurman vertelde dat het toch wel een heel gedoe was, we moeten er bijna een schuur bij hebben als we dit een maand moeten bewaren voor ze het op komen halen. Hetgescheiden afvalkan her gebruikt worden, dat is goed voor de ozonlaag.
Ja, zo maar op een dag in de week, word ikwakkergeschud, we hebben een groot probleem hier op aarde.
Ik heb er over gelezen en van gehoord, maar dacht eerlijk het zal wel, wat kan ik er aan doen? Nu, dit is al een heel klein begin en als we allemaal de moeite zouden nemen!Misschien kunnen onze kleinkinderen er dan van profiteren ?
Iedere keer zeg ik weer dit is de laatste keer dat ik over Kurt alias Kees alias Rooie vertel.
Maar ( ik noem hem Rooie) heeft gewoon maling aan alles, al mep je hem zachtjes met de vliegenmepper, om dat hij in het hoekje bij de vogeltjes zit in de kamer, hij vliegt weg en door het slaapkamerraam aan de voorkant komt hij weer naar binnen. Ik heb het opgegeven om Rooie weg te jagen doe meestal de kamer deuren dicht zodat hij niet bij de vogeltjes kan, en al mep je hem als er wel weer bij zit, (dan is het mijn schuld, want ik heb de kamerdeur niet dicht gedaan en zeker de tuindeur niet.) dan nog gaat hij op de computertafel liggen bijna op mijn toetsen bord,kopjes geven om zo sorry te zeggen. Wat moet je dan? ik ben een watje meteen te lijmen weer
Het is nog zon schitterend weer dat ik graag de tuindeur open heb, ik heb een hordeur,maar als Rocky net in de tuin is en ik achter mijn pc, wil hij er weer in, kan niet zelf door de hordeur dus! op staan hond binnen hordeur dicht .
Nog geen tien minuten Rocky wil eigenlijk wel weer in de zon, zit verlangend voor de hordeur binnen! dus opstaan hordeur openen Rocky weer naar buiten, hordeur dan maar openlaten dus! Rooie ook in de slaapkamer waar ik achter mijn pc zit, en het gebeurdzó als Rooie het wil. Zeer zwak van mij.
Vanmorgen om 8 uur,Rocky onrustig naar de tuindeur weer terug naar de slaapkamer waar ik nog heerlijk in mijn bedje lig.
Maar als Rocky dan zo onrustig is, weet ik dat hij echt hoge nood heeft, anders slaapt hij soms tot half 11 nog.
Dus even badjas aan, Rockyplassen in de tuin,dan nog even terug in bed(dacht ik) Ik sta in de tuin komt buurvrouw naast mij, haar tuin in , ziet Rooie en Rocky samen naast elkaar in mijn tuin.
Buurvrouw zegt zij,wat is die Kees toch lief hé.
Kees?? vraag ik
Ja ik noem Kurt Kees, Kurt is toch geen naam voor een kat
Ja ik vind dat ook geen naam voor een kat, dus ik noem hem Rooie
"Maar buurvrouw, ik heb wel veel last van hem, hij komt aldoor maar binnen, mijn eigen kat is 16 jaar, die poept nu in huis omdat hij niet naar buiten wil vanwegen Kees, ze willen nog wel eens vechten. Mijn vriendin rookt en nu stinkt het hele huis omdat we niets meer open kunnen zetten, het is niet meer leuk.
Ja buurvrouw wat moeten we er mee? ik denk dat wij, ook de buurman van de hoek die hemeten geeft (net als ik, erg dom) het echt fout doen
Onze boven buurvrouw waar Kurt uiteindelijk van is, die klaagde dat ze Kurt al in geen dagen meer gezien had.
De buurvrouw die met mij in gesprek was wist ook geen oplossing.
Ja en dan komt Elsje de bemoeial weer eens om een hoekje kijken, die wil iedereen redden, iedereen het naar de zin maken, maar bemoeid zich met dingen die een ander zelfmoet opknappen.
Ik zie de boven buurman op het balkon en begin gelijk (nog steeds, in mijn mooie badjas)
Buurman ik hoorde van uw vrouw, dat ze wat droevig is, omdat ze Kurt bijna niet meer ziet, dus ik heb het idee, dat wij het als buren dus niet goed doen.
Hoezo buurvrouw?
Nou ik moet eerlijk bekennen,dat ik eigenlijk Rooie erg lief begin te vinden ondanks alles ik hem eten geef, mijn computerslaapkamer in laat lopen, waar ik hemdan knuffel boven op mijn computertafel.
Rooie?"Vraagt de buurman
Oh sorry, zo noem ik hem stiekem.
Welke buren dan nog meer?
Buurman op de hoek vind hem ook super lief, ondanks dat hij nog wel eens een robbertje wil vechten met zijn kater.
Maar wat is nu het probleem dan?
En dan zegt Elsje bemoeial precies wat buurvrouw naast mij niet dorst te zeggen.
Zou je misschien metje vrouw kunnen overleggen hoe het dan wel moet, zullen we allemaal misschien 1 week alles dicht houden, geen eten meer geven, als jullie dan zorgen dat Kurt savonds binnen is, zou dat helpen?
Buurvrouw we zullen er over praten dan hoort u wel wat er moet gebeuren.
Daarbij had ik het moeten laten maar!!!!
Nee, dat deed ik dus niet.
De boven buurvrouw belde mij op en vertelde dat ze Kurt alias Kees alias Rooie, naar een katten pension zou doen waar oudere katten en katten die het niet zo goed hadden of zo als Kurt toch wel overlast bezorgen, een fijn tehuis hebben, een soort boerderij waar zie niet in kooien zitten maar vrij kunnen leven.
Ik zwaai een vriendin uit die smiddags even gezellig langs kwam, loopt de buurman van de hoek net langs mijn deur, en ik moest natuurlijk even vertellen wat we allemaal besproken is, de buurman zegt gelijk:
ik geef wel honderd euro en dan neem ik die kat wel, want het is echt een hele leuke kat.
Maar buurman kan je bewerkstelligen dat hij dan niet meer onze huizen in komt, dat hij niet meer door onze open ramen kan springen?
Nee dat kan ik niet, een kat is een kat, ? ik ga al zestig jaar met katten om.
Ja maar buurman, dan lossen we het probleem niet op
er worden problemen gemaakt, ik wil hem wel kopen.
En weer gaat Elsje bemoeial als een soort papagaai de boven buren bellen, zeggen wat de buurman op de hoek gezegd heeft. Niets geleerd dus van de buurvrouw naast mij.
Boven buurvrouw zegt:
nee dat is helemaal geen oplossing, want dan wil ik zelf mijn kat houden, ik zou desnoods weer gaan verhuizen maar ben bang dat ik dan de zelfde ellende krijg. Ik ga er werk van maken, laat mij goed informeren hoe het daar is, en dat is de enige goede oplossing, ik kan toch moeilijk tegen mijn dochter zeggen Kurt is bij de buurman gaan wonen.
En nu weet ik het niet meer, ergens weet ik dat ze er goed aan zou doen, want uiteindelijk heeft Kurt nu ook niet 1 echt tehuis, maar 10 zwerf huizen,waar hij toch niet altijd welkom is. Ik wou de buurvrouw naast mij en de buurman op de hoek nog inlichten, maar ik doe even helemaal niets meer , want ik haal mij van alles op de hals, als Kurt straks wel op Texel zit, kunnen we misschien met alle buren gezamenlijk een dagjestocht organiseren, om met de mooie Texelse veerboot Kurt op te zoeken om zelf te constateren, dat Kurt het prima naar zijn zin heeft. We wachten af.
Kurt heb ik 3 keer op 1 foto staan, ik vind dat best goed gedaan van mij.
Nu ga ik er gewoon even op mijn gemak voor zitten,even bij kletsen over de afgelopen weken. Ja het gaat zo hard, de tijd vliegt gewoon voorbij.
Ik wou graag elke dag een verhaal, gedicht of gedachte neer schrijven, maar daar is de laatste weken de klad een beetje ingekomen. Oorzaak? Ik ben een paar dagen naar IJmuiden Hoorn en naar 2 bruiloftengeweest,het schema loopt nu niet zo als ik het wil.
Omdat ik weg was,kreeg ik ook veel email die ik dan toch wel wou openen.Het werd te veel, ik kreeg een beetje een hekel aan de pc, dus iets minder er achter, alles loopt dan even niet door.
Natuurlijk is het ook geen moeten, maar als ik mooie email krijg over echt van alles en nog wat zoals: verschillende landen verschillende feesten bloemen dieren mopjes daar bij nog eens berichtjes van hyves, ik vind dat heerlijk, maar een beetje moe werd ik er wel van. Dus dan gewoon even niet op de computer, maar loslaten doet het mij dan niet. Dus gisteravond even mijn belofte gebroken, om niet meer snacht achter de p c te zitten. Ik wou weer een schone p c dus aan het werk dan maar.En nu heerlijk op mijn gemak even bij praten.
De bruiloften waren totaal verschillend maar allebei keurig geregeld. De ene bruiloft in een mooie zaal, veel liedjes voor het bruidspaar, spelletjes enz.
De andere, heel ontroerend in een lief klein kerkje, maar daar na naar het dorpscafé en echt eten en drinken maar, gewoon lekker hangen, lekker eten van de barbecue, feliciteren en weer drinken. De vrienden van deze bruidegom hadden een vrijgezellen filmpje gemaakt van de bruidegom. Dat was heel leuk gedaan.
Het weekend naar Hoorn bij mijn goede vrienden Astrit en Ron, was ook fijn. Ron had een uitvoering van de showgroep waar hij en zijn vrienden bij horen. In een huis waar oudere mensen wonen werd het opgevoerd. Het was geweldig om mee te maken, alle rollen zaten in het koppie, het werd met veel enthousiasme gebracht, de kleding was prima op elkaar afgestemd, de oudere mensen hebben zich bijzonder goed vermaakt, het was ook een programma uit hun tijd, met liedjes en schetsjes. Ik was ook blij dat alles zo goed verliep, een enige middag.
Ja en dan weer naar huis, waar ik mijn draai dan weer moet vinden. Dat is inmiddels wel in orde, nu ik alles weer onder controle heb, is het oké.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
