xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Impulsieve daad

Een impulsieve daad ,’ja,  zal u denken echt iets voor haar’.

Deze keer is het een hele dure impulsieve daad geworden,  ik hoop  dat dit nog lang in mijn geheugen blijft zitten.

 Het gebeurde zo; mijn kamer is klein en er stond een vrij vors bankje en een brede stoel in. Het bankje had ik dwars in de kamer dus ik deelde de al kleine kamer nog eens in tweeën. (Dat even als voor geschiedenis). Het bankje met de stoel had ik ongeveer 3 jaar geleden in een kringloop winkel gekocht voor €40- .

Toen we zaterdag, mijn vriendin en ik even naar de kringloop winkel gingen, zagen we daar  ( op het oog ) een leuk  bankje  met 1 stoel.

Van dit bankje was de rugleuning wel de helft lager als mijn bankje in huis, dus ik dacht dat scheelt een hoop licht in de kamer. Het bankje met stoel koste €55- .

Ik ga er wel op zitten en dat zat fijn om dat de diepte van de bank ook een stuk minder was alleen maar voordeel omdat ik van die korte beentjes heb.

Al met al leek het een fijn stelletje en voor de €55- niet te duur, mooi genoeg om mijn bankstel dan om te wisselen. Dus ik  naar de kassa, verder niet gekeken. Ik koop de bank en de stoel, had mazzel dat het gelijk gebracht kon worden,(of juist niet dan had ik er thuis misschien nog over na gedacht).

Mijn vriendin en ik naar huis, laat in de middag werd de bank en de stoel gebracht, het was gestoffeerd met een soort gobelinstof,  toen de bank binnen werd gebracht zag ik wel wat slijtage van de stof, maar wat wil je nu! het blijft tweedehands.  Dus zet maar neer, mijn bankje met stoel werd meegenomen, dat zag er naar 3 jaar nog net zo uit als toen ik het gekocht uit. Ze nemen het dan mee en zetten dat vervolgens weer in de winkel te koop. Toen ze mijn bankje de deur uit droegen had ik al zo’n akelig gevoel in mijn maag, ik dacht daar gaat mijn bank. Ik had dat al eerder meegemaakt met een eettafel en stoelen, die moesten weg omdat we een andere woning kregen, ze bleken voor de kamer die we toen kregen te groot. Dat gevoel van  spijt dat was er weer. Mannen met mijn bank en stoel weg, ik in de kamer met het andere stel. In de ruimte van de kamer kwam ik er achter dat de leuning van de bank aan de achterkant ook allemaal slijtage vertoonde, dus de bank kon nu niet dwars in de kamer want dan keek je zo tegen de achterkant aan.

Dus uit noodzaak moest ik de kamer anders indelen, de rug van het bankje tegen een muur. Het kon eigenlijk best deze bank had een rechte leuning dus dat kon plat tegen de muur. Het stond eerst wel wat vreemd maar dat moet wennen toch? Als ik er rechtop in zat was het goed, maar toen ik even lekker op het bankje wou gaan liggen, ja toen had ik een probleem, ik paste met mijn mollig lichaam bijna niet op de bank, en als ik op mijn zij tv wou kijken, hingen mijn knieën over de bank heen mijn liefelijke bips was ook wat aan de volle kant, dus ik was eigenlijk te breed voor dat knusse bankje. Nu daar lag ik dan, ik kon mijzelf wel voor mijn hoofd slaan, want dit bankje was het gewoon écht niet. Ik doe met het hele situatie twee dagen niets, ik dacht, ‘eigen schuld dikke bult’. Ik was gisteren in de stad , de kringloop winkel is daar een kwartier vandaan, in ene moest en zou ik naar de kringloop winkel, ik hoopte zo dat mijn bankje en stoel er nog zouden staan, ik ging gewoon vragen of het weer omgeruild mocht worden.  Beetje naïef, dat zijn geen zaken doen.

Ik kwam in de winkel en mijn (niets meer van mij bij) bankje en stoel stonden  prachtig opgesteld in de winkel. Ik duik op mijn bankje af, ga er op zitten en dacht ik laat me desnoods weghalen door de politie maar ik ga er niet af, nee dat is flauwekul , ze hadden het geprijsd voor €45 – kijk dat is zaken doen, na drie jaar er nog €5- euro meer voor vragen. Ik naar de kassa leg het allemaal uit en vroeg of het mogelijk om de bankjes en stoelen weer om te ruilen om dat ik te impulsief had gehandeld en de situatie weer terug wou draaien,  natuurlijk wou ik wel de kosten van het brengen en halen betalen, ik had € 55-  betaald dus voor het kleine bankje en stoel.

Ik dacht, als ik dat dan kwijt ben is duur, maar dan is alles weer goed. Er werd zeer bedenkelijk gekeken, ik had maar beter moeten opletten, ik kon mijn eigen bankje terug kopen voor €20-. Doordat ik zo blij was dat het er nog was ben ik akkoord gegaan, en mijn eigenste bankje en stoel zijn weer thuis, staan wel net als dat andere bankje nu tegen de muur, alleen wat meer in de kamer omdat de rugleuning wat schuin loopt,  de kamer is niet meer in tweeën  gedeeld ik kan er weer heerlijk  op liggen, dus klaar. (waarom had ik dat niet eerder bedacht)

Vannacht kon ik door alle drukte niet slapen en bleef toch een beetje piekeren hoe het allemaal gegaan was, uit eindelijk had ik een bankje en stoel gekocht voor €55- , dat is naar drie dagen weer keurig terug in de winkel gezet, dus kan weer verkocht worden, mijn bankje daar moest ik €20- voor betalen dus met fooi mee, van2 keer heen en weer rijden had dit avontuur mijn toch €85- gekost, dat vond ik duur betaald voor een foute beslissing, en als ze er van moeten leven dan is het nog wat anders, de winst van de kringloop winkels word gebruikt om mensen die niet aan het werk komen te laten werken, ze knappen dingen op en krijgen een salaris, daar is helemaal niets mis mee, maar ik vond wel dat ik te veel had betaald. Toen het 9 uur was, heb ik de kringloopwinkel gebeld en heb gevraagd naar de hoogste medewerker, ik heb alles uitgelegd, nu rustig, ( gisteren kon ik alleen maar hysterisch lachen en druk zijn ) De man zou mij terug bellen, dat is gebeurd en ze vonden toch wel dat ik  mijn eigen bankje niet had hoeven te betalen, er wacht nu een tegoed bon( dus het komt toch weer terug bij hun) van €20 – op mij. Het blijft toch echt een Eliza avontuur hoor, dit overkomt alleen mij maar.

Eliza

26-10-2009 om 06:48 geschreven door Loewiesa