xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Hoe zit ik in elkaar??

Ja, misschien is dat  helemaal niet interessant voor u, maar het helpt mij  gewoon, om mij  zelf weer even aan te pakken. Misschien is het herkenbaar voor sommige. Ik zit in een klein dipje, voor dat het weer een olifant word! terwijl het misschien iets ter grote van een muis is, schrijf ik het maar van  mij af.

Ik heb even mogen genieten van SAMEN wandelen, SAMEN eten, SAMEN gezellig koffie ergens drinken, dat is weer over, niet dat ik zielig ben, echt niet maar  ik ben zo’n droppie die het toch weer bij haar zelf zoekt, ben ik toch te dik? ben ik te druk?, wat doe ik fout,? verwacht ik te veel? wil ik nog te veel romantiek? Ik ben natuurlijk al best wat ouder, is het dan gewoon heel anders? Is het meteen hand in hand lopen belachelijk? Ik vond het heerlijk, omdat als je partner in een rolstoel zit je dat niet kan, niet dat mijn man zo hand je in handje man was, hij vond altijd dat ik moest WETEN!! dat hij enorm van mij hield, maar ik vond het juist zo fijn als er geknuffeld werd even die aai over je bol. Was vaak best een beetje jaloers als ik mensen hand in hand zag lopen. Wil ik dat misschien inhalen?, is dat te veel van het goede?  Als ik het  zo lees, dan ben ik bang dat het ook zo is. Altijd wil ik die bevestiging , je bent best wel in orde, je kunt gerust een hoop dingen, hoe vaak heb ik daar niet overgeschreven. En toch verval ik weer in dat suffe zelfbeklag. Ga me schamen, er is zoveel leed in de wereld, wat moet ik toch te zeuren dan.

 Zo’n 3 jaar terug zat ik  zwaar in een dip. Dacht dat het leven voor mij niet veel waarde meer had, ik had alles al beleeft, wat moest ik nog. Toen heeft een goede vriend mij telkens weer met enorm veel geduld verteld, dat ik er best mocht zijn, ik mijzelf niet zo negatief moest bekijken, dat werd niet 1 keer maar een heleboel keer steeds maar weer herhaald,  ik schaam  mij, dat het nu net lijkt of het allemaal voor niets is geweest. Maar dat is echt niet zo. Ik heb zoveel over fotografie en de computer geleerd,  levens lessen gekregen dat, nu ik alles weer op schrijf het gewoon weer terug komt.

Vandaar dat van mij afschrijven, het beurt mij weer op, het zegt:

“MENS MAAK ER GEWOON WEER HET BESTE VAN EN 'ZEUR' NIET”

Eliza