Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Als je 40 jaar word, zul je het weten ook, leuke kaarten van zijn vrienden gekregen.
"Helppp!! waar planten ze mij nou"?
Kijken wat er in die envalop zit, gezellig met z'n allen zo
Joop heeft de salade voor Chris gemaakt, heerlijk, maar hij kijkt of hij zeggen wil, "Als je er maar afblijft".
Chris versierd de tuin altijd met gekleurde lampjes heel gezellig.
Als het oranje pannetje op tafel komt, weet Indra al hoe laat het is "Ohh Oma heb je bowl( vers fruit op sap) gemaakt?" Het pannetje is nog van mijn moeder die het ook altijd in de ijskast zetten met vruchten bowl, ik vind het fijn om het weer te gebruiken voor mijn kleinkinderen, ik heb dan ook weer die herinnering aan mijn moeder en haar 'bowl '
Alle soorten vers fruit kunnen er in, eventueel blikjes kan ook, maar vers fruit is wat steviger: Aardbeien Annanas Kersen, even de pit er uit halen Kleine stukjes appel Persikken Manderijnen, wel zo veel mogenlijk de witte draadjes van de mandderijnen er afhalen Druiven Peer Meloen
Allemaal in kleine stukjes het sap van eventuweel blikfruit er bij, appelsap of jusorang, limonade siroop, voor volwassen mensen kan er wijn bij. Wat water, tot het fruit onder staat, het lekkerst is als het een nachtje in de ijskast staat, dan smullen maar.
Mensen die niet gauw fruit pakken, kunnen dit maken en dan elke dag een flink portie er van eten, dan komt u toch aan u fruit toe,
Het vriendinnetje van Indra moest eerst even voorzichtig proeven, maar vond het ook best lekker.
Al met al moeten we een jaartje wachten voor we weer jarig zijn, ik hoop in alle gezondheid, maar dat is in de toekomst kijken en dat gaat gelukkig niet.
Mijn jongste broer en schoonzuster hadden voor een fijne verrassing gezorgd, ze hadden Hilleke mijn zusje wat gehandicapt is meegenomen dat vond ik geweldig, ik ben erg blij met mijn broer en zijn vrouw. Na mijn vader en moeders dood, heeft mijn jongste broer toch wel de taak van mijn ouders overgenomen, samen met mijn zus en zwager zorgen zij voor het wel en wee van mijn zus. Ik had de verzorging van mijn man, dus kon er niet zo zijn voor haar als ik zou willen.
2 neefjes samen met hun nintendo? alles electronisch, speelgoed van deze tijd.
Dan natuurlijk de verjaardags cadeau's iedere keer zeg ik zelf, we moeten er mee stoppen ik geef jou verleden week een cadeau, en nu geef jij mij een cadeau. Maar toch vind ik het wel spannend om cadeaus uit te pakken, het hoort zo echt bij een verjaardag. Al die felicitaties en mooie kaarten, iedereen bedankt die aan mij gedacht heeft.
Ik was blij dat mijn schoonmoeder er nog bij was, aangezien dat ze al 88 jaar is. Mijn schoonzus en zwager (kant van mijn man), nemen Oma steeds mee zo lang het nog kan. Ja het is gewoon zo dat er altijd wel iemand is die meer de zorg op zich neemt omdat ze dicht bij wonen, en altijd klaar staan voor mijn schoonmoeder, dat mag wel eens gezegd worden
Is hun eigen spelletje een beetje gedaan?, dan gauw even achter de computer van Oma gegaan.
Joop heeft zijn zondagse hoed op gedaan speciaal voor mij.
Als je dus hoogtevrees hebt dan valt het niet mee om een foto van de grond te maken die zo ver weg is. Het is dat ik zo graag alles wil fotograveren om het later terug te zien , het gaf wel afleiding maar dat ik de bibbers had mag u best wel weten.
Daar weer zo'n boomkroonpad bewaker.
Prachttig mooi plaatje van die fijne dennenappeltjes.
Nogmaals even naar de grond gekeken, brrrrrrr.
Omhoog kijken ging beter
Wat ik hier in zag, dat mag u zelf invullen, het is een amandelboom met de vrucht in de buiten schil.
Dit was het laaste trapje naar boven, vandaar uit keek je over de bomen heen, ik voelde me al heel stoer dat ik zo ver was gekomen die laatste trap ging ik niet op. Chris mijn zoon en kinders zaten oma wel een beetje uittelachen, maar daar trok ik mij niets van aan.
Heerlijk het ging weer naar beneden, dit zijn de stoere meiden en jongen ,kleinkinderen van Joke en mij.
Aangekomen bij het bijzondere in het bos, moest er eerst een kaartje door de automaat heen, die eerder gekocht was, ik zal nog informeren wat dat koste dan komt het er nog tussen.
Het eerste wat we zagen waren boomwortels op de muur en monsters die tevoorschijn kwamen een soort spookhuis.
Toen begon ons avontuur, het is echt ongelofelijk zo mooi en bijzonder dat was. We gingen echt tussen de toppen van de bomen lopen, ik had me helemaal te sappel gemaakt, ik heb namelijk hoogtevrees, en ik zag mij in wiebelende hangmatten lopen maar dat was niet zo zoals u ziet.
Bij elke bocht van het pad stond een boomkroonbewaker, gemaakt van papiermashé.(hoop dat ik dit goed schrijf), het is van papier en een heleboel lijm gemaakt, het is heel licht maar wel sterk .
Het is echt onwerkelijk wat je meemaakt (word vervolgd)
Het terras zo van uit de kamer heerlijk buiten eten, het was prachtig weer.
Chris ontfermde zich over het ietwat te kleine roostertje om voor ons heerlijk vlees te bereiden, met 8 monden te vullen viel dat niet mee, de kinderen bleven vragen, de grote wachte eerst beleeft maar we wilde toch ook graag proeven, arme Chris die kwam zelf niet erg aan bod.
Gezellig met z'n tweetjes, bij Melinda en moeder Joke, mochten we 2 dagen logeren
Idiaal strandje voor de kinderen, wij de oudere dames hadden het iets te warm
Van boven af konden we door het glas naar het binnenzwembad kijken het was daar erg warm, zodoende konden de cactussen prima groeien
Het terras aan het water, daar hebben Joke en ik heerlijk gezeten, alleen de bruine, grijze, en zwarte kleuren, vond ik erg somber, maar het was deftig en koel.
Voor de deur van het huisje stonden nog jonge vlinderboompjes, er zaten toch al heel wat mooie vlinders in
Twee dagen naar het "Hof van Saksen" een geweldig mooi aangelegen park met vakantiehuisjes nou huisjes! het waren kleine paleisjes alles, erop en eraan
Een fijn grasveld voor het terras om spelletjes met de kinderen te doen. Geen snippertjes papier, geen hondenhoopjes, honden mochten daar niet komen, er reden de hele dag 'n soort golfwagentjes die de boel in de gaten hielden en opruimde, als je vuil binnen had in een zak kon je het buiten bij de voordeur zetten en het werd weggehaald.
Om dat we uitgenodigd waren om 2 dagen mee vakantie te vieren, had mijn zoon Chris beloofd een ontbijtje de tweede dag te maken, nou ik ben apentrots op mijn zoon want hij had zo zijn best gedaan, het was voor 8 personen. Hij had allerlei verschillende broodjes meegenomen, meloen op 8 bordjes gesnede en verdeeld, eitjes gekookt, allerlei sapjes meegenomen, hagelslag, jam, vlees waren, veschillende soorten thee, het was helemaal super en bere gezellig
Dit is het eerste wat we zagen toen we aankwamen, we vonden het eerlijk gezegt net een 'Crematorium, Het is zo strak aangelegt, elk grassprietjes lijkt wel appart geplant.
Dit is de ingang van de receptie, daar kan je terecht voor al het gebeuren in en rond om het park.
Dit is dan de receptie.
Een kijkje in de kantine(natuurlijk moet ik nu zeggen restaurant).
Als je niet zonder je werk kan, is hier een zitje om je laptop te bekijken.
De sluis naar het zwembad was heel erg warm, van daar die mooie cactussen.
Verleden jaar ben ik ook al eens een dagje naarWorkumgeweest,toen waren we met een bus een dagjes tocht aan het maken als doel het Jopie Huisman museum. Ik was toen ook al helemaal verrast door de eenvoud en toch de precisie waar mee Jopie Huisman schilderde.
Jopie was van beroep eigenlijk voddenboer, hij deed in lompen en metalen die haalde hij op, sorteerde, zocht ze uit en verhandelde het weer.
Maar door dat hij zoveel materiaal in zijn handen kreeg die al een heel leven achter de rug had, zag hij de schoonheid er van, hij ging in zijn fantasie het leven na, wat zo n voorwerp had gehad. Je ziet in het museum ook de echte voorwerpen die Jopie dus na geschilderd heeft, en het is verbluffend zo precies hij dat kon. Er hangt een schilderij van een grote gebreide onderbroek met 2 lange gebreide kousen er overheen, je ziet op het schilderij elke steek die gebreid is, daar moet hij maanden aan gewerkt hebben echt je moet het zelf zien om het te geloven.
Jopie heeft nooit een schilderij verkocht en zijn grootste wens was een klein Museum waar zijn werk dan werd vertoond.
Er werd een vrienden van Jopie stichting opgezet, waar nu nog mensen vriend van kunnen worden. De stichting bestaat uit familieleden vrienden en goede bekende van Jopie, die alhet werk om een museum tot stand te laten komen, vrijwillig zonder betaling gerealiseerd hebben, dat heeft Jopie nog net mee gemaakt, helaas is hij te vroeg gestorven.
Het museum is piep klein maar zo mooi opgezet, de mensen die er werken zijn ook weer vrijwilligers de grootste fanclub die Jopie heeft, vandaar dat het museum draaiende gehouden kan worden. De entree is: 5 euro, dus dat is te doen, meer hoeft niet, zo groot is het niet, dus alles redelijk in verband. Het is wel beter als je eerst het filmpje ziet over het leven van Jopie Huisman, daarin word Jopie gevraagd wat over zijn leven en zijn schilderijen te vertellen, dat is ontroerend en mooi, daarna pas de schilderijen gaan bezichtigen,ik weet zeker dat als u ooit eens gaat, u net zo verrast word als ik, je kunt er over schrijven maar ZIEN is echt de moeite waard.Je kunt er souvenirtjes kopen, kaarten bloknootjes schilderijen kopie s- en boekenleggers.
Ik heb weer voor vrienden de boeken leggers meegenomen die zijn best bijzonder. Er staat een kleine afbeelding op van n schilderij die Jopie gemaakt heeft. Ze zijn dubbelgevouwen en aan de binnenkant zit een magneet. Dus als je de boekenlegger om het blad vouwt die je net gelezen hebt, en je het boek even wilt wegleggen, dan klikt de magneet zich vast en kan de boekenlegger er niet uitvallen, ik vindhet geniaal bedacht.
Ik was een dagje in Hoorn, bij een goede vriend, die vlak met zijn huisje bij de spoorlijn woont van uit de tuin kon ik mooie fotos maken. Ik was alleen een beetje laat met mijn camera, anders had ik ook nog die mooie locomotief kunnen fotograferen, die had een hele mooie koperen pijp nog op het dak en allemaal stoom, en later kwam er nog een oud treintje met mensen langs rijden, dat is ook een attractie van Hoorn, toen dacht ik pas ik heb toch de camera mee, dus die 2 mooie treintjes hoop ik de volgende keer op de foto te zetten. Het was een super gezellige dag
.
de houten wagons het huisje van vriend
Ik heb een lief klein boeketje bloempjes mee naar huis gekregen, en ik hoop dat ze nog lang mooi zullen staan in het vaasje, dan kan ik nog terug denken aan die fijne dag.
6 treinen rijden per uur langs het huisje van uit de tuin de spoorweg overgang
Ik wou vandaag nog even mijn heg laten zien waar ik super trots op ben, ze zijn nu allebei geknipt. Maar het is nu al weer 2 minuten over 12, dus vandaag is al weer gisteren. Er had nog nooit zon lange pauze gezeten tussen het knippen van de twee heggen, aan iedere kant van het hekje een stuk. Ik had er ook best een hekel aan dat ik het niet meteen gelijk gedaan had. Nu heb ik mij zelf maar weer een schouderklopje gegeven van grote meid, de heg ziet er weer keurig uit. Ja als je jezelf geen complimentje geeft!
Nee dat is niet helemaal waar, er zijn mensen langs gelopen die zeiden dat het er piekfijn uit zag, ik heb er ook echt geen hekel aan, als je aan het knippen ben dan zie je het zo opknappen, het ruikt ook lekker en door dat je bezig bent denk je niet zo erg aan eten. Maar op die ene dag was de klus mij gewoon te veel, gisteren dacht ik eerst de heg en dan wat anders, en ik heb zomaar een keer naar mijzelf geluisterd, en ben blij met mijzelf.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
.
