xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zo mooi

Aan het prikkeldraad hangen de dauwdruppels door de zon beschenen, het zijn net kleine glinsterende diamanten. Uit de bomen hoor ik aan alle kanten dikke druppels vallen, aan de kant van het pad zie ik  geel witte lange stengels omgevallen kris kras door elkaar van een soort onkruid, aan het eind van de lange witte stengels zit het overblijfsel van de witte kante bloem die er eerst was, nu zijn het doorzichtige handjes met kleine bruine vingertjes.

Er zijn wat hoge graspollen daartussen hebben de spinnen hun ragfijn web gespannen, het zijn er wel tien bij elkaar, ze wiegen zachtjes in de wind, in mijn verbeelding zie ik al die spinnen wasdag houden en die webben ophangen, ze zijn zo kunstig gemaakt. Aan de bomen krijgen de bladeren die net op handen lijken een goudbruin randje om  hun blad, op de grond is de herfst  al in aantocht, bruine, gele, groene, bronskleurig bladeren liggen als een tapijt op het grindpad. De zon schijnt door de bomen en dan zie ik stralen door de bomen heen, als de bladeren waaien en ritselen filtert de zon allemaal lichtjes.  De stilte is machtig het geeft rust, het gras is kledder nat van de mist die gisteravond als een deken overal aanwezig was.

Dit is het wonder van de  NATUUR  die ik vanmorgen mocht zien.
Dit moment  maakt me klein en bescheiden. 

Eliza

10-09-2012 om 09:06 geschreven door Walter