Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Vandaag is het echt wisselvallig. Vanmorgen scheen de zon we wilden ons rondje lopen, we waren nog niet bij het eerst bankje in Marieëndal of een dikke bui overviel ons, we gingen terug we waren bijna uit Marieëndal scheen de zon weer. Nou kom op dan toch ons rondje maar, ja niet dus we waren nu even verder als het bankje, daar was weer een bui, en de lucht voorspelde niet veel goeds dus rechts om keer en niet meer bedenken, bijna thuis scheen de zon weer vrolijk. De buurvrouw kwam vanmiddag het zonnetje scheen;
zullen we nu ons rondje lopen?
prima doen we .
Inmiddels was ik met Rocky voor de tweede keer kledder nat geregend we waren even een kopje thee drinken bij Joop. Dan kan ik wel gaan wachten tot de regen ophoud, maar hoelang duurt dat?. Nu heerlijk ons rondje gewandeld toen we vlak bij huis waren vielen al weer de eerste regendruppels, geen ramp Rocky weer afdrogen hij liep te bibberen als een juffers hondje hij heeft toch zon hekel aan water.
Het gaat niet zo, dat je ineens de geest zult geven. Bij élk verdriet verlies je kleine beetjes leven, er komt van lieverlee een leegte in de lijven, met net te weinig fut om langer hier te blijven, en alle pijn en alle tranen die je schreit, ze zijn een duit in 't zakje van de eeuwigheid.
*
Dood
Ga maar even zitten , Dood, Ik ben net bezig aan een vers, een héél vers krentenbrood.
*
Doodgewoon
Het doet je goed eens aan de dood te denken, je dagen worden er wat duidelijker van, je dient te weten dat geen mens voor je kan leven, maar ook, dat niemand anderds voor je sterven kan.
Ik spreek er 's avonds wel es over met de kind'ren of 'k maak 'n grapje met de dood, dat kan geen kwaad, als j ' overpeinst waar je ten slotte komt te 'liggen', dan weet je af en toe wat beter waar je 'staat '.
Ik herinner mij nog heel goed de ochtend dat mijn man heel verdwaast naar boven kwam, hij was naar het toilet en zou weer gaan slapen, maar op het toilet was mijn man omgevallen, wel weer opgestaan naar boven gegaan en mij wakker gemaakt om dat te vertellen. Ik zag zijn gezicht, de mond hing aan een kant neer, mijn man zijn vader had een maand of twee geleden een hersenbloeding gehad die had ook de mond toen zo erg scheef, maar dat was heel veel erger als wat mijn man had. Toch schrok ik enorm, Chris onze zoon was inmiddels ook wakker geworden en was ook erg angstig omdat we dat met Opa pas meegemaakt hadden. Ja toen de dokter kwam moest mijn man naar het ziekenhuis, inmiddels was er uitval van zijn benen, later in het ziekenhuis deden zijn handen het ook niet meer, hij kon heel moeilijk praten, ja het was best heftig. Hij heeft toen een maand in het ziekenhuis gelegen, door heel veel doorzettingsvermogen en door eindeloos oefeningen doen kon hij weer goed praten, zijn armen en handen waren weer in orde, maar mijn man was wel veranderd in karakter. ik heb toen een gedicht gemaakt. Dit is al jaren geleden mijn man is al 7 overleden, maar misschien troost het iemand die het ook mee maakt.
Mijn man, is nu mijn kind wat ik zelf heel moeilijk vind. door een herseninfarct geveld, zijn we samen even uitgeteld. Maar het leven gaat door, is de kreet, dat is iets wat je zelf wel weet. Maar hoe? pak je alles weer op, je hele wereld staat op zijn kop. Je man was je steun en toeverlaat, maar nu alles anders gaat, weet ik het soms niet meer. Je vraagt je af keer op keer, doe ik het goed, doe ik het fout? niets is meer vertrouwd. Maar eens hoop ik te weten en het dan niet, steets weer te vergeten. Ik weet, ik doe altijd mijn best, de tijd doed de rest.
Haren op haar benen heeft ( mijn scheer apparaat is kapot)
Als een berouwvolle zondaar met het hoofd naar beneden loopt
( ik weet nog steeds niet goed raadmet mijn overgewicht,
bovendien heb ik er een zere voet door gekregen).
Met een kapsel dat verpest is door de vele permanentjes.
Toen ik mij zelf laatst in en winkelruit zag schoot ik in de lach, ik ben precies mijn moeder op die leeftijd!
Maar wat zie ik als ik naar mijzelf kijk?
Een vrouw met leuke ogen, die als ze in een goed humeur is uitgesproken schalks kijken.
Mijn rechter ooglid is iets langer dan het linker, dat is mijn permanente knipoog voor mens en dier.
Als ik lach geeft mijn ietwat onvolmaakt gebit er wat persoonlijks aan.
Kortom ik zie mijzelf niet als Mevrouw schoonheidfout,maar als een aardige verschijning
Verder voel ik mij meer dan alleen mijn uiterlijk.
Ik ben een sociaal betrokken mens, ben voor velen een uithuilschouder.
Alles bij elkaar een tevreden mens het laatste wat ik van plan ben is, mij te neer laten slaan door een paar uiterlijkheden die wat beter hadden gekund.
Overgeschreven van Mevrouw T. Noorddijk
Dit verhaal had ik gelezen in de Libelle een weekblad. Dat was al in 1997
Ik vond het toen zo goed dat ik het in een boekje geschreven heb. Ik heb dat boekje gevonden en vind dat het nu nog meer op mij slaat. Ik vind het zo positief , daar kan ik een voorbeeld aan nemen.
Hinkel-de-pinkel, daar komen wij aan. we hebben geen kouzen en schoenen meer aan. Al met de handjes op de rug, hinkel-de-pinkel en dan weer terug
*
'k Moet dwalen, 'k moet dwalen, langs bergen en langs dalen. Daar komt een kleine springer in het veld, hij zwaaide met zijn hoed, hij stampte met zijn voet. Kom, laten wij nu dansen gaan, dansen gaan, en de anderen moeten blijven staan.
*
Hier is de sleutel van de Bibelebontse berg. Op de Bibelebontse berg daar staat een Bibelebonts huis wonen Bibelebontse mensen. en die Bibelebontse mensen hebben Bibelebontse kinderen. En die Bibelebontse kinderen eten Bibelebontse pap met een Bibelebontse lepel uit een Bibelebontse nap
* Dit laatste versje ken ik goed, maar ik weet niet meer het spelletje wat er bij hoort ? Of was het ook zo'n aftel versje?
Kruip wat dichter bij elkaar, geef elkaar een pakkert als opeens vanbinnenuit de liefde volop flakkert en vind je niet de woorden haar alles uit te leggen, geen nood, het lijf kan af en toe de mooiste dingen zeggen.
*
Liefde
Als je voelt dat de kern van alle leven de liefde is, en dat zonder liefde geen leven zou zijn, dan is dat misschien de gedachte die je op de been houdt als alles net even ànders gaat dan je had gedacht.
*
Paar
Soms horen mensen duid'lijk bij elkander je kunt het zien- die twee dat is een paar de een is wel de één, maar óók de ander soms horen mensen zichtbaar bij elkaar.
Gelukkig ze bestaan nog de heren, de mannen die nog met respect kijken naar een vrouw, die complimenteus zijn, heerlijk gewoon daar hou ik van.
Dus geen man die zegt
ik heb het tegen u hond,
geen man die zegt:
ik had je niet gezien ,
maar een oudere vriendelijke man die ik bijna elke dag tegen kom in Marieëndal , die toen het zonnetje even achter de wolken vandaan kwam zei :
de zon gaat schijnen als ik u zie
Nou dan smelt ik hoor, mijn dag kan al niet meer stuk.
Het is gek maar als ik ga wandelen met Rocky ga je toch uit kijken naar de andere mensen met hun hondje die er ook dagelijks lopen.
De mevrouw met haar twee kleine bruine hondjes, de ene loopt altijd aan de riem de andere loopt los, zo nieuwsgierig als ik ben vroeg ik laatst eens: waarom mag deze niet los?
Hij mag niet los omdat hij dan in het water springt en zo ver weg zwemt, dat ik er niet meer bijkan en ik niet weet hoe lang hij dat volhoud
De mevrouw met de grote herdershond die niet bijt maar zo dreigend is, die zon kabaal maakt, als ze mensen ziet met honden slaat die mevrouw al een ander pad in. Dan die vriendelijke mijnheer, zijn hond is een spierwitte boxer, een vrouwtje, die een robuuste borst heeft, een stevige kont en zeer vriendelijk is. (Ik heb wat met die hond ra ra hoe kan dat? ) De man heeft sneeuwwit haar en de boxer hoort gewoon bij hem. Dan die hele grote mijnheer, die loopt met twee hele kleine vederlichte hondjes die je zo in je jaszak doet, het is een grappig gezicht die hele grote man en die sierlijke kleine hondjes, ik denk dan, die man heeft vast een heel klein hartje met veel liefde voor zijn hondjes.
Ja zo ziet u maar, een hond zorgt er voor dat je de dag kan beginnen met iets vertrouwt.
Klein kinderen worden groot, ze zitten niet meer op mijn schoot. Ze groeien boven mij uit, nemen nu zelf vaker gezond fruit. Mijn schoenmaat is 38 best klein, Sven zijn voeten voelen zich in maat 40 pas fijn.
Nu was het nog mooier, ik kon een longfunctie onderzoek doen via het Asmafonds. Dat kan nooit geen kwaad dus wij er heen. Moesten we ons gewicht en lengte opgeven, als we dat niet invulde zouden we daar gewogen en gemeten worden. Nou dat kan ook geen kwaad, ik was aan de beurt, mocht mijn schoenen wel uitdoen met wegen, ik schrok mij een ongeluk, 89 kilo.
Ik trek een kilo af voor u kleren, 88 kilo .
Ik schrijf het gewoon keihard op en dan? Thuis is mijn oude weegschaal een ietsepietsie liever die gaf 84.5 aan het gewicht schommelde van 80 kilo naar 85 kilo en omgekeerd. Daar hij (of zij? ) dat al zon 5 jaar doetmaakte ik er niet zo veel van. Af en toe natuurlijk een dieet die met de zelfde vaart weer vergeten werd. Oké nu mijn lengte, dat was helemaal heftig.
U bent 1 meter 53,
ik verschoot helemaal, op mijn nieuwe paspoort dit jaar aan gevraagd staat; 1 meter 55.
Dat kan niet zei ik nog al heftig.
Op mijn oude paspoort stond zelfs; 1 meter 57.
Ja mevrouw het spijt me, maar met het ouder worden krimpt u.
Nou lekker dan, ik moet maar niet honderd worden dan moeten ze mij met een vergrootglas zoeken. We gingen naar huis, onderweg zou ik nog even een boodschap doen in het winkelcentrum. In het winkelcentrum kom ik een bekende tegen, ik roep:
hallo Kees Kees keek eens om en zei;
He Els, ik had je helemaal niet gezien
Nou ja! ik hoef niet eens meer ouder te worden ze zien me nu al niet meer.
Hoewel wij leven met verdriet nadat de dood jou van ons nam. Er blijft een band die niemand ziet en niemand ooit verbreken kan.
* De kikkers kwaakten luid vennacht, De paarden gingen buiten. De sering begon te bloeien, De vogels gingen fluiten. De lammeren sprongen in het land, Jouw liefde voor mens en natuur Hield mensen hand in hand Veel verder als dit laatste uur.
*
Het diepste verdriet word zo dikwijls verzwegen Voor het diepste geluk schieten woorden te kort; Wij zijn met ons diepste verlangen verlegen Waar het liefste bezit slechts herinnering wordt.
Idereen heeft wel eens een slechte dag, maar elke dag depressief zijn verwoest je leven. We zullen ons probleem moeten onderkennen en eraan werken We moeten ontdekken waar onze gevoelens vandaan komen. Waneer is het begonnen?Wat zijn de onderliggenden oorzaken? Wat helpt? Wat niet? Er is soms een lijdensweg voor nodig geweest om tot de 38 wijze inzichten in dit boekje te komen. Ze maken duidelijk dat er hoop is... en dat je van alle kanten hulp kunt krijgen.
nummer 27
Probeer minder op jezelf gericht te zijn door je aandacht op iets of iemnad anders te richten: op een hobby, op iets wat je graag doed of maakt, op je tuin, op een huisdier, op de buurvrouw, op een familielid, op iemand die je hulp kan gebruiken of op een project waarmee je bezig wil zijn.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
