xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vreemde dag

'27 Maart 'zal voor mij een vreemde dag blijven, het was die datum, 4 jaar geleden dat Simon uit ons leven is gegleden, verlost van alle pijn , vrij als een vogel in de lucht. Het verdriet slijt, maar toch keek ik tegen deze dag  op. Maar hij is al weer voor bij, zo als alles voorbij gaat. Simons lieveling’s gebak, vroeger waren moorkoppen,  dat wist de visite ook, als ze kwamen namen ze moorkoppen mee. Chris mijn zoon en ik eten daarom op zijn sterfdag een moorkop bij een kop koffie

We herinneren ons Simon liever met een glunderend gezicht en slagroom op zijn neus, als de moorkop op was zei  hij altijd “hé lekker”

Ik zou de moorkoppen halen, in de middag naar Chris gaan, Chris zou koken ik bleef gezellig eten .

S’morgens dus naar de winkel de moorkoppen halen, nog wat andere boodschappen mee, ik was op de fiets  kon ik iets meer  sjouwen, voor ik bij de fiets ben moet het wel eerst in tassen. Ik word altijd wat zenuwachtig als ik de boodschappen dan in de tas moet doen, ik kan er niet zo heel goed bij. Oké ik wou de moorkoppen die 2 aan 2 in  doorzichtige plastiek dozen zaten (ik nam  4 moorkoppen mee, ook voor Sven en Indra mijn kleinkinderen ) netjes in mijn boodschappen tas doen, voorzichtig want als ze onderste boven rollen is het niet zo’n fijn gezicht meer.

           
                               
    
                                          Arme moorkoppen

 De tas was breed genoeg om de moorkoppen langzaam recht in de tas te laten zakken, maar er zat een grote plastiek tas in een vakje voor op de tas, dat die dan een bobbel veroorzaakt aan de binnen kant daar stond ik niet bij stil, de eerste doos ging goed, maar de tweede doos wou niet echt zakken, ik een beetje duwen ‘echt vreselijk’, ik duwde de harde plastiek doos open en de twee moorkopen rolde zo mijn tas in. Ik haalde de plastiek zak uit het voorvakje ( had ik dat maar eerder gedaan ) daar deed ik de andere boodschappen in en dacht, ik zie thuis wel wat een ravage het is. Nou dat was het hoor, ik wist even niet wat ik moest, gewoon graven in de tas tussen de slagroom en de chocola van de moorkoppen.

Toch nog redelijk er uitgevist, maar toen? Gelukkig zit er een losse binnenkant in de tas, toen ik de andere 2 moorkoppen er uit had kon ik voorzichtig de binnen kant naar buiten halen en schoonmaken.

Ondertussen voor dat ik bij de fiets tassen was had ik mijn stokbrood die ik ergens tussen mijn vingers geklemd had verloren,  ik had de zak waar het stok brood inzat op zijn kop vast, dus heel treiterig schoof hij er uit, alles neer zetten stokbrood redden, ik had pistas nootjes meegenomen daar ben ik dol op, nootjes die je nog uit hun dopjes moet halen.

Dus eindelijk thuis de tas schoon, zag ik de zak met nootjes, ha lekker ik

neem er een paar, wil het zakje openmaken scheurde het uit elkaar,  alle nootjes overal en nergens naartoe.

Nou toen dacht ik wel ‘wat zal me nog meer gebeuren’, maar dat viel mee, gezellig  naar koersbal geweest, wel nog 2 moorkoppen gehaald die andere 2 gingen al likkend aan mijn handen de prullenbak in.

Chris had pannenkoeken gemaakt die waren heerlijk,  dus eind goed al goed, maar wel een vreemde dag.

Eliza                      De tas, binnenste buiten al schoongemaakt

30-03-2009 om 15:40 geschreven door Loewisa