Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ik was met mijn Rocky naar een vriendin en had gevraagd of Rocky even bij haar mocht blijven dan kon ik in het winkelcentrum even geld pinnen Rocky mag niet mee in het winkelcentrum dus prettig dat mijn vriendin even kon oppassen. Ze had wel gevraagd kom je gauw terug ik moet 1 uur weg. Toen ik gepind had dacht ik kan nog gauw even wat boodschappen halen ik ben er nu toch
.Gaat ook allemaal goed prima gelukt maar toen!
Ik loop de winkel uit kom ik een kennis tegen die ik gemist had op onze sjoelavond ze was toen ziek.
Ja, nu had ik even moeten nadenken met wat ik zei, ik vroeg namelijk hoe gaat het met je gewone vraag zou je zeggen maar! het is wel zo dat je dan die gene aan wie je het vraagt moet laten uitspreken, nou en dat ging een beetje mis ze zei wel:
“ nou ik heb niet veel tijd want ik moet straks naar een verjaardag( ik dacht dat komt goed uit want ik moest ook gauw terug zijn ) maar er was echt van alles en nog wat dus 10 minuten waren zo om toen vroeg die kennis hoe het nu met mijn knie ging ik was dus weer voor het eerst gaan sjoelen in 4 maanden maar toen was ze er niet. Nou het gaat heel goed maar (ik denk nu weet hoe ik een eind aan het gesprek kan maken.)
Ik zei; ”Prima alleen kan ik niet goed staan lopen wel maar staan gaat niet zo goed had ik meteen de gelegenheid om te zeggen ‘ dus moet ik weer verder’ maar dat deed ik niet Die kennis begint gewoon weer op nieuw met haar klachten te ventileren opeens kijkt ze op haar horloge en zegt: Oh ik moet opschieten dag hoor” en weg was ze .
Ja, dan denk ik bij mijn eigen Els wat ben jij toch een watje waarom heb jij niet gezegd dat je niet langer kon staan en dat je haast had?
Maar ik had haar gevraagd hoe het ging en ik vond dat ik dan ook beleeft moest luisteren, ik heb maar gauw een bloemetje gehaald voor mijn vriendin omdat het toch later was als ik beloofd had.
Soms op straat kan het zijn dat er wat bijzonders gebeurd.
Ik liep met Rocky op straat, toen ik 3 kleine bruine kinderen tegen kwam. Van een afstandje hadden ze mij bekeken en bedachten dat ze wel een lolletje met mij uit konden halen. Eerst werd Rocky gegroet door het oudste meisje: “ Hé hond”
“Rocky is zijn naam aangenaam kennismaking ”.nou dat begon goed ze keek me verbaast aan het kleinste jongetje en zijn twee zusjes hoorde ik beraden wat ze verder zouden doen.
“ Zeg het maar van de Kerstman” zei het oudste meisje tegen haar kleinere broertje.
”weet je waarom de Kerstman geen ballen heeft”volverwachting die koppies om hoog om te zien hoe ik nu reageerde:
”Is dat zo? heeft de Kerstman geen ballen?”
“Stommerd” zei het oudste meisje” je zegt het verkeerd
weet je waarom de Kerstman geen seks heeft?”
Ik nog verbaasder” is dat echt zo is hij daar te oud voor?”
Ze keken mij stom verbaast aan dat was het laatste wat ze verwachte het aller kleinste jongetje kon zich niet meer inhouden:”weet je het?”
“Echt niet”
“omdat ze ballen in de kerstboom hangen ha, ha.”
“Wat zielig nou “
Ze keken mij aan en waarschijnlijk dachten ze:
“wat een gek mens daar is ook geen lol aan te behalen” , neuzen werden luidruchtig opgehaald die bruine knikker oogjes keken mij nog even aan en toen? weg waren ze .
Met weemoed zie ik de zomer langzaam overgaan naar de herfst.
De dagen woorden langer en vaak word het ' weer' nu wisselvallig.
S'avonds als ik Rocky uitlaat gaat dat niet meer gewoon in mijn bloes maar ik heb vanavond de warme jas weer uit de kast gehaald want de wind is soms guur.
Als ik eenmaal zeker weet dat de herfst heeft doorgezet dan gaat mijn hart ook wel weer open voor al het moois wat er met de bomen gebeurd, ze kleuren van groen naar geel, goud en uiteindelijk roest bruin, er groeien de mooiste padden stoelen, de bramen zijn bijna rijp en zalig om te eten.
Ja zo zorgd de nauur voor alle fariatie die bij elk jaargetij hoort.
Gisteren liep ik nog in mijn geliefde park Marieëndal daar is alles nog wel groen maar al zeer nat door de vele regen die al is gevallen.
Ik woon erg mooi dit is het pad achter mijn huis meteen fijne sloot er achter elke dag geniet ik er van.
Dit zijn weide padden stoelen als je ze laat staan kunnen ze wel zo groot worden als een voetbal. Ze zijn zeker te eten je snijd er plakken van borstel ze goed af en smoor ze in boter in de koekenpan als ze gaar zijn is het net vlees.
Over de brug begint het Marieëndal park
Er zijn veel waterpartijen aangebracht.
Dit is een grote regenplas waar in de bomen
hun eigen spiegelen.
Het zonlicht maakt schaduwen op het pad van de boomtakken
De rietsigaren die als ze bijna op zijn grote plukken witte watten
Verkeerd begrepen. Ja,ik heb denk ik een email verkeerd begrepen,ik dacht dat ik moest betalen nu voor het senioren blog en aangezien ik er niet zo heel veel meer op zet dacht ik laat dan maar. Toch mis ik wel het schrijven er op.
Face-book daar schrijf je korte stukjes op en dit vond ik juist zo fijn om mooie foto’s en verhaaltjes te schrijven op het senioren blog. Ik ga dus gewoon weer foto’s en verhalen of gedachten op het blog zetten en misschien kan er nog een email naar mij geschreven worden hoe het nu precies zit?
Er was eens een knie, die dee ‘t nie. De Dokter keek er naar,... en zei:”Komt u maar. ik zal even hakken, even zagen, had u daarover nog vragen?.” “ Nee Dokter ga u gang, alleen ben ik wat bang.” “Mevrouw u word in slaap gesust, stelt u dat gerust?” “Een klein beetje wel, doet u het maar snel.” Alles is heel snel gegaan, na 5 weken kan de knie weer staan . De knie is bijna heel wat kan de Dokter toch véél
Vandaag een huil dag. Vandaag een baal dag Vandaag een vervelende dag Vandaag een eet dag Vandaag een kan mij het schelen dag ... Vandaag een dag die ik niet mag dag Vandaag een schuil dag Vandaag een ik ben er even niet dag Deze dag ‘ MAG’ Morgen en de andere dagen weer beginnen met een lach.
Vanmorgen ik heb een wat langer stukje gelopen op het pad achter langs de sloot ik heb mij weer kunnen laven aan de natuur .Ik heb met vier verschillende mensen gepraat die ik ook altijd tegen kwam, ik heb met een heel lief jongetje ik denk misschien 9 jaar gepraat, het viel mij op dat er twee scholeksters heel hard gillend over de sloot vlogen. Het jongentje zat heftig te staren in de sloot, natuurlijk wou ik weten waar hij naar toe keek. Het was sneu, er was een jong van die scholeksters te water gevallen dat jongetje had op zijn t shirt een foto van de dierenambulance en vertelde mij dat zijn vader bij de dierenambulance was dat hij het jong wou redden maar hij wist niet hoe. Het jong dobberde op het water er kwamen twee meerkoeten aan het jong dook wel onderwater weg maar kwam toch weer boven dan. Het jongetje vertelde dat scholeksters niet zo heel goed kunnen zwemmen en dat het jong eigenlijk door het riet weer op het weiland moest zien te komen vandaar dat die ouders scholekster zo over de sloot heen en weer vlogen en maar krijsen om dat jong naar de goede kant te krijgen. Ik moest verder lopen kon niet langer blijven staan, komt dat jongetje even later hard hollend achter mij aan om te vertellen dat hij dat jong op het water zag drijven met zijn kopje onder en vleugeltjes wijd. Hij huilde nog net niet maar hij was zo meegaand met die vogels wat een eer dat ik hem heb mogen spreken.Hij vertelde nog dat hij op weg was naar het vogelasiel naar zijn vader om te helpen daar. Dit is geen sprookje dit is echt. Lief jongetje ik weet niet hoe je heet maar ik ben zo onwijs trots op jou. Nu heb ik zeker hoop op de toekomst, er zullen altijd nare mensen zijn maar ze worden overheerst door de jonge goede mensen daar wil ik in geloven.
Terug van weggeweest betekend dat ik een knie operatie heb ondergaan 21 Mei en nu drie weken verder ben, dat ik al pittig kan lopen behoudens een stijve knie die met heel veel oefenen weer goed moet gaan functioneren. Vandaar dat ik zo blij was dat ik weer even langs de sloot kon wandelen en daar dan die lieve knul tegen kwam .
Toen ik van mijn zoon het Moederdag cadeau gekregen had wist ik niet dat ik voor verassingen zou komen te staan als ik het gebruikte.
Drie zakjes losse thee een theezeefje en een glas had ik gekregen.
Vandaag zou ik dat gaan gebruiken het theezeefje zag er niet moeilijk uit maar daar vergiste ik mij lelijk in het moest bij het handvat samen geknepen worden om het zeefje te openen daarna was het de bedoeling dat ik thee uit het zakje zou scheppen met de geopende zeefje ,nou vergeet het maar.
Zodra ik het geopende zeefje in het thee zakje stak klemde mijn hand niet zo stevig meer om het handvat van het theezeefje, dus theezeefje weer dicht 2 keer geprobeerd niet gelukt? weer het handvat van het theezeefje met beide handen naar elkaar toe klemmen theezeefje open met 1 hand goed vast blijven klemmen met de andere hand een pluk thee uit het zakje losse ’vers gedroogd uitgezocht Iers cream melange’ halen gauw in het geopende theezeefje doen hoera gelukt nu heb ik wel een lekker kopje thee verdiend dus het volle theezeefje in het theeglas waar al kokend water in zat en even laten trekken ?
Helaas voor mij, mijn zalig kopje thee van ‘verse gedroogd uitgezocht Iers cream melange’ was niet zalig er zat te weinig 'vers gedroogd uitgezocht Iers cream melange’ in dus? al die moeite gedaan voor een theeglas vol kokend slappe speciaal 'vers gedroogd uitgezocht Iers cream melange’ thee.
Als troost ben ik een heerlijk kopje thee GEEN;
‘vers gedroogd uitgezocht Iers cream melange’ maar een ordinaire ‘ citroenthee’ in een zakje aan een touwtje bij mijn vriendin gaan halen en hebben er samen smakelijk om gelachen.
Mijn man en ik waren twee jaar getrouwd ik vroeg mijn man toen wanneer zou er een baby kunnen komen? we hadden aldoor gezorgd dat het niet kon door dat we eerst ons leventje geregeld wilde hebben .
De klap kwam hard aan toen mijn man zei:
" Lieverd eigenlijk wil ik geen kinderen ik wil graag emigreren en in het buitenland proberen mijn weg te vinden en dan is zo'n kleine baby een handenbinder".
Toen wij verkering hadden was het eigenlijk nooit ter spraken gekomen of we wel of niet kinderen namen
Maar nu was ik daar erg van onderste boven ik wilde dolgraag kinderen en zag mij helemaal niet ver weg bij mijn familie vandaan emigreren.
Ja en toen?
Soms denk ik wel eens ik heb mijn mans dromen in de war geschopt door toch door te drammen over de baby die ik zo graag wou. Mijn man ging overstag met die voorwaarde:
“we gaan het proberen als het goed is en er komt een baby gaan we niet emigreren, maar 1 kind is voor mij genoeg” .
Ja, en nu denk ik,
wat ben ik toch blij dat ik mijn geweldige zoon heb.
Mijn man is al tien jaar geleden overleden en als ik toen niet zo gezeurd had was mijn zoon nooit geboren en had ik mijn geweldige zoon niet leren kennen.
Chris werd als cadeau op mijn verjaardag geboren en er is geen mooier verjaardag cadeau meer geweest
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
