Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Mijn man en ik waren twee jaar getrouwd ik vroeg mijn man toen wanneer zou er een baby kunnen komen? we hadden aldoor gezorgd dat het niet kon door dat we eerst ons leventje geregeld wilde hebben .
De klap kwam hard aan toen mijn man zei:
" Lieverd eigenlijk wil ik geen kinderen ik wil graag emigreren en in het buitenland proberen mijn weg te vinden en dan is zo'n kleine baby een handenbinder".
Toen wij verkering hadden was het eigenlijk nooit ter spraken gekomen of we wel of niet kinderen namen
Maar nu was ik daar erg van onderste boven ik wilde dolgraag kinderen en zag mij helemaal niet ver weg bij mijn familie vandaan emigreren.
Ja en toen?
Soms denk ik wel eens ik heb mijn mans dromen in de war geschopt door toch door te drammen over de baby die ik zo graag wou. Mijn man ging overstag met die voorwaarde:
“we gaan het proberen als het goed is en er komt een baby gaan we niet emigreren, maar 1 kind is voor mij genoeg” .
Ja, en nu denk ik,
wat ben ik toch blij dat ik mijn geweldige zoon heb.
Mijn man is al tien jaar geleden overleden en als ik toen niet zo gezeurd had was mijn zoon nooit geboren en had ik mijn geweldige zoon niet leren kennen.
Chris werd als cadeau op mijn verjaardag geboren en er is geen mooier verjaardag cadeau meer geweest
Toen…… De keuken uit mijn kindertijd was altijd vol met mensen. er stond 'n warme kachel in, wat had je meer te wensen? de was hing er te drogen en de worst aan een spijker. de koffie stond te pruttelen, waar was het leven rijker? We zaten in ons keukentje met negen man te eten met soep vooraf en pudding toe, ik zal 't nooit vergeten. de afwas was het ergste niet, dan stonden we te zingen. 'n grote zinken teil, dat was ons bad,er waren ergere dingen. De keukenmat werd opgerold,want vader kwam van de markt, ik zie hem nogzweten De armen vol met groenten, we hadden weer te eten. brood was er altijd op de plank en een varken in de kelder. was 't vuil dan ging de dweil erdoor en alles was weer helder.
en NU….. De keuken van onze kinderen, staat vol met apparaten het nieuwste van het nieuwste, maar je kunt er niet mee praten. de was zit in de droger, in de vriezer zit het eten. het is ongekende luxe, als ik niet beter had geweten. Ze eten in het keukentje, ja met wie dat toch verzon? 'n twee minuten maaltijd, zo uit de magnetron. de afwas die gaat in 't machien, daar zitten ze niet mee. en zingen dat hoeft ook al niet meer, ze draaien een cd. Geen teil meer, maar een bubbelbad, 'n auto voor de deur wie nou niet tevreden is, dat is een ouwe zeur. wij hadden al die dingen niet, maar toch wel ietsje meer. 'n kostbaarheid in 't leven; gezelligheid en sfeer.
Niet zelf gemaakt kreeg ik toegestuurd maar vind het zo goed ,dat ik het met u wil delen.
Oude poetslappen die u gebruikt voor het poetsen van houten meubelen of parket worden na verloop van tijd vaak hard. Als u ze echter in een afsluitbaar blik bewaart, blijven ze zacht.
Wijsheid van Oma's dag scheurkalender.
Hebben we nog poets lappen en als ze oud zijn pak je de volgende keer toch weer nieuwe' oude' poetslappen? Ik weet wel dat er bij ons thuis bijna nooit iets van stoffen dingen weg gegooid werden. De oude lakens die stuk waren werden in handbare poetslappen gescheurd om je fiets te poetsen later de brommer. De versleten thee doeken werden aanrecht doekjes. Ik heb het zelf bij mijn man zijn Oma toen gezien dat een oude onderbroek van Oma die ' echt waar' verschillende malen gestopt was bij het kruis ook als vaatdoek diende, Vroeger werd er niets weggegooid. Ik heb later ook voor Chris versleten onder hoes lakens( waren van badstof ) in stukken geknipt om ook poetslappen voor hem te maken: te gebruiken als je verven moest om je kwast en je handen schoon te maken.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
