Moederdag
Even ga ik terug in de tijd.
Mijn man en ik waren twee jaar getrouwd ik vroeg mijn man toen wanneer zou er een baby kunnen komen? we hadden aldoor gezorgd dat het niet kon door dat we eerst ons leventje geregeld wilde hebben .
De klap kwam hard aan toen mijn man zei:
" Lieverd eigenlijk wil ik geen kinderen ik wil graag emigreren en in het buitenland proberen mijn weg te vinden en dan is zo'n kleine baby een handenbinder".
Toen wij verkering hadden was het eigenlijk nooit ter spraken gekomen of we wel of niet kinderen namen
Maar nu was ik daar erg van onderste boven ik wilde dolgraag kinderen en zag mij helemaal niet ver weg bij mijn familie vandaan emigreren.
Ja en toen?
Soms denk ik wel eens ik heb mijn mans dromen in de war geschopt door toch door te drammen over de baby die ik zo graag wou. Mijn man ging overstag met die voorwaarde:
“we gaan het proberen als het goed is en er komt een baby gaan we niet emigreren, maar 1 kind is voor mij genoeg” .
Ja, en nu denk ik,
wat ben ik toch blij dat ik mijn geweldige zoon heb.
Mijn man is al tien jaar geleden overleden en als ik toen niet zo gezeurd had was mijn zoon nooit geboren en had ik mijn geweldige zoon niet leren kennen.
Chris werd als cadeau op mijn verjaardag geboren en er is geen mooier verjaardag cadeau meer geweest
Eliza
|