Later toen ik van de rommelmarkt afkwam was er een oude mijnheer die zwaar leunend op zijn wandelstok stond te leunen ik liep met mijn rollator want ik wist niet wat ik tegen zou komen om eventueel te kopen dus de rollator als ondersteuner en pakezel mee. 

Ik vroeg aan die mijnheer:” gaat het mijnheer?wilt u misschien even op de rollator zitten?”

“Nee hoor zitten kan ik mijn verdere leven nog heeft u wat leuks op de markt gekocht “

Ja boeken” .

”Oh ik heb ook altijd op de markt gestaan met boeken maar aangezien mijn leeftijd gaat dat niet meer”

“Mag ik vragen hoe oud u bent”

" Nou mevrouwtje ik ben 82 jaar heb altijd hard gewerkt heb 2 kinderen die me niet meer nodig hebben

die we bijna nooit meer zien en mijn vrouw zit in de auto daar langs de kant die wou niet mee naar de markt maar ik wil er toch weer eventjes kijken .

U kunt gerust even met mijn vrouw praten hoor.en mevrouw ik geniet even goed van het leven ik zou nog een hele nacht kunnen liefhebben maar mevrouw, mijn vrouw en ik zijn twee zeilschepen die langs elkaar varen.

 Als ik muziek hoor  mevrouw kan ik nog dansen?”zijn oogjes glommen.

Die mijnheer hield de hele tijd mijn rollator vast aan een kant dus ik kon niet echt weg en ergens wou ik dat ook niet maar ik werd reuze moe. dus ik zei ,

" nou als u een kopje koffie wil drinken voor u weer naar Schagen gaat dan komt u maar langs “

“Verteld u dat even aan mijn vrouw in die wagen daar aan de kant dan doen we dat”.

Mannetje naar de markt na nog zeker tien minuten over alles en nog wat gepraat te hebben.

Ik naar de auto waar inderdaad een oud vrouwtje zat, het mannetje had denk ik zijn trouwpak nog aan zo’n krijtstreepje 10 keer te groot het slobberde om zijn lijfje heen ,het vrouwtje had een baard van 4 dagen op haar kinnetje die keek niet verbaast op dat ik er aan kwam.

“Dag mevrouw ik heb met u man staan praten en ik denk dat het nog wel even duurt voor hij komt als hij net zo lang met andere blijft praten als met mij”

“Oh,maar dat ben ik al gewent daarom blijf ik in de auto ik val nog al gauw inslaap dus ik merk het dan niet”

Dus ik vroeg of ze een kopje koffie kwamen halen, maar de mevrouw zei dat ze om 1 uur weer in Schagen moest wezen dus dat kon niet.

Ik naar huis word ik gebeld door een kennis die had plantjes voor mijn tuin, ik naar haar toe later toen ik thuis kwam lag er  een briefje in de brievenbus  met naam en telefoon nummer van die mensen.

Ik heb  maar gebeld dat ik niet meer op ze gerekend had om dat ze om 1 uur in Schagen moesten zijn. Dus nu wacht ik af.

Wat een belevenis hé

Ik kan er niets aan doen maar ik vind dat gewoon cadeautjes van de dag.

Eliza