Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
- dat ik nooit meer naar deze wereld terug hoef; - dat er geen hiernamaals zal zijn; - dat ik nog de gelegenheid krijg te- gen alle Jehovagetuigen te zeggen: Zie je wel dat je voor niks hebt staan aanbellen!
* Egoïstische wereld! Iedereen denkt aan zichzelf. Ik ben de enige die nog weleens aan mij denkt.
Ja de verrassing is helemaal gelukt, de bordjes met gehakt ballen stonden klaar toen ze uit school kwamen, even iets lekkers, even verwennen.
Ha Oma wat lekker ik lust graag een gehakt bal, hij is lekker groot
dat zei Indra,
Oma dat ziet er lekker uit
dat zei Sven.
Ik begon hem wel een beetje te knijpen, straks is het voor hun ook een teleurstelling. Ik wou niet het risico lopen dat de eitjes er uit zouden floepen dus ik verzocht ze om zachtjes maar met heuse snij bewegingen de bal gehakt te lijf te gaan. Sven keek toen een beetje achterdochtig naar mij, wat bedoeld oma daar nu mee,? ik zag het hem denken, hij snee heel voorzichtig midden door de gehakt bal en ja hoor daar kwam keurig het eitje te voorschijn. De verbazing was groot, Indra meteen er achter aan en zij werd door Sven een beetje geholpen om ook haar eitje te voorschijn te toveren. Ze hadden dit nog niet eerder gegeten, ze waren blij verrast, vonden het heerlijk tot opluchting van mij.
Vandaag spelen de wind en de wolken,de regen en de zon, verstoppertje. Eerst vanmorgen 9 uur heel veel wind donkergrijze wolken en pittige regen. Om half twaalf iets lichtere wolken even droog, dus gauw Rocky op het pad achter zijn behoefte laten doen. Vanmorgen om 9 uur had hij totaal geen zin om naar buiten te gaan maar Spetter en de buurvrouw waren er, dus hup met zn lijfje de regen in. Hij heeft nog nooit zo gauw gepoept nog n paar plasjes en dan met een nood vaart naar binnen . Nu om 1 uurheeft de zoneven gewonnen, maar er hangen grote grijze wolken vlakbij, dus zeer wisselvallig weer. hé schreef ik dat al niet een paar dagen?
Zondag middag heb ik gevraagd of Sven en Indra een paar uurtjes zouden willen komen hun eigen Electronics spelletjes graag thuis laten, even ouderwets met Oma Schrabbele spelen, het woordspel wat al heel lang gespeeld word, daar is ook al weer een versie van op hun Electronics spel computer. Dus mijn kleinzoon van 11 vroeg om een woordenboek, zodat hij kon bewijzen dat sommige woorden wel degelijk bestonden, Oma was nergens in het spel maar gezellig was het wel.
Vanmiddag ga ik ze opvangen na schooltijd, ik heb een verrassing voor hun gebakken. Ik hoop tenminste dat hun er niet boos om worden, ik had het een keer voor mijn man gebakken en die was echt boos en teleurgesteld toen uit de GROTE bal gehakt een gekookt ei tevoorschijn kwam. Mijn man vond een bal gehakt heerlijk dus toen hij de GROTE bal gehakt op zijn bord zag liggen was hij blij, dat veranderde in een totale verrassing toen hij de GROTE bal gehakt woudoorsnijden, het hard gekookte ei floepte zo de bal uit. Het gezicht van mijn man sprak boekdelen, hij kon er ook niet de humor van inzien, ik moest weglopen van tafel want ik kon mijn lachen bijna niet inhouden. Het was echt niet bedoelt om te plagen ik had het recept uit de krant gehaald Het verstopte ei, het leek me gewoon weer eens iets heel anders. Ik ben heel nieuwsgierig hoe Sven en Indra zullen reageren, misschien hebben ze het al eerder gehad dat weet ik niet.
Eindelijk dachten we dat we droog de hondjes Rocky en Spetter zouden kunnen uitlaten. De buurvrouw kwam het zonnetje scheen, maar we waren het pad nog niet af of er kwam een mooie regen boog in de lucht en ik voelde al nattigheid. Ik moest echt lachen om het gezicht van mijn buurvrouw toen de eerste regen spetters op onze brillen verschenen. We zagen wel stukjes blauw tussen het grijs van de wolken het regende een paar flinke spetters maar toen kwam er een stukje blauwe lucht en het zonnetje was er als de kippen bij. Dat stukje blauwe lucht werd groter het zonnetje scheen vriendelijk en lekker warm op onze gezichten neer, we waren nu dik tevreden. Rocky was vandaag zeer uitbundig aan het rennen gisteren was hij maar een paar stappen buiten de deur geweest. Het had de hele dag geregend, als het regent en Rocky moet van binnen naar buiten? Nou echt niet hé, maar ja als hij word overvallen door een regenbui dan is dat jammer dan moet hij wel. Toen we in de tuin terug kwamen hebben Rocky en ik nog even op het bankje gezeten, ons laten verwennen door de zonnestralen zo lang ze er waren, nu onder het schrijven klettert de regen weer tegen het raam, maar die heerlijke zonnestralen van net hebben we toch maar mooi gehad.
Ik zit maar wat te neuzelen over het weer terwijl er op de wereld zulke schokkende dingen gebeuren ver van ons vandaan. Maar ja, ik leef hier, ik geniet van de kleine dingen die mijn leven fijn maken op dit moment.
Rocky is een slim hondje echt waar hoor, als we smorgens op het pad achter de tuin lopen dan loop ik altijd tot het eind naar een lantarenpaal toe, ik heb wel vaker gehad dat Rocky dan gewoon niet helemaal tot het eind loopt, hij komt tot vlak bij gaat mij staan aankijken van :
je komt toch ook weer terug dus waarom zal ik dan nog verder lopen.
Dat is zeker het geval met slecht weer. Vanmorgen was het ook bar en boos weer, maar ja Rocky moet toch zijn toilet rondje doen, ik wist bijna zeker dat hij ook weer niet helemaal naar de lantaarnpaal zou lopen en toen was ik in ene zomaar eens uitgeslapen ik deed net of ik nog veel verder wou lopen de lantarenpaal glad voorbij, een stukje verder dus. En ja het werkte Rocky trapte er in, heel blij kwam hij aan wandelen langs de lantaarnpaal en toen zei ik heel gemeen;
ja ik heb je, nu gaan we lekker terug,
wel flauw hé , maar ja af en toe moet je toch even laten merken wie de baas is.
Daar was ik weer, heerlijk relaxt, nou? Dat wás ik.
In Kessel alle dagen twee keer die machtige Maas zien, rustig op een bankjekijken naar moeder fuut die haar kind leert vissen. Geweldig was dat, moeder dook naar beneden kind ook,moeder kwam met een klein zilver visje in haar bekjenaar boven , hetjong dus niet maar die wist handig het visje bij moeder weg te kapen. Ja of het moeder is dat weet ik eigenlijk niet, voor het zelfde geld is het vader fuut die dat doet, maar toch denk ik dat het moeder is. Ik zie altijd maar een ouder bij de jongen als ze geboren zijn, volgens mij trekt vader fuut de wijde wereld in als zijn taak er op zit, hij verzorgt moeder op het nest, heeft het nest ook samen met moeder gemaakt heeft met moeder gevreeëndus alsdan de eitjes uitgebroed zijnheeft moeder de zorg over de kinderen. De Maas heeft best wel een sterke stroming als de jonge fuut onder water was gedoken kwam het een enkele keer voor dat hij opdook in de stroming ik zag hem dan met een behoorlijk vaartje weg drijven midden in die Maas, ik hoopte dan dat moeder fuutgauw naar boven kwam en zag dat haar jong al zon end afdreef. Dat gebeurde ook ze haalde hem dan terug naar de kant, echt het bestuderen waard.
We hebben ook heerlijk gewandeld in het mooie Limburgs landschap dat afwisselend was. We liepen langs de Maas, door de bossen met hun mooie herfstkleuren,lang hoge wanden van maïs die daar groeide, langs weilanden die zo naast het bos lagen, echt fijn rustig, rustig en nog eens rustig. Dat was eerst voor mij heel erg wennen nu ik gewend ben, zit ik weer op mijn eigen stekkie,van alle kanten komen er weer allerlei dingen op ons toe.Maar dat went ook weer gauw, dus we moeten het maar mooi blijven afwisselen dan komt het helmaal goed.
Foto's gemaakt in de vakantie voormalig Joegoslavië
Eliza
In voormalig Joegoslavië waren veel zwerf honden, dat vond ik heel erg, maar deze hond lag aan een klein stukje kettig in de zon, een heel klein hokje als eventuele schuilplaats, ik weet niet wat ik zieliger vond. Je ziet hele armoedige huizen, maar ook hele mooie grote huizen, grote verschillen. Prachtig uitzicht over een valei. De berg was ook reuzachtig. Eerste foto is een eethuisje, we wilden een snellehap dus we namen een hamburger, die was echt niet te eten, zonde.
Het is echt al weer een tijdje geleden dat het zo gestormd heeft. Het is bar en boos, moest net en tuinstoel uit mijn nieuwe tuintje halen. Hij was er achterover in geklapt, boven opmijn bolchrysant , ja daar doe ik het niet voor.Ik kijk nu net uit het raam de prullenbak is open gewaaid, als ik dat laat zitten is de prullenbak morgen vol water, maar het is niet erg aanlokkelijk om nu naar buiten te gaan. Wauw de wind staat precies op het huis, moeilijk om de deur open te maken, de prullenbak is dicht daar heb ik wat opgezet, mijn tuinklompjes naar binnen anders regen die ook vol. Ik heb een vest aangedaan, ik denk wel zal ik de kachel aan doen? maar ik ga straks tv kijken in mijn slaapkamer, dan kruip ik gewoon lekker onder de dekens.
Mijn vriend heeft opgebeld dat hij weer zonder ongelukken thuis is gekomen, hij moet drie uur rijden, en het heeft onderweg ook gestormd, toen hij belde was er hier nog weinig aan de hand , kan ik nu niet meer zeggen.
Leer om 'Nee' te zeggen. Als je ergens 'Nee' tegen zegt, omarm je iets anders, dat je waardevoller vind, nog meer.
*
Geniet van 'gewone'' dingen. In je hart weet je dat prachtige, gewone dingen je gelukkig kunnen maken en je troost kunnen bieden. Laat je hart deze boodschap overbrengen naar je hoofd.
*
Het valt niet altijd mee om te beseffen dat je genoeg hebt. Stel jezelf dagelijks de vraag: 'Moet ik nu echt nog meer hebben?'
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
^ 
