Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Zo leuk als je je kleinkinderen zo geconsentreerd bezig ziet. ik hou ook erg van knutselen. Mijn zoon is eerst met ze naar het strand geweest daar hebben ze 'Heksennagels' gezocht. "Heksennagels"? "Ja oma dat zijn die lange smalle schelpen die aan elkaar vast zitten" "Ik moet ze eerst zien ik weet het niet hoor"
"Deze oma, weet u het nou" "Oh, dat noemen wij geen 'Heksennagels,' maar 'Scheermesjes' ", vroeger werden de mannen hun baarden geschoren met een langwerpig scheermes, geen electrich scheerapparaat " Indra keek me eens even schuin aan om te kijken of ik een grapje maakte. "Het is echt waar hoor, maar dat jullie er 'Heksennagels' inzien vind ik ook een hele goeie."
Somsheb je 't verlangen je over te geven aan angsten en pijnen in stilte en verdriet, alleen met je zelf-zijn in talloze vragen, op een plaats waar geen ander je kwetsbaarheid ziet. In rust en aanvaarding ontstaan de gevoelens die dikwijls een naaste niet echt van je weet, je schreit, je bent kwaad, fel opstandig, wanhopig of...bang en verloren in twijfel en leed...
Soms vind je een plek om jezelf te doorgronden, om dieper te ademen in weerstand en kracht, Je voelt wie je bent in wanhopige uren, soms sterker, soms zwakker dan je had verwacht. Een mens is een mens heel ontvangkelijk voor liefde, voor troost en berusting op inzicht gebouwd, heel langzaam komt soms weer de wil om te leven, om dóór te gaan, want ook verdriet raakt vertrouwd...
Soms vind je een kamer waarin je mag werken aan geestelijke winst, na een tijd vol pijn, waarin je nog nooit in je moeizame leven zo weerloos, zo eenzaam wanhopig mocht zijn. In stilte gebeuren de meest grote wonderen, ontmoeting van waarden op menselijk gebied. Zoek moedig de rust als een hand op de wonde, en lichter te dragen zijn angst en verdriet...
Soms moet je alleen zijn in daglicht en donker, alleen met je zelf in vertwijfeling en moed, omdat je in de stilte je diepste gevoelens verlangen en afstaan, het sterkste ontmoet. Je hunkert naar liefde, begrip en aanvaarding, en wat je diep doormaakt dat weet er niet één, misschien ben je zonder het zelf te beseffen in een centrum van stilte voor 't eerst niet alleen... ( ga er eens heen als je het moeilijk heb) geschreven door: Margreet van Hoorn.
Hier krijg ik nog steed kippenvel van als ik het lees. Waar die stilte centrums zijn? Zeker weet ik, dat er in een ziekenhuis 'n kapel is waar je heen kan gaan.
Deze mooie ansichtkaart vond ik bij dit gedicht passen. Eliza
Hoe normaal is de aanwezigheid in het dagelijks leven van jou. Hoe snel gezegd dat ik van je hou. Hoe moeilijk is het om daar af en toe bij stil te staan heel even dankbaar te zijn te waarderen dat het je samen is gegeven.
Wie het geschreven heeft, is mij onbekent. Het heeft me wel geraakt.
Ik heb zelf dit plakboek met gedichtjes die ik vond in tijdschriften of kranten gemaakt. Soms droogbloemtjes er bij, soms uitgeknipte bloemen. ik heb er een fijn boekje met mooie gedichten aan over gehouden . Het was ook heel plezierig om het te maken. Eliza
Vandaag maandag 12 september 2011, stormt en een behoorlijk stormpje over Den Helder.
Ben net terug van een wandelingetje met Rocky naar Marieéndal. Het zonnetje scheen nog een beetje er was geen regen, de hele morgen wel,dus hup toch aan het eind van het pad de weg oversteken en even Marieéndal weer in. Heerlijk het was niet koud en de wind blies krachtig maar daar hou ik dan welvan. Rocky kwam weer heel wat hondjes tegen en dat vind hij toch erg leuk. Vandaag niet veel gedaan lekker gelezen, achter de pc bezig, en natuurlijk tv kijken . Wat een plezierig leven eigenlijk. Doen wat je leuk vind en niets moeten. Geweldig.
Mijn zoon Chris heeft weer een super gezellig weekend Rock 'n Roll mee gemaakt op Terschelling. De foto's spreken voor zich zelf, ik vind het zo fijn dat hij zo'n gezellige trouwe vriendenclub heeft waar hij dit allemaal samen mee beleeft. Het is een zeer hechte vriendenclub, ze doen veel leuke dingen samen, Chris zet zich daar ook voor 100 % in. Als er wat te vieren valt dan vieren ze het samen, vis eten en bier drinken doen ze samen wereldkampioenschap voetballen kijken op tv doen ze samen . Pot verteren in een leuk weekend doen ze samen. Chris zit nu bij een amateur musical vereniging, geen feest, dan een pannenkoek party in de tuin van Chris, toch feest en zo leer je elkaar kennen in andere omstandig heden. Ik ben eigenlijk stiekem heel trots op hem, heerlijk zoals hij met mensen kan omgaan. hij is ook een echt mensen mens, dat heeft hij van zijn moeder.
Het loopt vind ik toch wel de spuigaten uit met de reclame, als er geen reclame zou zijn waren er ook niet al die programmas die ik elke dag kijk. Daar ben ik mij wel van bewust, toch word het nu te gortig vind ik. Als je naar een heel lief en godsdienstig stuk zit te kijken Little house on the prairie en er komt een condoom reclame tussen door waar ze elkaar bijna uitkleden en dan zeggen zonder hoesje niet in jouw poesje?" Dan denk ik, moet dat nou? Het is dan wel 4uur smiddags. Dat er na 12 uur snachts mensen zich half bloot tonen die seks promoten oké, je kunt dan de knop omdraaien.
Als ik zo lees wat ik schrijf lijk ik wel erg tuttig dat ben ik echt niet, maar het stoort mij echt, ouders, scholen, voorlichting programmas, die kunnen bepalen wanneer kinderen er aan toe zijn om deze lessen te leren, maar zo tussen neus en lippen door?Oudere mensen ( zo als ik ) hebben die lessen niet meer nodig. ( klink dat zuur?)
De reclame waarbij iedereen bloot is en de man die de schoenen komt brengen ook maar uit zijn kleren moet? Zitten we daar op te wachten? Ik schrijf er nu over dus het heeft wel effect.
Met elkaars handen innenen, het hoefgetrappel is verstomd. Het zeil is achter de kim verdwenen, de leegte en stilte die nu komt. Dit alles moeten wij gaan verwerken, uw betoonde medeleven zal ons hierin sterken
*************************************
''en hij voer achter de horizon zijn laatste reis..."
*************************************
'' n Zachte blik, 'n blij gelaat, 'n vriendelijk woord,'n goede daad. al lijkt 't weinig wat je bracht, je gaf veel meer dan je dacht.
Wauw, wat is het een rot weer,er is hier op het ogenblik een klein stormpje aan het woeden. De stoelen in de tuin zijn van hun pootjes gewaaid, het regent zo hard dat ik ze lekker laat liggen tot het wat droger is. Joke kwam vanmorgen, fijn als je dan een auto voor de deur hebt, ze schrok wel van de harde wind toen ze buiten kwam. We hebben samen een paar uurtjes gerummiecubd? Ik weet niet hoe ik dat precies schrijf. Gezellig samen een kopje soep gegeten dat gaat er dan wel in als het zon nood weer is. (nood weer is natuurlijk overdreven als je de beelden ziet van de orkaan die in Amerika huishield ).Ik wou de kachel aan doen, maar dat hoefde niet.
Fijn dat het zondag beter weer was, prima 'weer' om in het dierenpark rond te wandelen. Wel altijd een beetje zielig voor de gene die met mij is als ik mijn fototoestel mee heb, dan is het constant stil staan en weer een foto maken. Ik kan er dan geen genoeg van krijgen. Jammer dat ik al op leeftijd ben, een cursus kinderen fotograferen lijkt me wel iets, enig zoals dat meisje met die Pippie Langkous staartjes verstoord naar me op keek terwijl zij naar die mooie vissen aan het kijken was.
Bij dit jongetje is, vallen en opstaan van toepassing.
Hoewel ik dan weer veel meer moet denken bij het fotos maken dat is niet mijn sterkste kant, ik maak fotos met enthousiasme en gevoel, dan wil ik niet moeten nadenken van welk kant komt het licht hoe zet ik mijn camera enz enz Maar dat er dan nog mooiere fotos gemaakt kunnen worden dat is zeker, ik hou het toch maar bij hobby fotografie. Ik heb super genoten hoe wel ik soms ook weer medelijden had met de dieren omdat ze gekooid zijn. Eigenlijk horen ze vrij te zijn nooit achter tralies. Ze hebben geen kwaad gedaan en toch zijn ze gevangen en opgesloten. Het is dubbel, we hadden anders niet zon fijne middag gehad, hadden we niet gezien hoeveel verschillende diersoorten er zijn die we nog niet kende. De intree was ook laag 8.50 volwassenen, 6 kinderen, voor het eerst heb ik geprofiteerd van het feit dat ik 65 jaar ben. De dame achter het loket vroeg heel voorzichtig of we 65 waren en toen we dat bevestigde, kregen we 2 korting de man, daar hebben dan maar koffie opgedronken.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
