Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Toen ik vanmorgen Rocky ging uitlaten kregen we een dikke bui regen op ons kop, het waait hier vandaag minstens windkracht zes. Ik ging voor het eerst na mijn knie operatie op de fiets naar mijn vrijwilligers werk, ( het is altijd hollen of stilstaan bij mij). Ik liep af en toe nog best wat mank omdat ik mijn knie niet verder wou buigen, nu op de fiets hielp er geen lieve moeder aan, buigen en meteen duwen moest de knie, maar goed dat niemand me gehoord heeft, ze zouden minstens gedacht hebben; die mevrouw die is niet helemaal goed, ik riep zachtjes au... au... en begon dan toch te lachen hi... hi ... hi... help!... heb ik ook nog geroepen. Gewoon dóór fietsen, toen ik er was viel het pas mee.
En dan lees ik het verhaal van 'Toon Hermans'
De wind
Vandaag waait de wind fel mijn kant op. Ik moet er dwars tegen in. Ik buk mijn kop over het stuur en pak de wind met allebei mijn schouders aan. Er zit niks anders op.Tegen je hond kun je roepen: 'Ga liggen!' maar niet tegen de wind. Hij waait waarheen hij wil zonder aanzien des persoons. Hij is overal tegelijk. Hij doet wat hij wil. Zo is de wind en daarom is hij zo mooi. Hij hoeft maar te blazen en je flikkert van de dijk met je fiets. Hij hoeft maar te blazen en je loopt je hoedje na op het strand, je paraplu slaat dubbel, alle bladeren blaast ie van de bomen en het zal 'm een rot zorg zijn hoe de bladeren ooit weer terug komen aan de takken, dat is zijn afdeling niet. De wind slaat pal in m'n gezicht vandaag, maar ik moet er dwars doorheen, er tegen in.' Cést la vie ', zeggen de Fransen. Gisteren woei hij nog andersom; toen had ik 'm in de rug en kon ik mij laten drijven de hele dijk af, met mijn handen in mijn zakken. Dat had ik vandaag ook wel gewild, maar daar heb je het weer, noch la vie, nog le vent vragen me wat ik liever wil. De regen valt op me op het moment dat hij op mij vallen wil, en als de zon wil steekt ze me zowat in de fik. Sneeuwvlokken dansen al om me heen voordat ik de muziek heb gehoord. Nooit hebben de elementen mij gevraagt: 'Heeft u het zo warm genoeg, of had u het liever wat frisser gehad?' Daar sta je dan... in de kou, in de warmte, in de leegte of volte, in de vreugde of het verdriet en nooit is er iemand die vraagt: 'Of had je het liever anders gehad?' Dan herinner ik mij m'n moeder, dat ene zinnetje dat mij altijd zal bij blijven: 'Jongen, liever koekjes worden niet gebakken.' Ik heb al vroeg geleerd te weten dat er niets te willen valt, dat het geluk, net als de wind, plotseling jouw kant op waait, dat liefde, net als de regen, onverwachts aan je venster klopt, dat wel en wee binnenkomen zonder hun voeten te vegen en dat het zo goed is. Ik heb mijn paraplu meegenoemen toen de zon scheen, maar de regen is niet gekomen. Hij kwam midden onder de muziek op het tuinfeest toen de dansvloer stampvol was en we renden naar binnen en bleven kijken naar de lege dansvloer waar de regen uitzinnig op spetterde. Ze zei: ' ik had zo graag nog met je willen dansen.' Ik dacht: 'Liever koekjes worden niet gebakken' en drukte haar zacht tegen mij aan.Toen de regen ophield fietsten we door de nacht naar huis met de wind in de rug.
geschreven door 'Toon Hermans' uit de bundel 'Het water is heerlijk'
Hoe mooi is dit.
Reacties op bericht (1)
09-10-2011
Hoi Els
Eevn weer bij komen lezen. Ik ben ook in een herfststorm terecht gekomen. Die knie komt wel weer voor elkaar. Je zult zien, oefen maar strekken en buigen, beentje strekken met je tenen naar je toe, snappie? en dan 30 keer naar boven en beneden. En dan nog eens hetzelfde maar een tijdje gestrekt boven houden en weer naar beneden en weer van het zelfde. cirkeltjes draaien ook met gestrekt been 30 x naar links en 30x keer naar rechts. (ook nog es goed voor je buikspieren) knuufie Loes
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
