xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Au…au…

Alweer au…au.., u zult wel denken wat een pieper. Maar stekels van een egel zijn  echt wel scherp. Ik vond weer een egel onder de flat en nam hem in mijn jas weer mee de tuin in, toen ik hem uit de jas rolde gaf ik hem een zetje en dat was scherp, het zelfde gevoel als toen ik eens een grote cactus wou verplaatsen in huis, hij dreigde om te vallen ik  beging toen de fout om hem tegen te willen houden, nog dagen prikte de cactus haartjes in mijn vingers.

Morgen krijg ik als het goed is mijn elektrische fiets, hij zou thuis bezorgt worden. Ik heb hem alleen nog maar op een plaatje gezien, ik heb hem gekocht via marktplaats van een fietsenwinkel uit Enkhuizen. Ik heb lang gezocht om een fiets te vinden die een hele lage instap heeft, zo is mijn gewone fiets ook. Spannend.

De gymnastiek vandaag ging ook een stuk beter als verleden week dat stukje fietsen verleden week heeft mijn knie goed gedaan, bedankt Loes voor jou goede  oefeningen dat helpt ook.
Ik heb vanavond  een stukje t v gekeken waar in een jonge vrouw een baby kreeg. Die vrouw had het zwaar ze kreunde behoorlijk wou eigenlijk een ruggenprik tegen de pijn maar ze was al zo ver dat baby al bijna kwam, ze moest het dus zonder die prik doen en kreunde nog harder, met haar man had ik 'n beetje medelijden, hij keek steeds schuldiger, hij dacht vast “waar ben ik aan begonnen hoe heb ik haar dat aan kunnen doen.” Ik kon nu  opeens heel goed begrijpen wat mijn man had doorstaan, want ik schreeuwde als een mager speen varkentje, het moest er toch uit, maar voor Simon nooit geen tweede meer.  Ja eigenlijk is het ook niet helemaal eerlijk hé,  Samen de baby maken, allebei lol, maar als het er dan uit moet komen moeten wij vrouwen het mooi alleen opknappen. Nou alleen is natuurlijk ook niet helemaal waar, de arme mannen kunnen niets meer doen als je hand vast houden, mee puffen, washandje op de voorhooft leggen en je bemoedigend toespreken:

 “je kan het… kom op je kan het “.

“Hoe weet ik nou of ik het kan?,  ik heb het nog nooit eerder gedaan.”

 Gelukkig maar dat je de pijn vergeten bent als je dan het wonder wat al die tijd in jouw baarmoeder heeft gezeten, die jouw de laatste weken vaak uit je slaap hield om dat hij maar aan het woelen was,(vandaar dat hij al heel vlug kon zwemmen,  grapje)  mijn buik was op het laatst zo dik dat ik er niet meer overheen kon kijken, ik kon er mijn kopje opzetten. ( komt omdat ik zo’n klein lijfje heb) Ja, als dan je kindje in je armen word gelegd, door twee mensen zo’n wonder geboren word, dan ben je echt alle moeheid, alle pijn  op slag vergeten. Je kunt alleen maar vertederd en ziels gelukkig  kijken naar dat kleine hoopje mens.

Eliza