Treurnis …treurnis

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Vanmorgen was het weer mis met de pc, internet lag er uit en wou er ook niet weer in. Ik zou vandaag naar mijn broer in Alkmaar gaan  voor zijn verjaardag nog. Ik dacht: voor ik de hele dag gillend  naar  de pc  zit te kijken, weg wezen. Dat heeft me wel goed gedaan er even  tussen uit, ik had het al afgezegd ik was zo verwart  dat ik dacht: ik kom nooit fatsoenlijk in Alkmaar aan. Maar na een nachtje slapen werd ik woest op mij zelf, kom op zeg  ik laat me toch niet op mijn kop zitten door die nare zenuwen.

Dus haartjes weer tussen de krultang gefriemeld, gezicht opgemaakt, leuke kleertjes aan, leuke schoenen aan( en dat was niet zo’n goed idee, dat hakje bezorgde mij toch wel weer zere knietjes, maar bij een leuk kleedje wil ik dan ook zo graag een leuk schoentje aan.) Alles is goed verlopen en was echt gezellig het is toch wel super dat we als twee zussen en een broer allemaal bijna  65 jaar zijn. Ik ben 65 jaar, mijn zus word in November 64 jaar, en mijn broer werd van de week 67 jaar. Nog allemaal redelijk gezond, buiten zere knietjes en dat verwarde hoofd van mij soms, mijn zus heeft veel hoofdpijn, mijn broer is volgens mij kern gezond, mooi dat we het zo gezellig hebben.  

Waarom dan de treurnis boven het verhaal?, ik heb de droevige mededeling gehad van mijn pc dokter, dat ik het ergste moet vrezen voor het leven van mijn pc, hij krijgt nu erge kuren, het einde nadert .De pc dokter doet zijn uiterste best maar het vooruitzicht is niet rooskleurig, ik moet helaas naar een andere computer gaan uit kijken. Zolang hij nog zijn laatste stuip trekkingen heeft zal ik niet meer boos worden, heelaas moet ik hem dan wel vervangen anders kan IK naar de pc dokter, die weet alles van pc maar niet van gillende en huilende vrouwen, daar word HIJ
enorm zenuwachtig van,  WIE  moet HEM dan helpen?.

Eliza

01-11-2011 om 10:58 geschreven door Walterw