Sonnet

Maar je moet dápper zijn, als ik hier van daan
Zal gaan om nooit meer tot je terug te keren.
Niet dat ik ooit wou van je henen gaan,
Ooit ophield je lief bijzijn te begeren,

Maar er zal Een, op eenmaal voor mij staan
Tegen wien ik mij niet meer kan weren,
En wat ik nimmer, nimmer, heb gedaan,
Voor 't eerst en laatst: ik zal je hart bezeren

Maar je moet dápper zijn, eenzaam gebleven,
En alle woorden, die ik heb geschreven,
Door jou, voor jou, zij zullen bij je zijn,

Want die kan niemand, ook de Dood niet roven,
Maar je moet dápper zijn en mij beloven
Ook zonder mij nog wel eens blij te zijn.

Geschreven door 'Frans Bastiaanse'


Ontroerend mooi dit gedicht over de dood, Eliza