woensdag 8 februari 2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Help…. het ziet er naar uit dat het gaat sneeuwen, dat zou ik heel erg vinden voor al die mensen die met man en macht alle schaatsbanen voor de elfsteden tocht glad en  sneeuw vrij maken, om de tocht door te laten gaan. Het zou triest zijn als alles voor niets is en iedereen opnieuw  moet beginnen, dan zou je moedeloos worden, hoewel de elfsteden koorts onuitroeibaar is, die waart nu rond in heel Nederland en misschien ver er buiten, het is zeer besmettelijk en je komt er moeilijk van af. Ik hoop van ganser harte dat het door gaat.

Gistere avond het was ongeveer 9uur, ik lag in mijn slaapkamer televisie te kijken, word er behoorlijk hard op mijn slaapkamerraam  gebonsd, ik schrik maar ga toch naar de voor deur, vraag wel voor ik open doe “wie is daar” ( dat gaan ze niet vertellen als het niet goed is natuurlijk)

“Buurvrouw ik ben het Samantha van boven, bent u misschien gevallen, heeft u de politie en de brandweer gebeld?”

Ik doe wel voorzichtig de deur open en er staan echt zeker 6 brandweermannen met helm en al op bij een brandweerauto, en ‘n politie wagen  voor deur.

“ik weet echt van niets, ik ben ook niet gevallen anders stond ik hier niet?”

“Ze weten niet waar ze moeten zijn, spannend hé”.

De brandweermannen keken hoopvol naar mij, maar ik kon hen niet helpen ik was onschuldig deze keer.

Toen ik vanmorgen Rocky ging uitlaten viel mij op dat de schutting deur van de buurvrouw drie huizen verder, open stond, dat was in die 5 jaar dat ik hier woon niet eerder gebeurd, ook brandde de buiten lamp. Ik heb de deur dicht gedaan maar die waaide weer open, ik ben dus naar mijn naaste buren gegaan daar is ook de buurvrouw van de schutting, heb verteld dat de deur open stond en de lamp brandde, nu bleek dat er in de tuin van die buurvrouw de buitenwaterleiding gesprongen was, de oude buurvrouw daarnaast had de politie en de brandweer gebeld, maar niet gezegd welk nummer zei woonde.

Wel fijn dat ze toch zo oplettent was en ook wel lief dat Samantha naar mij informeerde, maar je schrikt best.

6 dagen terug vrijdag, kreeg ik van de Krant ‘De TELEGRAAF’ een pakje in de bus, een doosje chocolade voor de trouwe klant. Dat vond ik best leuk maar ik heb de chocolade en de koek weer eens in de ban gedaan, mijn vriend zei; ”geef het aan je zoon,” maar ik had meteen al een leuk plannetje voor de chocolade. Ik zou maandags daarop een dagje uit, ik moest dan behoorlijk vroeg op, ik wist meteen dat ik nog even eerder op zou staan, om de mijnheer of mevrouw die in die barre kou en de gladheid toch mijn krant elke morgen in de bus doet, de chocolade( van uiteindelijk hun baas),  te geven. Dat vond ik zomaar leuk. Mijn vriend die keek mij weer eens aan,van!... dat doe je toch niet, ik doe dat wel. Ik was  om half 6 op, en kwart voor 6 hoor ik dat de krant in de bus kwam, ik doe de deur open, de mijnheer schrok wel want dat verwacht hij natuurlijk niet, ik gaf hem de chocolade en bedankte hem,  hij vond dat leuk en bedankte mij weer.

Mijn dag begon toen gewoon super goed. Het is maar een klein gebaar maar  ik voelde mij er goed bij.

Eliza