Het leed van de wereld

We leven in een wereld, o zo wreed.
Er heerst oorlog, terreur ziekte en leed.
Dieren worden mishandelt, zinloos geweld.
Een zeehond geknuppelt.
Om zijn vachtje geveld.
Dieren gekooid, apen verjaagd.
Omdat bomen waar ze in  wonen worden omgezaagd.
Voor toeristen is er een dansende beer.
Met een ring door zijn neus, dat doet toch zeer.
Door aardbeving, overstroming en orkaan.
Worden mensen dakloos hebben geen bestaan.
Leger des Heil, Rode kruis. 
Artsen zonder grensen.
Helpen over de wereld deze mensen.
Ook Greenpeace vecht in volle strijd.
Voor een schoon milleu, wereld wijd.
Ook in ons landje is het niet pluis.
Men voeld zich niet veilig in eigen huis.
Inbraak, vandalisme en brandstichterij.
Een voedbal wedstrijd, eindigd in een vechtpartij.
Kinderen worden op school en straat gepest.
Omdat ze anders zijn als de rest.
Mensen die elkaar niet kunnen verdragen.
Als je iets zegt, word je inelkaar geslagen.
God heeft ons tien geboden gegeven.
Waar wij als mens naar moeten leven.
Laat ieder in zijn geloof, cultuur en eigenwaarde.
Dan zal het beter gaan op deze aarde.
Want God heeft ons de wereld gegeven.
Om er met mens en dier, vredig te leven.
Zal er in de toekomst, ooit een werel zijn.
Zonder oorlog, geen haat, geen leed en pijn.
Waar vogels zingen, en bomen groeien.
Een dier zijn nest heeft, en bloemen bloeien.
Een tweede kans van God onze Heer ?
Want de wereld waar we nu in leven.
Bestaat straks niet meer.

Geschreven door 'Wil Veldhoen.'

Dit gedicht heb ik jaren geleden eens opgestuurd gekregen, toen heb ik het ook geplaatst, omdat ik het zo zo echt vond, zonder poespas word er verteld hoe het zit in de wereld. Nu jaren later is het nog net zo aktueel, dat is eigenlijk een trieste zaak.
De wereld bestaat nog steeds, het word alleen maar erger.
En toch mogen we  de hoop niet opgeven, we leven er nu eenmaal in.

Eliza