|
Hoe vergaat het je in de liefde?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Als je innig lief hebt, eerst de heftige verliefdheid; dat kan je niet tegenhouden, het overkomt je spontaan en dan is de vraag : is het wederzijds ? Dat moet je maar afwachten. Als het wel zo is dan doe je echt alle mogelijke dingen om de ander dat te laten merken, je kookt het eten wat Hij lekker vindt, je gaat naar de film die Hij mooi vindt, je drinkt bier omdat Hij dat ook drinkt, je wil hem maar knuffelen hopen dat Hij dat ook wilt; je wilt altijd maar bij hem zijn.
Als het goed zit doet hij dat voor jou ook, en dan, door met elkaar om te gaan, ontstaat er Liefde en dat gaat niet in een dag, dat gaat niet in een week, dat gaat best wel minstens een jaar duren om elkaar beter te leren kennen. Het mooie wat je vond is dat er nog ? Is hij nog zo in de wolken ? Eigenlijk moet dat rustiger worden, het weten wat je aan elkaar hebt is belangrijk. Is hij die steun als het wat moeilijk gaat ? Eet hij weleens het eten als het niet gelukt is ?Doet hij wel eens iets wat hij niet leuk vindt, maar voor jou belangrijk is, wel ?
Het zijn zoveel kleine dingen die zo belangrijk zijn, maar in deze tijd heb ik het idee dat ieder voor zichzelf is en dan maar kijkt of het klikt. Misschien ben ik ouderwets in die zaken, maar respect voor elkaar, er zijn voor elkaar, door dik en dun, ook de mindere dingen samen dragen en oplossen, dààr is toch niets mis mee ?
Ik heb mijn leven 42 jaar gedeeld met Simon, en het was echt niet altijd zo liefelijk zoals ik nu beschrijf, maar door de jaren heen weet je wat je aan elkaar hebt, je kent elkaar door en door; dat is toch ook zo vertrouwd, je hebt iemand die als het er op aankomt achter je staat , waar je altijd kan mee praten, waar je ook best eens ruzie mee maakt. Je bestaat uiteindelijk toch uit twee verschillende mensen? Ook zalig om het dan weer goed te maken, maar je beschouwt het ook zo als normaal, wij samen, je weet niet beter.
Maar als dan een overlijdt, dan staat de wereld stil, je bent uit het lood geslagen, je bent de weg kwijt, je staat verwonderd alleen, en vraagt je af : red ik dit wel, wil ik dit wel, ik kan toch niet zonder Simon ?
Als een roes gaat alles eerst aan je voorbij, het besef komt pas veel later. Simon die toch mijn man, mijn liefde voor het leven was, met al de ups en downs, die is er niet meer. Je leeft gewoon elke dag verder, de ene dag al wat gemakkelijker dan de andere, het gaat steeds beter, hoewel er soms door gebeurtenissen weer iets in je herinnering komt, waardoor je even met weemoed terugdenkt.
Maar het is fijn als je zulke herinneringen hebt.
Dat doet de Liefde met een mens !
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
