xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />Vrijdag 19 oktober 2012

Vandaag al weer vrijdag, wat gaat de week toch hard, deze week had ik het best moeilijk  met de stilte in huis , niemand om tegen te praten als je s’morgens wakker word, te knuffelen op z’n tijd, samen eten, samen wandelen Rocky uitlaten. Dat doe ik wel met de buurvrouw, maar nu mijn vriend er weer is ben ik toch wel een gezegend mensje. Ik was echt blij dat ik de auto weer voor de deur zag staan, ik moet altijd goed kijken, mijn vriend moet altijd lachen hij laat mij altijd eerst de deur uit lopen, of voorop lopen als we  het winkel centrum  uit komen, 9 van de 10 keer sta ik bij een verkeerde auto, ik heb totaal geen verstand van auto merken, dat heeft mijn interesse ook niet echt, als ik maar een goede chauffeur of chauffeuse heb die mijn kontje( nou kontje? ) laat rijden dan ben ik al zeer tevreden.

Indra en Sven waren dinsdag na schooltijd een paar uurtjes bij mij, Sven die dronk zijn thee en at zijn gehaktballetje(met ei) en zei;

“doei oma, mijn vriendjes wachten op mij.”

 Indra bleef gelukkig , we gingen rummicubben, terwijl we aan het spelen waren vroeg zei mij;

“Oma weet u wat het woord ‘hoogstens’  betekend? “

Even denken hoe leg ik dit uit?

 'in het uiterste geval'
 
( ik heb het opgezocht in het woorden boek) .

 "Maar hoe kom je op dat woord?”

“Van een spel dat lijkt op ‘scrabble’ oma maar wat is nu het ’uiterste geval?"

“Als het niet anders kan”

Ergens wel zeer leerzaam dus vooruit maar, ik denk nu  iets positiever over hun elektronische spelletje.

Eliza