xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Nijdig.

Nijdig zijn om iets, en aan je zoon een beetje begrip vragen terwijl je zoon dan zegt:

 “Stel je niet zo aan,”

 daar ben ik niet blij mee. Gelijk geven als ik echt denk dat ik ongelijk heb, dat gaat altijd direct dan, daar heb ik dan geen moeite mee. Maar als ik denk dat ik recht heb om nijdig te zijn, valt het niet mee als je ook van je vriendin hoort dat je nijdig bent om een kleinigheid. Dus 2 tegen 1.

Het gaat om de maaltijd die ik wel eens mee neem als ik mijn vrijwilligers werk doe. De maaltijd, groente, vlees of vis, en aardappels kost; € 3 .Verleden week had ik wel de portemonnee mee om het eten te betalen, maar ik loop al kletsend met mijn mede vrijwilligster de deur uit zonder het eten te betalen. Thuis gekomen heb ik het tehuis gebeld en gevraagd of er een bonnetje in de kassa kon worden gelegd ik zou het deze week dan betalen. Een paar jaar geleden gebeurde dat ook wel eens maar dat wilde ze niet meer. We moeten betalen als we eten meenemen, dat is hun goed recht.

Alleen stoorde ik mij er toen ook al aan, het is net of je hun voor die €3 wil bestelen of gratis wil eten.

Vanmorgen komt die vrouw die toen ook gezegd had, het mag niet meer die briefjes in de kassa, naar mij toe met het briefje van verleden week. Zei liet mij het briefje zien,
”dat bent u toch? er staat  €3 open."

“Fijn dat je het mij helpt herinneren, ik was het vergeten  ik heb nu geen geld bij mij, kan het nog even in de kassa”

Ze knikt en gaat weg. Nog geen 5 minuten later komt er iemand anders in de keuken ziet mij en zegt”

“Bent u mevrouw Engel ?”  Ik knik

“Ik krijg €3 euro van u.”  

Er lopen 5 andere mensen in de keuken die kregen dat ook mee, ik voelde me gewoon een misdadiger en dat voor € 3.

“Dat werd me net ook al gevraagd”

“Dat wist ik niet” en weg was ze.

De mevrouw  waar ik  samen  mee tafeltje dekje doe, gooide een beetje olie op mijn vuur;

“Waar lijkt het op €3 euro, we staan hier een halfuur voor niets te helpen, je bent hier al 5 jaar, belachelijk  je zou het zo mee moeten krijgen wat is nou €3”

Ik begrijp gerust  dat dat niet kan, maar ik werd een beetje nijdig.

Peter de chef kok deed er ook nog een schepje boven op ;

“laat je niet opjutten zo gaat het hier nu eenmaal.”

We waren klaar ik naar huis, heb €3 uit mijn portemonnee gehaald Rocky aan de lijn gedaan  terug naar het tehuis, daar aan de kassa betaald terwijl zeggende:

 “Ik wou even kwijt dat ik  net niet  blij was in de keuken”

“Ik wist niet dat er iemand voor mij bij u was geweest, ik heb de verantwoording over de kassa , die moet kloppen”

“Dat begrijp ik , ik wil ook die ander spreken.”( wat stom om nijdig te zijn  van mij nu ik het opschrijf, allemaal om die €3, het is zo simpel opgelost, dat  had ik ook verleden week kunnen doen)

De gene die ik zocht liep wel ergens rond maar  ik  kon haar niet vinden, er was iemand anders die vroeg of ze het door kon geven, dus ik mijn verhaal gedaan.

Deze dame vond wel dat het niet helemaal correct was gegaan, maar nu mijn zoon en mijn vriendin het  niet de moeite waard vonden om er zo over te  drammen  twijfel ik of ik niet te overdreven heb gereageerd.

Pff… wat is het leven soms moeilijk. Ik zal wel nooit leren de consequenties van mijn daden te aanvaarden, als ik  iets doe moet ik niet twijfelen over wat ik gedaan heb, anders moet ik het niet doen. Kon ik alles maar eerst opschrijven en dan daden doen. Maar helaas dat gaat niet.

Eliza

27-10-2012 om 15:39 geschreven door sylvia