Wakker wordenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wakker worden, heeft u daar moeite mee ? Ik eigenlijk niet, maar het ligt er wel aan of ik die dag als ik wakker word,  een afspraak heb.

Als ik wakker word moet ik altijd eerst even denken wat voor een dag het is, alle dagen lijken op elkaar, alleen de vrijdag ben ik bijna helemaal bezet.

‘S morgens vrijwilligerswerk en ‘s middags ontspanning, “koersbal .”

Dus als ik nog half slaperig weet, wat voor een dag het is,  – en het is geen vrijdag, – en ik heb geen afspraken, dan begint het mijmeren… Heerlijk vind ik dat; ik hoef er niet gelijk uit te springen, ik mag van mijzelf even lekker onder het warme dekbed blijven liggen. Rocky ligt ook nog heerlijk te slapen; ik kijk ook altijd het eerst op mijn wekker hoe laat of het is. Is het nog vroeg, zo rond 8 uur, – is voor mij nu tegenwoordig vroeg, – dan vind ik het helemaal fijn om even lekker na te sudderen.

Vroeger toen Simon, mijn man, nog naar zijn werk ging en Chris naar school, dan  had ik ook mijn lievelingsuurtje. Even lekker op mijn gemak thee drinken, leesboekje pakken en dan  lezen. Want toen stond ik als eerste om half zeven op, om brood en koffie te maken voor Simon en als die naar zijn werk was, gingen Chris en ik samen brood eten. Was Chris dan naar school ,  half negen ongeveer, dan had ik het rijk voor mij alleen… lekker even lezen tot 10 uur, want dan kon ik wel koffievisite verwachten of moest ik  van mijzelf toch wel wat huishoudelijke dingen doen. Maar dat uurtje, van half negen tot half tien,  dat was heilig !

Nu is dat heilige uurtje dan om 8 uur ‘s morgens, want dan heb ik geplast, ben weer gauw mijn warme bedje ingedoken en kan ik over alles wat er gebeurd is die dag ervoor,  liggen mijmeren  ( mooier woord ’mijmeren’ als ‘nadenken’,  heeft iets romantisch ).

Als dan net als vandaag,  de regen en wind tegen de ramen aan klettert,  dan voel ik mij toch heel lekker in mijn warme bed. Ja dan kan ik echt alles weer even terug halen wat fijn was, of  wat niet goed ging. Veranderen kan je die dag dan toch niet meer, maar er over peinzen (even opgezocht in het woordenboek : “mijmeren” is peinzen,  iets overdenken) kan wel, soms valt het mee,  soms valt het tegen.

Als er wat is gebeurd , wat ik anders had willen zien, waar ik toch niet ingegrepen heb, dan voel ik mij toch echt een “tut hola”; maar zijn er dingen die wel fijn zijn geweest, dan voelt dat aangenaam, met als gevolg dat de dag “mooi” begint, of niet…

Dus, of die mijmeringen nu wel het juiste begin van de dag zijn, hangt dan af van hoe het de dag ervoor is geweest en eigenlijk moet je die dag niet meer terugdenken, die is gewéést. Vandààg moet je de dag door en morgen zie je wel weer, als ik het opschrijf lijkt het zo simpel, maar zo is het vaak in mijn hoofd  niet.

Eliza