Cadeau van de dagxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag zelf boodschappen gedaan,  natuurlijk had ik veel te veel gekocht omdat we altijd met de auto gingen. Mijn vriend en ik zijn in goede harmonie ieder hun eigen weg weer gegaan. Ik ben te lang alleen geweest, het is zo’n lieve man, maar hoewel we het beide verschillende keren geprobeerd hebben, is het beter  om uit elkaar te gaan, vrienden zullen we altijd blijven.

Vanmorgen in de winkel heb ik een gesprek gehad met een oude mevrouw van 82 jaar. Ik kende haar van gezicht omdat ze in de buurt woont, ik stond bij het vlees en vroeg me af of ik de kant en klare gehaktballen zou nemen die waren al gebakken of gewoon rauwe gehakt en ze dan zelf bakken. De mevrouw zag mij aarzelen  en zei ongevraagd:

” Als je geen jus nodig heb en je wilt voordelig uit zijn neem dan de kant en klare ballen het zijn er 4 ze kosten je dan 75 cent het stuk”.

Ze had in de gauwigheid de prijs per bal uitgerekend voor mij. Ik zei:

“Dank u wel dan ga ik voor de gehaktballen”.

De mevrouw bekijkt mij nog eens goed en zei:

“Ik ken u van gezicht van zeker al dertig jaar geleden”

“Dat klopt , ik ken u ook u bent altijd met u dochter overal waar ik u tegen kom, dertig jaar geleden kwam ik u en u dochter tegen bij het ‘Leger des Heil’  in het kleding magazijn”

( Tweede hands kleding, ik was er gek op om te snuffelen in tweedehand kleding).

Die mevrouw woont met haar dochter in een grote villa aan het eind van onze straat.

Ja, zei die mevrouw:

“Ik hoefde voor het geld niet naar het ‘Leger Des Heil’ maar mijn dochter en ik vonden het gewoon spannend om te zien of er iets moois bij zat voor een heel leuk prijsje, we gingen elke week, leerde de mensen kennen die er zaten om de kleding te verkopen, gingen er zelf koffie drinken dat was voor ons gewoon een uitje”

Aangezien ik een beetje nieuwsgierig ben( nou beetje! ) vroeg ik de mevrouw:

“Is uw dochter nooit getrouwd geweest?”

“Nou kind dat zal ik je vertellen ze heeft ooit eens verkering gehad toen het een tijd aan was zei die goeie man, "als we je moeder nu in een bejaarde tehuis doen kunnen wij fijn wonen hier". Wat denk je dat mijn dochter zei?”

“Weg wezen natuurlijk”

"Mijn dochter zei tegen hem, zie je daar de gang als je die uit loopt is daar het gat van de deur, bonsjour.”

Daar waren wij het allebei roerend mee eens, ik wou eigenlijk verder met mijn boodschappen, dat lukte gewoon niet al met al heb ik een half uur met die mevrouw staan kletsen toen hielden mijn voetjes het niet meer en heb ik dat eerlijk gezegd, ook dat ik nog een hondje thuis had die al een tijdje alleen was, had ik niet moeten zeggen want die mevrouw had ook een hondje …enz…enz… Toch vind ik dit schitterend die mevrouw had net zo’n behoefte als ik aan een praatje, dat is mijn cadeau van de dag.

Eliza

19-01-2013 om 02:39 geschreven door Gita