Afwas Truusxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Afwas Truus zo word hier de afwasmachine wel genoemd, waar het vandaan komt ? Ik heb geen idee, maar als je “Truus” heet, lijkt me dat toch niet aardig. Ja de afwasmachine heeft al lang zijn intrede gedaan in ons huishoudelijk beleid; ik bezit hem niet en ik maak me er ook niet erg druk om, hoewel zoals vandaag, als ik lekker gekookt heb,( draadjesvlees, hachee en een roerbaksaus voor pasta)   al die afwas zie, dan zou ik wel even met een vingerknip zo’n Truus willen hebben. Lijkt me toch wel fijn om alles in Truus te stoppen. Zelfs de vuilste pannen kunnen zo in Truus gedaan worden. Maar dat weegt niet op tegen het interessante gesprek,  dat ik met Indra mijn kleidochter had

Gisteren was ik aan het afwassen met mijn kleindochter Indra; nou, daar kunnen geen tien Truusen tegenop, want we hadden onder het afwassen weer een zeer interessant gesprek :

 “Oma, waarom heeft pappa een grotere piemel dan Sven ?”  

Pfffffff, daar gaan we weer… helllpppp….

“Lieverd dat komt omdat pappa groter gegroeid is, dan groeit de piemel ook…”

“Oma, wij hebben een plasser hé ?”

“Ja dat klopt,  dat hebben wij…”

“Oma, is die van jou ook groter?  Jij bent toch klein ?”

Tja,  wat moet ik daar nou op zeggen ? We kwamen op het gesprek omdat Sven nodig plassen moest en zijn piemel vast had,  dat konden wij  meiden niet en daardoor kwamen we op het andere.

”Ja,  helaas is oma wel klein maar oma heeft toch een beetje grotere plasser als jij…

“Oma ?... Plassertjes hoeven we niet te delen hé ?”

Hoe ze dààr op komt ? Ik had een appel tussen de bedrijven door geschild en in partjes gesneden, die ze met Sven moest delen.

“Nee, echt niet, je hoeft je plasser niet te delen, met niemand hoor…” Als ze 18 is zal ik misschien wat anders vertellen, hoewel… dan is ze misschien wel wijzer dan oma !

U begrijpt hoe zalig deze gesprekken met mijn kleindochter zijn;  ‘gouden cadeautjes’ van de dag, hoewel… je wordt af en toe wel voor het blok gezet. Je kan het afdoen door er helemaal geen aandacht aan te schenken, maar ik vind  dat je best wel op zo’n gesprek in kan gaan. Het vertrouwen wat ze mij schenkt en het “natuurlijke” ervan, dat moet niet verloren gaan, het is al moeilijk genoeg met al de nare dingen die er gebeuren met kinderen, zelfs  met kleine kinderen. Maar dat het af en toe heerlijk is,  zo’n “afwas Truus”, dat zal ik niet ontkennen hoor.

Eliza