Verjaardag.

Wat fijn dat ik nog broers en 1 zusje heb, als er dan een jarig is en we zijn bij elkaar is het  zo gezellig we kletsen door elkaar heen moeten heel veel lachen het is gerust niet de hele dag of avond, al zijn we drie uurtjes bij elkaar is het gewoon goed.

Nu was mijn jongste broer jarig mijn zus uit Amsterdam kwam, mijn zoon  en ik door echt noodweer van Den Helder naar Alkmaar, het waaide heel hard maar toen het  zo hard ging regen dat ik echt niets door de ruiten zag, toen werd ik angstig.

 Dat mijn zoon super rijd dat weet ik maar ik ben altijd bang dat anderen een fout maken en wij dan de dupe zijn. De  regen spoelde tegen de autoruit Chris merkte op dat hij in zo’ n 20 jaar de ruitenwissers niet  op de snelste stand had gehad, daar werd ik niet rustiger van. Maar we kwamen er en zijn ook weer heelhuids thuis gekomen op de terug weg scheen het zonnetje.

Toen ik dus binnen kwam was mijn zus uit Amsterdam er al. We gingen zitten en er werd gevraagd wat willen jullie drinken en welk gebak willen jullie? Het verhaal dat ik een paar weken terug heel veel gesnoept had en daar door stuiterend door het leven ging, daarna spijt had en nu weer erg aan het opletten was wat ik at,was voor mijn broer aanleiding om een grapje met mij uit te halen, ik zei dat ik graag appelgebak had dus toen hij binnen kwam met een schaaltje waarop kleine tomaatjes lagen, super kleine komkommertjes, en gesneden repen paprika waren ze aan het wachten op een reactie van mij. Mijn zus had gezien wat mijn broer gedaan had  die was  in de keuken aan het afwachten wat het commentaar van mij zou zijn, in plaats van appelgebak rauwkost?

Maar dat viel anders uit ik vond het zó lief dat ze voor mij speciaal een schaaltje met rauwkost hadden gemaakt, ik dat ook kenbaar maakte .” Oh… wat lekker  en wat lief dat jullie dat voor mij klaar gemaakt hebben,  dat meende ik echt want ik lust het wel hoor,  toen kwam er toch een gelach uit de keuken?

(mijn broer heeft een openkeuken met een klein tussen  muurtje naar de kamer dus je ziet niet direct de gene in de keuken maar horen kan je ze  wel).Mijn zus in de keuken kwam niet meer bij die had echt verwacht trouwens mijn broer en schoonzuster ook, dat ik wel zou roepen waar is mijn appelgebak of zo iets . Deze reactie werkte heel erg op de lach spieren van mijn zus… dat vond ik zo fijn dat ze weer even voluit lachte.

Haar man is alle lange tijd behoorlijk ziek  was thuis gebleven, dan valt er niet zo veel te lachen.

Natuurlijk kreeg ik een klein stukje appelgebak en dat smaakte ’ ZO…. LEKKER.’

Eliza.

28-10-2013 om 13:42 geschreven door Sylvia