Mijn blog

Al een tijdje heb ik geen gedachte op mijn blog geschreven ook word het dagelijks in mijn blog schrijven minder.

Dat heeft  te maken met Face-book,waar ik nu regelmatig iets op zet  waar ik ook regelmatig dan antwoord op krijg, wat ik helemaal leuk vind  is dat mijn familie dit  leest  mijn blog lezen ze bijna niet. Dus mijn familie leeft  mee met mijn belevenissen op Face-book.

Toch wil ik dit blog niet opgeven om dat ik het voor mij zelf in leven heb geroepen  na de dood van mijn man toen ik vol met verdriet en vragen zat ,ik kon dit van mij afschrijven en daar heb ik een lieve blog maat door gekregen die mij uit die put heeft gehaald niet in een week niet in een maand maar zeker 2 jaar was mijn maatje er voor mij en daarna zijn we altijd verbonden gebleven door de pc en door mijn blog. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor.Mijn blog is een deel van mijn leven geworden inmiddels al 8 jaar.

Ik kan er mijn gedachten op kwijt… mijn dingen die ik leuk vind…mijn foto’s die een grote hobby zijn geworden.

Als ik eens een dagje uit ben of een feestje heb gehad vind ik het fijn om het uitgebreid op mijn blog te zetten dat zijn gewoon 2 uurtjes die  een stukje van mijn dag invullen, heerlijk. Ook mijn dagelijkse wandelingen door Marieëndal met zijn mooie natuur, bloemen, bomen, beesten en water.

Daar maak ik graag foto’s van en zet ze dan op mijn blog.

Meestal schrijf ik naar de mensen die mijn blog lezen of het vrienden van mij zijn,ik denk ook dat we allemaal vrienden zijn die een blog schrijven. Mensen die geen blog hebben en toch wel de  blog lezen horen daar gewoon bij.

Dat moest me even van het hart, ik voelde me een beetje schuldig dat ik  nu  op het ogenblik niet elke dag iets op mijn blog schrijf.

Eliza