Kleinkinderen xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Kleinkinderen !  Gods gave dat ik ze heb. Ben weer behoorlijk verkouden, veel hoofdpijn en vervelend zijn. Dat gaat omdat je niets omhanden hebt, je kan je de hele dag zielig vinden. Maar dan gaat de telefoon…

“Mam, ik zit erg omhoog ! Kunnen de kinderen vanmiddag een paar uurtjes bij jou ?”

Wou eerst echt zeggen “ik voel me niet goed”,  maar ik mag ze toch ook erg graag zien, dus gezegd “breng ze maar !” Sven moest na een uurtje weer weg want die ging op school een of andere veldloop doen . Indra bleef bij mij. We hebben eerst sprookjes geluisterd op cd, waar ook de boeken bij waren. Dus als je naar de cd luisterde, kon je gelijk in het boek de plaatjes zien. Niets geen DVD, toch vond ze het echt spannend.  Roodkapje ! Alleen, snapte ze echt niet  hoe de wolf Roodkapje en Oma had opgegeten  en hoe ze dan later levend uit de buik van de wolf kwamen ? Ik maar uit gelegd dat de wolf echt niet gekauwd had, dus oma en Roodkapje helemaal in een keer doorgeslikt had.

“Oma, dat kan helemaal niet, want zo’n grote mond heeft de wolf helemaal niet !”

Nou, daar zit je dan met je goeie gedrag…

“Indra, in sprookjes kan alles !”

Nou gelukkig maar dat oma en Roodkapje nog lang en gelukkig leefden.

Ik had een setje “paaseieren schilderen” gekocht en was het vergeten met Pasen.

Dus vanmiddag hebben we eieren geschilderd. Dat is mooi, het gekookte ei kan tussen twee dopjes in geklemd worden; er zat een veer in en waterverf en een kwast erbij .Indra vond het prachtig, die kliederde er maar op los, maar met Sven kreeg ik moeilijkheden. Toen hij terugkwam van de veldloop was hij best al moe. Nu wou hij eigenlijk de eieren heel mooi schilderen, dat ging niet zo goed met die waterverf. Hij begint me daar te huilen ! Ik vroeg wat er nu aan de hand was ?

“Ik kan het niet, het word niet mooi !” Woest was hij.

Chris en ik zeiden:  “Doe niet zo gek, dan doe je het toch gewoon over !” Maar dat was het niet.

“Ik kan het niet, dus dan doe ik het niet over !”

“Maar waarom huil je dan ?”

“Jamaar, ik wil wel schilderen, alleen mooi !”

Wat moet je daar nu mee ? Hij was niet te troosten en ik zei nog wel:

”Oma kan geen veldloop lopen en jij moet nog een beetje oefenen met eieren schilderen !”

Nog harder huilen. Ik snapte er niets van volgens Sven en hij wou er niet meer over praten. Oké, hij mocht zijn frustratie op het ei bot vieren, eerst helemaal beurs slaan en dan pellen en opeten…weg ei, probleem opgelost !

Heerlijk die kleinkinderen, ik was de hele middag mijn verkoudheid vergeten.

Alleen geestelijk beremoe en de puinhoop door mijn huis, dat is ook best erg, maar als ze weg zijn, is het in een half uurtje weer opgeruimd.

Eliza

26-03-2008 om 00:00 geschreven door Eliza