Schoentje zettenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ja, wanneer Sinterklaas in het land is zijn er ook allemaal rituelen. Als de Sint jarig is geeft hij alle kinderen ook een  verjaardagscadeau. Hoe het “schoentje zetten” is ontstaan,  misschien kan iemand mij dat vertellen ik weet het echt niet. Er moest voor het paard stro en een wortel  in de schoen gedaan worden, omdat het lieve beest voor alle kinderen over de daken liep en dan kon je niet slapen en heel stiekem ‘s morgensvroeg kijken of er al wat in zat. Dan niet van vreugde gaan gillen als je een marsepeinkikker in je schoen had.

Anno 2008, huize Oma Els gaat het tegenwoordig anders… Ik bel mijn zoon: “Komen ze nog hun schoentje zetten ?” Er werd een beetje lauw op gereageerd:

“Nu niet ma, we moeten nog eten, morgen !”

“Ook goed, nee niet goed, want dan ben ik het weekend weg !”

“Nou, dan zondagavond, als je terugkomt ma ?”

Prima, had ik nog even tijd om wat te bedenken. Ik had van Sven heel toevallig gehoord, dat hij nog niet helemaal klok kon kijken; wel hele uren, maar de rest nog niet zo goed. Indra is gek met alles wat met prinsesjes te maken heeft, dus oma op pad. Hulpsinterklaas, een moeilijke rol hoor. Een marsepeinen kikker dat was al lang niet meer het enige. Er was in de loop van de jaren toch wel een cadeau bij gekomen, dus op zoek…

Kom ik in de boekenwinkel een boek met een klok erin tegen, waar kabouters je leerden elke bladzijde verder, hoe en klok werkt. Bingo ! dit is voor Sven. Nou kabouters… het was al lang soldaten en schieten en weet ik veel wat hij al niet op de pc voor spelletjes doet. Maar de klok was  het belangrijkst toch ? Voor Indra vond ik in dezelfde boekenwinkel een kleurboek,  met allemaal prinsessenplaatjes om te kleuren. Prima dat is het, alleen was de helft van de tekening nog niet te zien want die moet je dan,  door lijntjes naar elkaar toe trekken te voorschijn halen, van nummer 1 naar nummer 2 enz. Was misschien wel een beetje moeilijk, maar ik dacht dat verbroedert broer en zus,  door Sven Indra te laten helpen…niets mis mee toch ?

Zondagavond daar waren ze. Twee plastiek klompjes van deze tijd, maar geen stro, geen wortel of een  appel. Klompjes voor het nepkacheltje zetten, liedje zingen… Sven met een gezicht van ‘vooruit dan maar’, het Sinterklaas Kapoentje rolde heel gauw uit zijn mond. Indra was daar helemaal niet tevreden mee: “Ik wil zie ginds komt de stoomboot !”   Okééééé’ dan, eerste couplet, klaarrrrrr, nee hoor gaat nog verder. Sven die had het wel gehad, Indra zong het tweede couplet ook nog ,

Nou kinders, kom op, lekker slapen, doeiii !

“Mam morgenavond om zeven uur komen we kijken of Sinterklaas nog langs geweest is. Stel je nou eens voor, dat die man zo moe was dat hij echt geen zin meer had ? Kan toch ?”

“Neeeee, dat kan echt niet hoor !”

Dus ik de boeken mooi ingepakt, snoepgoed in een zakje erbij… Prima, Hulpsint heeft het goed gedaan. Maandag 7 uur ja daar waren ze, wel heel nieuwsgierig, maar Indra was zeer vermoeid en dan is ze niet op haar best.

” Oh, snoepjes ! Wat zijn dat nou voor snoepjes ? Ik lust die niet !” Indra in de bocht. Sven bekeek zijn snoepjes maar zei niets, hij is tenslotte al 4 jaar ouder dan zijn zus.  

“Oh, pakjes !” Indra maakt haar pakje open…

“Oma, dat kan ik nog helemaal niet !”

“Gaat Sven je toch helpen !”

“Sven zit altijd met zijn Nintendo computerspelletje !”

Foutje in de gedachtegang van de Hulpsint.

Sven maakt zijn pakje open…

“Oh, een klok, maar die kabouters ? Sint weet toch wel hoe oud ik ben ?”

“Ja  Sint had ook opgevangen dat je alleen de hele uren kon lezen.”

Hulpsint kreeg onverwacht hulp van papa Chris.

“Kijk eens Sven, op elke bladzijde staat precies hoe laat het is, ook het half uur en het kwartier goed hé ?”

Jammer, hadden er soldaten of robots in gestaan dan was het geweldig geweest,  nu zo zo…

“Oma ik lust echt die soepjes niet !”…Indra.

“Lieverd, lust je pepermuntjes ?”

“Ja die lust ik wel”

“Oké, ik denk dat Sinterklaas niet boos is als we ruilen.” Oma heeft altijd rolletjes ‘Mentos’, een soort pepermunt in huis. Indra blij.

Sven: “Oma, zou Sinterklaas het ook goed vinden als ik de snoepjes ruil voor pepermunt ?”

“Nou, als het voor Indra mag,  mag het voor jou ook !”

“Ja, maar ik vind het wel een beetje stom !”

“Hoezo stom ?”

“Sinterklaas weet toch alles, hoe kan hij dan snoepjes geven die we niet lusten en waarom geen robots met een klok ?”

Ja toen moest ik alle zeilen bij zetten om niet uit mijn rol te vallen van Sint zijn hulp. Ben dus zwaar ondergewaardeerd. Chris zei nog gauw:

“Bedankt Sinterkklaas, maar nu gaan we naar huis en naar bed !”

”Dank u Sinterklaasje !”

Geen bedankje voor Hulpsint, ja weten hun veel, gelukkig maar.  Volgend jaar moet Hulpsint zich toch nog meer verdiepen in de cadeaus. Geen kabouters en geen lijntjes…

Eliza