xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het “toverstokje”

Dat ik op mijn leeftijd nog les krijg van mijn kleinzoon Sven in seks, is niet te geloven !

Gisteren belde mijn zoon op:

“Mam, kan je de kinderen te slapen hebben, het is wel kort dag, maar ik kwam een paar vrienden tegen en die gingen te stappen en ik wou graag mee?”

“Ik vind het prima knul,  breng maar.”

“Ok, fijn mam !”

Daar waren ze dan, met hun 6 knuffeldieren. Sven met zijn Nintendo computer en Indra met haar paraplu. Het regende wel toen ze kwamen, maar de andere ochtend was het prachtig mooi weer, maar toen moest de paraplu mee, tegen de zon. Ik had wel gezegd dat ik de paraplu niet zou vast houden onderweg, dat moest ze zelf doen. Ze hebben heerlijk geslapen, maar werden om 5 uur wakker, dat was toch echt te vroeg. Ze zijn allebei wat verkouden, dus ik vroeg of ze wat wilden drinken ? Ja oma, groene limonade !” OK, maar toen zakte ik weer voor mijn oma diploma. Ik vroeg of ze honger hadden ? Ze keken elkaar eens aan… nou, als oma zegt dat we honger hebben, dan hebben we honger !

“Willen jullie een broodje kaas ?”

“Ja oma.”

Dus twee broodjes kaas, niet goed natuurlijk om 5 uur ‘s morgens. Sven had hem aardig gauw op, maar Indra die zat er mee te teuten en op een gegeven moment:

“Oma ! allemaal kruimels in bed nou kan ik niet slapen !”

“Pffff…”  Knuffels opzij, kruimels uit bed werken, rest van het broodje door oma opgegeten, lekker slapen nu. Dat lukte tot 8 uur knappe tijd. Toen moest er gewassen en aan gekleed, dus Sven moest schoon ondergoed aan.

“Indra je mag niet kijken hoor !”

Maar hij gaat vlak voor zijn zus toch zijn onderbroekje uitdoen.

Indra gelijk: “Ha ha… ik zie een piemel !”

Ik keek  even om het hoekje, staat Sven te zwaaien met zijn slurfje.

“Oma, ik heb een toverstokje !”

“Oh ja ?”

“Ja :”  

Hij pakt zijn piemel, haalt het velletje naar achter en zegt:

“Kijk oma, daar is de echte !”

Dat was dan zijn eikeltje. Zegt Indra ook nog:

“Ja en soms is hij hard en dan weer zacht, goed hé !”

Toen vond ik het toch welletjes.

“Prachtig ! Maar nu echt aankleden, want we gaan met Rocky even wandelen, zullen we de geitjes en de schaapjes wat appel brengen en dan komt pappa jullie weer halen.”

Idra moest per se haar paraplu mee en  ondanks dat ik had gezegd “Ik draag je plu niet !”, sta ik er toch mee op de foto. Dus weer gezakt. Al met al toch een leerzame ochtend. Deze tijd is echt zo heel anders dan toen ik klein was. We hebben vast wel eens wat gezien van onze broers,  maar geen haar op je hoofd dat je er wat van zei en nu gaat het allemaal zo frank en vrij. Het is ook beter in deze tijd dat er vroeg geleerd wordt hoe het allemaal zit, maar dat "toverstokje" vond ik nog zo heerlijk onschuldig.

Eliza