xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het verdronken bos.
Vanmiddag ben ik de appelschilletjes die ik gisteren geschild had voor mijn eigen appelmoes, naar de geitjes en schaapjes gaan brengen. De wind waaide best behoorlijk en er kwamen grijs blauwe wolken aan. Ik had echt het idee dat er sneeuw uit zou kunnen vallen, dus ik stevig doorlopen. Rocky stom verbaasd dat het vrouwtje er zo de pas in had, nou dat vond hij wel prima hoor, rende heen en weer voor mij uit, oortjes wapperend, staartje parmantig in top. Heerlijk om te zien hoe Rocky, ondanks de kou, het fijn vond om buiten te zijn.
Eigenlijk vond ik het koud zat en wou na de geitjes rechtsom keren, maar Rocky nam bij de hoek gewoon de bocht andersom, het Marieëndal in. Daar zag ik hoeveel water er is gevallen de laatste tijd. Hele stukken bos stonden blank, de bomen allemaal met de voeten in grote plassen water. Je rook het, ook net zoals je een plant te nat begiet, dan krijg je die typische gronderige aardegeur. Zo rook het ook in het bos, alles heel erg nat en toen dacht ik aan de titel: het verdronken bos.
Ja, dan ik ook maar het bochtje om, maar een klein rondje om het water heen, ik vond het ook al wat te donker en ik ben echt geen held in het donker. Het zag er allemaal zo anders uit, voelde mij niet op mijn gemak. Rocky wel hoor, die vond het prachtig. Ineens zie ik ook de huizen, die eerst achter bomen verscholen waren. Nu de bomen kaal zijn, komen de huizen tevoorschijn en lijkt je te wandelen in een andere omgeving. Toch fijn dat Rocky even nog een ommetje wou, ik vond het uiteindelijk met rode oortjes van de kou, toch ook wel lekker.
Eliza.
Het verdronken bos
Gelaten staan de bomen
te dromen
Het water word hun te machtig
Weg gouden kleuren, niets meer prachtig
Alles water, alles modder, alles nat
Het doet me wat
Ik zie het allemaal aan
Ben blij met de verharde paden,waar wij lopen gaan
Wind droog het bos !
Waai er op los !
De bomen zullen je dankbaar zijn
Met hun voeten in het water is niet fijn
Eliza
|