xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Alleen zijn

Alleen zijn dat heeft zijn voordelen, je bent heer en meester. Maar je bent toch maar mooi één persoon, die nu een splinter in haar voet heeft, die ze er zelf met geen mogelijkheid uit krijgt.

Chris bracht me net naar huis, want mijn kleindochter Indra is 4 jaar geworden. Ik had gevraagd of hij even wou kijken, want het is pijnlijk als ik er op loop. Maar die had zo’n haast, dus toen we thuis was ‘mam’ uit de auto, ‘doei mam !’ en weg was hij. Helemaal weer vergeten dat hij mij helpen zou.

Ik denk, ik doe het zelf. Had even het bolle buikje van mij vergeten, want mijn voet op de andere knie… Ik zag de splinter en dan kan ik niet over mijn buik heen de splinter eruithalen. Zuchten en steunen, buikje zit ertussen, armpjes te kort ..helllppppp !… Maar nee hoor, echt niet. Waar is nu de heer of meester ?

Morgenochtend ga ik  naar een vriendin, die heeft jaren EHBO gedaan, dus die kan mij wel verlossen van de splinter. Ja, het is mijn eigen schuld, ik loop zo graag op bloten voeten, dat het risico er inzit dat er iets inkomt wat er niet in hoort. Vroeger was dat makkelijk, ging met mijn rug naar Simon  staan, voet naar achteren en omhoog en Siem die nam een hete naald die hij verwarmd had op het gasstel voor de hygiëne en dan zag ik het zelf niet, want ik ben zo’n watje, ik ben overal bang voor, zeker voor pijn. Al had hij mijn voet alleen maar vast, begon ik al te piepen, maar hij kreeg de splinter er altijd uit. Je beseft niet hoe je elkaar kan nodig hebben, zeker in kleine dingen, tot het je overkomt dat de partner die 42 jaar een deel van je zelf was, wegvalt.

Ik ben nu drie jaar verder en nog zijn er dingen die je soms niet alleen kan. Oké,  wie niet sterk is moet slim zijn en gewoon aan een wildvreemde man vragen om mijn kaplaarzen uit te trekken,  die op vreemde wijze om mijn voeten bleven zitten. Je moet even denkwerk doen, soms wat organiseren en dan krijg je toch een hoop voor elkaar. Mijn Moeder zei altijd: ”Waar een wil is ,is een weg .”

Ook zei ze als ik iets niet kon:  “‘Kan niet’ ligt op het kerkhof en’ wil niet’ ligt ernaast !” Wijze uitspraken die me altijd zijn bijgebleven, zonder erg leer je zoveel van je ouders, maar later komt het pas allemaal naar boven. Toen het gezegd werd dacht ik wel eens: “Jaja, het  zal wel !”, maar nu koester ik deze uitspraken.

Eliza

24-08-2008 om 21:21 geschreven door eliza