xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Even vertellen (Kerstmis 2007)

Ja, ik ben blij dat ik weer even achter mijn computer mijn verhaal  kwijt kan.

Het waren heerlijke kerstdagen, het was zo rustig, zo zonder moeilijke dingen.

Het was puur. Astrit en Ron mogen dan het etiket opgeplakt hebben van “verstandelijk gehandicapt”, maar dat vond ik juist zo mooi; er wordt niets gezegd wat ze niet menen. Er wordt ook echt gekust en niet de ene wang tegen de andere en een kus in de lucht.

Met Rocky waren ze zo wijs, ze bleven hem maar aaien en Ron heeft hem enorm verwend, met allemaal lekkere hapjes. We aten de eerste kerstdag hachee, een “vlees-met-uien-gerecht”, erg lekker. Een heerlijk toetje, ijs met vruchten na. ‘s Morgens een leuke tafel gedekt, met allemaal verschillende broodjes en fijne vleeswaren. We hebben overdag spelletjes gedaan, Memorie en natuurlijk Rummycub. ‘s Avonds  op TV, in het nieuws gezien, een dorp dat extra verlicht was met kerstverlichting. Hebben ze mij daar mee naar toe genomen. Het was heel mooi.

Tweede kerstdag, ook weer heerlijk ontbijten, daarna naar Enkhuizen gereden.

Een  stadje aan de Zuiderzee. ‘s Avonds hadden we een ovenschotel die bestond uit schijfjes aardappel, gehakt, prei, een kerriesaus en veel geraspte kaas.

Ron had dat gemaakt en was apentrots dat het zo goed gelukt was. Het smaakte verrukkelijk. Het toetje was ook een hoogtepunt, warme “Apfelstrudel” (appelgebak) , bolletje ijs en slagroom.

Ja, ik hoor u denken, weer minstens drie kilo eraan ! Dat dacht ik ook, maar het is reuze meegevallen, ik denk door het wandelen er zat een pond aan. Een ding was wel een beetje moeilijk, ze hadden een heel mooi oud houten bed, waar ik in mocht slapen. Dus toen ze mij dat lieten zien, wou ik het wel even proberen, nou dat ging gelijk al fout. Ik liet mij iets te enthousiast in het bed ploffen en gelijk ging de bodem een stuk naar beneden. Het was een lattenbodem en die was net breed genoeg, zodat hij aan allebei de kanten maar een klein randje had waar hij op kon rusten. En ik met mijn toch wel stevige billen, dat was even te veel. Wel lachen natuurlijk, want mijn beentjes bengelden een end in de lucht. De bedrand was best hoog, dus toen ik (met beleid) in bed ging liggen, kwam ik er gewoon niet meer uit. Mijn benen deed ik over de rand prima, maar ze kwamen niet op de grond… Help wat nu ? Ik moest mij met mijn beide armen achter mij, heel goed opdrukken en kon dan net met mijn tenen contact krijgen met de grond. Dan even zwaaien en ik kwam eruit, spannend hoor.

Al met al, bijzondere kerstdagen, waar ik met veel liefde aan terug zal denken.

Eliza

27-12-2007 om 11:27 geschreven door eliza