xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Laatste vervolg Uitstapje

Voor we de kerk ingingen moesten we door een souvenirwinkeltje, we betaalde 2 euro om naar binnen te mogen. Alles in dat winkeltje was van de “Grote Sint Bavo kerk”, kaarten,  beeldjes, van alles, zelfs vingerhoedjes heb ik gezien. Toen we de kerk inkwamen was het net of ik dat kind werd, die toen met haar vader de kerk bezichtigde.

Ik zal het nooit vergeten, ik keek maar naar boven naar al die gewelven, in ene zegt mijn vader: “Els pas op, je loopt op een lijk.”

Ik ben van mijn leven niet zo geschrokken, ik sprong een meter in de lucht.

Wat was het nou?  Er liggen allemaal mensen begraven in de vloer van de kerk dus je liep uiteindelijk op de graven. Mooi bewerkte grafstenen als je dan bedenkt dat de oudste graven van ongeveer van 1442 zijn en nog kon je de namen lezen terwijl, er ik weet niet hoeveel mensen overheen gelopen hadden, echt verbazingwekend. Er waren prachtige gebrandschilderde ramen en zomaar aan het eind van de kerk ook een raam, maar die was modern vergeleken met de andere, die was geschonken door de gemeente.

Midden in de kerk was een stuk afgeschermd, daar lag “Frans Hals” begraven, een wereldbekende schilder.

Daar mochten de mensen niet komen dus ook niet overheen lopen, als ik het zo lees lijkt het eigenlijk zeer oneerbiedig om over al die grafstenen te lopen, maar het was zo. Er was ook een Borstbeeld van ‘Koning Wilhelm de eerste” te bewonderen, echt we hebben bijna twee uur in de kerk rondgekeken, er was een enorm groot orgel, zo mooi, mooie kroonluchters, een hele oude preekstoel ook uit ongeveer 1500, de leuningen waren van koperen slangen gemaakt, ik kwam ogen te kort.

Ik vond de regels op de grafstenen ook zo fascinerend, die mooi oude taal, het heeft veel indruk op mij gemaakt.

Toen we alles bekeken hadden, zijn we terug naar het station gegaan, naar Amsterdam gereden en daar uitgestapt, het regende nog steeds, dat vond ik heel naar.

We zijn van het station naar de ’Dam’ gelopen het beroemdste plein in Amsterdam, waar ook het ‘Paleis’ staat, een prachtige kerk en een mooi ‘Monument’ We waren zo nat en hadden honger gekregen, naast het paleis in een straatje, kwamen we bij een pizza restaurant, daar werden we letterlijk bijna naar binnen gehaald we keken even naar de prijzen op het raam toen kwam er een jonge man naar buiten die ons hartelijk welkom heette, ja? we hebben heerlijk gegeten en een glaasje zoete witte wijn gedronken.

We droogden gelukkig een beetje op, we wilden met de trein van 4 uur naar huis, ik was gewoon afgepeigerd, ik heb totaal geen conditie en dat weekje griep had ook geen goed gedaan. Toen we weer terug over de ‘Dam’ liepen kwamen we midden in een demonstratie terecht over Israël. Dat was best heftig ineens, werden we omringd door mensen met grote spandoeken en geschreeuw, ik wou er wel gauw tussenuit. Een eindje verderop was een man luidruchtig het ‘geloof’ aan het verkondigen ook met een spandoek en er stonden allemaal mensen briefjes uit te delen waarop stond dat God zijn zoon Jezus gezonden had naar de aarde om de “zonde” van de mensen over te nemen.

Ja, als je in Amsterdam komt, zie je een bonte groep mensen, je hoort heel veel verschillende talen, op de stoep maken mensen muziek met een schaaltje op de grond, waar je dan wat geld in kan gooien, hoeveel eettentjes er wel niet waren in dat kleine stukje dat wij gelopen hadden? Amsterdam bruist, is vol leven, is ” Amsterdam.”

Ik was heel erg blij dat ik in de trein naar huis zat, dat we niet hoefden over te stappen want ik beleef intens alles en ik had veel gezien, dus mijn hoofd was vol en moe, maar het was een hele leuke dag behalve dan de regen, daar word je zo nat en koud van. De volgende keer gaan we in de zomer. Wat mij ‘weer’ opgevallen is, dat in allebei de zaken waar we gedronken en gegeten hadden het toilet boven was, echt met behoorlijke trappen,  dus iemand die niet zo goed ter been is, kan dan niet naar het toilet. Toen we gedronken hadden kon ik de trap nog wel op, maar toen ik in Amsterdam (na twee uur in de kerk in Haarlem te hebben gelopen ), van het station in Amsterdam naar de ‘Dam”, gelopen had, wou ik na het eten daar naar het toilet, de moed ontbrak me toen ik die lange trap zag. Ik zei tegen mijn kennis ”desnoods ga ik in de trein, maar deze trap kan ik niet meer op”. Dat is jammer voor al die mensen die geen de trap meer kunnen lopen. Ik was wel blij dat ik mijn hondje zag (Rocky blij met mij) en ik de sleutel weer in de deur van mijn eigen huisje kon draaien: ‘Home Sweet Home ‘

Eliza

20-01-2009 om 16:22 geschreven door Loewiesa