xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Joop
 

Een ongeluk zit in een klein hoekje.

Ja, dat zit het zeker, zo loop je heerlijk kletsend met elkaar de honden uit te laten en even later lag Joop op de grond, krimpend van de pijn. De honden liepen los, Bennie, de hond van Joop die was aan het dollen met Rocky, komt Bennie met een noodvaart achter Joop en gooit zijn kont om te remmen zo tegen Joop zijn knieholte aan, nou daar lag hij dan kreunend van de pijn, ik wist even niet wat te doen, mocht van hem niet het alarmnummer 112 bellen, hij ging eerst voorzichtig op de grond zitten, maar dat was natuurlijk erg koud, we waren vlakbij mijn tuin, zeg ik met mijn stomme kop als grapje “Joop niet weglopen, ik ga een tuinstoel halen”, hij kan het even niet waarderen, anders wel, maar het deed te veel pijn.

                                       Joop in zijn winterverblijf
 

Komt Kees de buurman van Joop, ook met zijn hondje aanwandelen, een beetje een gemeenschappelijke vriend van ons, vragen wat er is, Joop zat inmiddels op een stoel, maar zijn ene been deed gruwelijk pijn.“Kees jij hebt toch een auto voor de deur, zou je die niet even kunnen halen”? Joop zat al 5 minuten op de tuinstoel, hij dacht dat het misschien zou zakken, zegt Kees ”Is er niet iemand met een rolator?” Ik was stom, maar dit was ook niet grappig. En Kees nog, ”Joop, betaal jij de bekeuring"want hij moest met zijn auto dan even over het gras achterom op het fietspad.

Ik begrijp het echt niet, dat iemand gewoon niet uit eigenbeweging meteen de auto gaat halen als iemand zo’n pijn heeft?

                                        Joop in zijn zomer serre

Maar Joop was er klaar mee, hij leunde op mij, ging dwars door mijn huis heen over het grasveldje naar zijn woning. Daar ging hij zo wat overgeven van de pijn, heeft zijn nichtje gebeld die kwam meteen, ze is met hem naar het ziekenhuis gegaan om  foto’s te laten maken, zo kwamen ze erachter dat zijn enkelbanden en een pees gescheurd waren,  nu zit hij tot aan zijn knie in het gips.

Ik ben weer even terug in een rol die ik gelukkig weet te hanteren, de mantelzorgrol. Ik blijf natuurlijk een chaotisch mens, dus ik was nog geen 5 minuten aan het afwassen en het eerst glas sneuvelde al, hij heeft van die ijzige dunne bierglazen, ik droogde even te stevig af en ‘pech glas weg’.

Maar dat is bedrijfsschade toch?

                                           Joop in zijn piraten tijd

Twee keer per dag ga ik een paar uurtjes bij hem zitten, even kijken waar ik hem mee kan helpen, zijn nichtje kookt voor hem, dus samen kunnen we het wel aan. Vandaag zat Joop dus al 4 dagen in huis, dat maakte hem een beetje knorrig, Joop is een buiten- en een gezelligheidsmens, gaat graag kleine boodschapjes doen, elke dag, om weer even onder de mensen te zijn.

Vandaag was het redelijk weer, dus Joop en ik hadden besloten dat ik hem naar het winkelcentrum zou rollen in de rolstoel.

Ik heb heel vaak achter een rolstoel gelopen, maar die was speciaal voor mijn man gemaakt en een stuk lichter als de leenrolstoel van de thuiszorg, daar hadden we niet aangedacht. Hoe hij in de rolstoel buiten is gekomen was ook nog heel wat.

Er was een behoorlijke drempel, Joop vermoedde al dat ik hem daar niet overheen kreeg met de rolstoel, dus hij besloot (we leken wel een stel dat al jaren getouwd was) dat de rolstoel eerst naar buiten ging, hij deed allebei zijn armen klem tussen de muur en slingerde zo zijn benen voorzichtig naar buiten, kwam op zijn goede been terecht en kon in de stoel ploffen, daar nam ik mijn petje voor af, maar hij wou ook zo graag naar buiten.

                                       De dader Bennie

Nou, Jut en Jul samen aan de wandel, moet u voorstellen, Joop is 1 meter 80 en 90 kilo zwaar ongeveer, ik ben 1 meter 55 en gelukkig 81 kilo dus ik had wat tegengewicht. Ik heb een conditie van nul komma nul dus na tien minuten liep ik toch behoorlijk te puffen.Steek Joop een sigaret op 'ja hoor hij in de frisse lucht ik in de sigaretten rook', het waaide zo mijn gezicht in. “Joop, ik weet dat je verslaafd bent, maar nu even niet want ik heb al niet veel lucht” hij deed hem gelijk uit daar had hij niet aangedacht.

Komen we in het winkelcentrum wil Joop een winkel in om even te vertellen wat hij heeft, ik ga helemaal schuil achter Joop, sta ik in ene stijf van schrik want Joop gaf toch een noodkreet, had ik hem met zijn gipsbeen tegen een paaltje aangereden. ”Sorry Joop, ik kon het echt niet zien, even gillen van te voren”. Later in een andere winkel struikelde ik over zijn gipsbeen weer een noodkreet, dus of ik nog eens uitrijden met hem mag? is maar afwachten, onderweg terug was mijn gepuf niet van de lucht, zegt Joop “zit niet zo in mijn nek te hijgen”, we hebben gegierd van het lachen want dat is nou gewoon Amsterdamse humor

                                  Hier wandeld Joop nog

Eliza

15-02-2009 om 19:23 geschreven door Loewiesa

12-02-2009 om 18:44 geschreven door sloefke