Kleine 'gedoetjes'xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hier zit ik dan en schrijf allemaal kleine 'gedoetjes'die ik mee maak, ik schrijf expres ‘kleine gedoetjes’.

Gister avond wou ik op de t.v  inspecteur ‘Morse’ zien, die zou om 23.33 beginnen. Ik dacht weet je wat! ik ga een uurtje voorslapen, als ik een uurtje geslapen heb, kan ik misschien wakker blijven en Inspecteur ‘Morse’ helemaal volgen. Als het zo laat begint en ik ben de avond er voor ook niet zo vroeg gaan slapen, kan het voorkomen dat mijn oogjes dan dicht vallen onder inspecteur ‘Morse’. Dus ik even lekker een uurtje geslapen, wat wonderlijk meteen lukte, werd wakker en ging er echt voor zitten. Helemaal kunnen uitkijken reuze spannend.

Het was inmiddels al  10 voor 2. Maar ik had nog geen slaap  ik sep. en kom in een film terecht die ik nooit zelf zou  uitzoeken om te gaan kijken. Het is me te heftig en ik denk vaak het is ver van mijn bed, ik kan zo gauw niets doen. Deze film ging over kindsoldaten in ‘Cuba’, wauw wat was dat heftig, en misschien is het in de film nog heftiger gemaakt, maar ik raakte steeds meer in die film. Jongen kinderen in een oorlog tussen; guerrilla’s, dus tussen hun eigen vaders – ooms- en alle volwassen mannen van het volk,  en het leger .

Het leger haalde alle jongens weg bij hun moeders, om ze  te laten vechten, tegen hun eigen mensen. En aan de andere kant de vaders -broers - ooms - neven die weer strijden tegen deze praktijken. Hoofd persoon is een jongen van 11 jaar, die midden in de strijd zit, hij heeft de opdracht gekregen voor zijn moeder, broertjes en zusjes te zorgen, word ook voor de eerste keer verliefd op een buurmeisje, zo mooi gemaakt tussen alle narigheid die ontluikende liefde, die tegenstrijdigheid zo goed weergegeven.

Maar het leger haalde ook jonge meisjes uit het dorp, hij vraagt aan zijn Oma waarvoor die meisjes opgepakt worden,  moeders die wanhopig tegen de soldaten schreeuwen om hun kinderen, schreeuwde je te hard, dan kreeg je de kogel, wat allemaal gezien word door die jongen. Hij word heen en weer geslingerd tussen de plicht om voor zijn moeder te zorgen ,en zijn haat om ook tegen het leger te willen vechten, net als zijn vriendjes die weggevoerd werden. Uiteindelijk kiest hij met een paar vrienden om zicht toch aan te sluiten bij de guerrilla’s, in het gebergte, hij wil ook deel nemen door haat vervult.  Word daar in een gevecht met het leger,  samen met zijn vriendjes opgepakt en ziet zo voor zijn ogen zijn vriendjes een nekschot krijgen, dan komen toch de guerrila's hem redden,  uiteindelijk word hij naar Amerika gestuurd om daar de oorlog af te wachten. U merkt vast wel wat een indruk deze film op mij gemaakt heeft. Overal op de wereld  moeten kinderen  vechten voor hun leven, en dan heb ik het over brandnetels en nepnagels en honden poep, dat bedoelde ik met kleine gedoetjes''. Het gaat natuurlijk nergens over als je dan ziet hoe het in de wereld er aan toe gaat.

Maar dit is mijn wereld, ik leef hier en ik kan mij staande houden, met al mijn kleine gedoetjes. Dat is wat ik kan hendelen, hoe dom ik het nu eigenlijk wel vind.

Eliza

.

03-11-2009 om 08:10 geschreven door Loewiesa