|
 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Over tactisch gesproken
Nu ben ik 63 jaar, en nog kan ik zo ontactisch uit de hoek komen, dat ik mij er toch wel voor schaam, ik zeg altijd alles meteen, zonder na te denken of dat niet kwetsend is voor diegenen tegen wie ik het zeg.
Het ergste is dat ik zeker niet de mensen wil kwetsen.
Als een lieve buurman mijn stofzuigerslang komt maken en ik zeg, "jo, je moet die haren uit je neus wegknippen," dan kan ik meteen wel mijn tong af bijten zo stom. Ik zie ze en zeg dat dan plompverloren. Dat de buurman dan niet kwaad word zegt wel wat over hem . Als mijn vriendin dan zegt ja Els maar als je jouw langer kent dan weet je dat je zo bent, nou dat vind ik dan een echte vriendin hoor.
Stel dat ik iemand tegenkom die mij een tijd niet gezien heeft, en die zegt ben je nou nog niet al die kilos afgevallen? je brult er constant over? Ik denk niet dat ik dat leuk vind, hoewel het wel de waarheid is. Dus altijd de waarheid zeggen is soms pijnlijk. Lieve vrienden en kennissen, hierbij mijn oprechte excuus, ik kan helaas niet beloven dat ik het nooit meer zal doen, ik ga wel proberen er op te letten. Mijn moeder zei vroeger al kind al tel je maar eerst tot 5 voor je wat zegt, misschien komt het er dan niet zo direct uit.
Een mooi spreekwoord is "'ZINT VOOR JE BEGINT ('denk na voor je wat zegt.')
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
