|
 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ontmoeten
Hij heeft veel van zijn éérste vrouw gehouden,
toen hij hertrouwde zei hij dat een keer,
ze proefde een verlangen in zijn woorden,
het deed - ze glimlacht er nu om - wat zeer,
Van jou houd ik heel anders, zei hij rustig,
hij keek aandachtig lang naar haar gezicht
de morgen was nog maar nauwelijks geboren,
de schemering was sterker dan het licht
Ze denkt hieraan, zijn spottend - blije ogen
De warmte en de humor in zijn lach
De waardevolle uren met elkander,
Herinnering aan de nacht en aan de dag.
Ze heeft vandaag aan zijn bureau gezeten
hij werkte er in de avonduren aan,
en kon dan plotseling ondeugend zeggen
kom nou eens even dichter bij me staan
Ze ordent bladen, knipsels en papier,
ze vind een tekening in een envelop,
een schets van Liz zijn eerste grote liefde,
mijn vrouw, staat er met grote letters op.
Ze houdt de tekening zachtjes in haar handen,
hij is gelijkend, treffend goed gemaakt,
Ze kijkt er naar, de wind gaat langs de ramen,
Ze word verlangend door een pijn geraakt.
Hij heeft veel van zijn twééde vrouw gehouden,
ze staat verloren het morgenlicht.
Hij stierf in t najaar met zijn volle kleuren
er is een glimlach op zijn gezicht.
Geschreven door Margreet van Hoorn
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
