xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Geloof
Geloof, ik ben katholiek opgevoed,
Maar toen ik ouder werd deed het mij niet zo veel meer, het was er in ingestampt op school, thuis, het was dus niet eigen keus.
Nu, ben ik nog al eens in de war door allemaal akelige dingen die in de wereld gebeuren. Het geweld, de natuurrampen, dan denk ik wat een rot wereld, wat moet je er mee.
Vanmorgen, ik wou de tv op studiosport zetten voor de finale tennis, ZAP over de zenders en ik kom langs allemaal dominees die hun zondagdienst houden.
Er was een vrouwelijke dominee, die vertelde zo mooi over Jezus ze vertelde zo boeiend, mijn vinger wou niet verder zappen, hij bleef hangen en ik zat ademloos te luisteren.
Eindelijk zapte ik weer verder en daar kwam ik een koor tegen die zo geweldig hun geloof aan het belijden waren zo vol liefde over hun geloof zongen, dat ik weer niet verder kon zappen, ik werd zo ontroerd dat de tranen over mijn wangen liepen, zo veel jonge mensen die zo vol overtuiging hun geloof belijden, die de mensen in de kerk ook overeind lieten komen, die met de armen gingen zwaaien, die allemaal in trans waren, zo leek het door het enthousiasme waar mee de jongenlui de Heer loofde. Dus waar kwamen die tranen van mij vandaan? Gewoon omdat ik toen zag, dat niet de hele wereld rot en gemeen is, maar dat er ook zo velen mensen zijn die met elkaar in zon kerkdienst gelukkig zijn. Nu achter mijn pc, hoop ik alleen maar dat al die mensen die zo hun geloof belijden ook, als ze de kerk uit zijn, het in praktijk brengen, het geloof vast houden in hun dagelijks leven, het ook uitdragen naar de mensen in hun doen en laten, want dat geeft mij dan weer hoop, dat de wereld MET ELKAAR kan leren, een 'LEEFBARE' wereld te maken.
Eliza
|