|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />Uitgaan
Als ik s avonds de krant opensla en ergens op de vierde
pagina lees:Velen die zich gespitst hadden op
het Chopinrecital van Pietschewietsch, zullen gisteravond
ontgoocheld zijn geweest : het spel van Pietschewietsch
was slap, conventioneel en ongeïnspireerd
dan denk ik:
Ha, ik hoef dus gelukkig niet naar Pietschewietsch.
En als ik lees op een andere pagina: Het is ons niet recht
duidelijk, waarom de Nederlandse Comedie juist dit
stuk op haar repertoire zette
dan denk ik ook: Ha,
gelukkig daar hoeven we dus niet naartoe.
En als ik dan nog ergens anders in de krant lees:
Wellicht zullen er enkelen zijn, wie het werk van de
Graficus Kees Kat iets zegt, maar ons kon het totaal niet
boeien
dan vouw ik de krant voldaan dicht en zeg;
Wat zalig, daar hoeven we dus ook niet heen. Wel wel,
we mogen dus thuis blijven en niets doen.
Het grote nut van critici en recensenten ligt mijns
inziens daarin, dat ze ons vaak dat opluchtende ge-
voel geven van: Goddank , daar hoeven we niet naar toe.
Ze ontslaan ons van alle mogelijke culturele verplichtingen.
De meeste voldoening putten wij nog uit het bijna
naar de schouwburg gaan en het dan toch niet doen.
Dan zeg ik half zeven, als we nog op ons gemak
aan de rode kool zitten: Stel je voor dat we vanavond
naar de schouwburg moesten. Dan zouden we ons
nu al moeten aankleden.
Ja, en ons moeten haasten bah
zegt mijn man.
En even later, bij de pudding, zeg ik: Stel je voor, dan
zouden we nu in de tram zitten.
Of staan, zegt hij huiverend.
Om acht uur duiken we in onze stoelen met een boek.
Stel je voor, zeg ik dan geeuwerig: Als we gegaan waren,
stonden we nu te dringen in die nare garderobe.
Jakkes ja, knikt hij.
We leggen onze benen op een stoel en vallen in slaap.
Om half tien worden we wakker.
Nu is het pauze! zeggen we triomfantelijk tegen elkaar.
Stel je voor, dat we gegaan waren. Dan hadden we
misschien de dames Wezelman nog tegen het lijf
gelopen.
Om elf uur zeggen we vergenoegd: Moet je ook niet
uitvlakken : dat gevecht om je jas, en dan nog
in de tram terug.
Ziet u, zó geniet men het meest van toneel.
En ik geloof, dat de ware zin van toneelstukken,
concerten en tentoonstellingen daarin ligt, dat het zo prettig
is als je er niet heen hoeft.
Waarschijnlijk worden we steeds ergere huismussen.
Waarschijnlijk blijven we iedere avond thuis met
de kat op schoot en de koffie op en pitje. Tot onze
dood toe. Maar ik zal altijd de kritieken blijven voor-
lezen en we zullen zeggen: Hè, hè, daar hoeven we
dus niet naar toe. En we zullen heerlijk thuiszitten.
Tot Magere Hein ons komt halen. En dan moeten
we wel uit huis. Dan zullen we ons verweren
door te zeggen: We hadden zon slechte recensie
over u gelezen.
Maar het zal ons niet baten.
Geschreven door Annie M.G. Schmidt.
Zo goed geschreven, ik geniet er van als ik het voor
u overtyp.
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
