xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het leven
Het leven gaat zoals het gaat, maar waarom sommige dingen gaan zo als ze gaan.? Vanmorgen kwam er een brief in de brievenbus, daarin zat een rozenkrans, een ketting met een kruis en allemaal kralen. Die moest je dan tussen de handen nemen en als je te biecht was geweest( je zonden die je begaan had aan de priester vertellen, in een donkere biechtstoel, dood eng als klein kind ), die zei dan hoeveel keer je het wees gegroet moest bidden om je zonden te vergeven. Dat 'wees gegroet' gebed, was een gebed naar Maria de moeder van Jezus. Daarom zit vaak midden in de rozenkrans het portret van Maria. Als je 10 keer het wees gegroet gebed moest bidden, dan deed je dat door elke keer een kraaltje tussen je vingers te nemen, was het gebed uit, pakte je het volgende kraaltje tot je er 10 door je vingers had laten glijden. En dan werden je zonden vergeven.
Sorry maar nu ik het opschrijf, vind ik het nog meer onzin.
Wie heeft dat toch bedacht dat kinderen die nog niet eens geboren zijn, al zoveel zonden hebben begaan dat ze zodra ze geboren zijn, gedoopt worden (onder water gedompeld, of met water besprenkeld ) om de zonden af te wassen? Wie bedacht die rozenkrans? Misschien kan ik dit opzoeken .
Wie bedacht die donkere biechtstoel waar ik het echt spaans benauwd in had ? Ik wist soms echt niet wat ik voor zonden ik begaan had, maar als je een keer in de week moest biechten, had je vast wel erge zonden begaan, angstig toch? Wie bedacht dat we 2 keer op zondag naar de kerk moesten?, de 2de keer had ik echt geen interesse.
Ik bedenk me ineens dat ik hier al eens eerder over geschreven heb, door de rozenkrans kwam alles weer terug. Met de post dus een rozen krans van een Zuster in een heel arm land, ik kon voor 15 een kind dan een week te eten geven, anders ging het kind van honger op straat dood.Er word aan de voordeur gebeld, ik doe open, staat er een oudere buurvrouw voor de deur.
Dag ik kom wat oud brood brengen, ik zie dat je vaak met je kleinkinderen de geitjes eten gaat geven, ik kan niet zo ver meer lopen?. Aan de ene kant het kind dat dood gaat van de honger, en dan een grote zak bruin brood om naar de geitjes te gooien?
Hoe kan ik dit nu rijmen? Al denk ik mijn hoofd suf, ik kom er niet uit, het enige wat wel is, ik werd mij weer bewust hoe goed ik het eigenlijk heb, en nog maak ik drama's van belastinggeld, mijn haar dat nooit goed zit, mijn knieën die zeer doen, mijn bolle buik, het zijn zulke kleine dingen eigenlijk. Misschien was dat de boodschap vanmorgen?
Eliza
|