Scheiding…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hij  lacht wat minder dan voorheen,

hij is nog maar een kleine jongen,

zijn vader heeft - voor hij vertrok –

nooit liedjes met hem meegezongen,

nooit knus een spel met hem gespeeld.

Hij was er ’s avonds bij het eten

hij stond ook wel eens bij zijn bed.

Misschien is hij hem al vergeten…

Hij is wat stiller dan voorheen

soms kan hij zomaar zitten dromen

alsof hij weet wat of hij mist

en wat niet meer terug zal komen.

Hij is nog maar een hel klein kind

Maar zijn gevoel is wat volwassen,

omdat geborgenheid, begrip,

niet echt meer in zijn wereld passen…

Hij huilt soms zomaar om ’n gemis

dat hij geen mens ooit uit kan leggen

hij kan niet spelen, heeft geen woord

om wat er is, aan mam te zeggen,

zijn vader heeft een ander huis

-hij is nog maar een kleine jongen –

er word een spel met hem gespeeld,

alleen… er word niet bij gezongen…

Margreet van Hoorn

Helaas heeft niemand het eeuwig leven, zo is ook het leven geëindigd van ‘Margreet van Hoorn’

Ik was een groot fan van haar, niet zo zeer van de boeken, wel van haar gedichten. Ik vond dat ‘Margreet van Hoorn’ zo gewoon en eenvoudig schreef, zonder zweverige taal of hele moeilijke woorden. Ze schreef leek het wel speciaal voor mij, ik vind haar gedichten zo uit haar hart geschreven, voor mij althans zeer goed te lezen en te begrijpen. De gedichten werden in het weekblad van de stad Hoorn geplaatst, ik heb ze jarenlang gekregen van een lieve vriendin die ze voor mij uitknipten. Ik heb ze opgeplakt in een mooi schrift, versiert met droog bloemen of plaatjes,Ik heb nu twee gedichten bundels van Margreet van Hoorn. Daar ben ik erg blij mee ik zal haar niet vergeten en lees ik de gedichten, dan denk ik met heel veel liefde aan de middag terug toen ik bij haar mocht komen thee drinken. Ik had een gedicht voor haar gemaakt, dat vond ze bijzonder leuk. Ik vond het zo knap, dat iemand die zelf nooit getrouwd was, geen kinderen had, toch zo over de liefde, trouwen, kinderen,  het hele leven met alles er op en er aan, kon schrijven.

Eliza