Vrijdagxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Daar zit ik dan achter mijn pc, de droogkap op mijn hooft, zo’n luchtzak met warme lucht om de krullen die ik zorgvuldig ingedraaid heb te drogen. Buiten is het droog  dan heeft het wel zin, maar is het buiten vochtig dan heeft het totaal geen zin om krulspelden te draaien, kom ik buiten in de vochtigheid vliegen de zo zorgvuldig gemaakte krullen er met een noodvaart weer uit. Het is toch wat dat ik me daar druk om kan maken, terwijl er elders in de wereld mensen nieteens een dak boven hun hoofd hebben, misschien zouden ze al dol gelukkig zijn als ze de droogkap alleen maar op hun hoofd zouden kunnen zetten tegen de regen. Dat slaat nergens op natuurlijk, maar het is toch wel zo, dat 'ik' die in een land woont waar alles te koop is, een huis heb, warmte, water, eten, luxe sapjes drink, kleding heb zoveel als ik wil, zelfs kan uitzoeken wát ik aan wil, mij de luxe kan  veroorloven om me druk te maken over krullen in mijn haar. Het is zo vanzelfsprekend  de gewoonste zaak van de wereld, ik maak me druk om allerlei dingen die zo onbeduidend zijn vergeleken met de grote nood in de wereld. Helaas is dit nu eenmaal zo, ik zou me er wel eens iets meer in kunne verdiepen, dat gebeurd alleen maar als er weer een ramp gebeurd is en de tv er weken over uitzend, ik heb al eens eerder geschreven, al zou ik maar 1 gezin zo uit de tv kunne halen om  al het leed te verzachten, ik zou dat doen.

Nu is het ver weg, geld storten helpt natuurlijk maar het is meestal een druppel op een hete plaat. Al het leed kan ik niet op mijn rug nemen, dat sust mijn geweten dan weer, en ik ga vrolijk verder met mijn haren.

Eliza