xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

We hebben gepraat.

We hebben gepraat mijn vriend en ik.

Hij belde zaterdag op: “ is het goed dat ik zondag kom? het weekend vind ik zo ongezellig en bij jou is het gezellig.” Ik miste hem eigenlijk ook wel, “natuurlijk ben je welkom”. S’morgens om half 5 rijden, om half negen voor de deur. Hij had gedacht dat ik nog zou slapen maar als hij voor mij  (en voor zichzelf ) zo vroeg op pad gaat, stel ik daar ook wat tegenover.

Om half 8 mijn bed uit, Rocky uitlaten, thee zetten, broodjes afbakken, eitjes gekookt, tafel gezellig dekken. De bel gaat, ik loop nog wel in mijn ochtendjas, fijn! daar staat hij dan heelhuids op de stoep, ik ben blij.

Hij is verrast als hij de tafel  gedekt ziet, had voor zich zelf thuis een broodje gesmeerd voor onderweg in de auto, waardeerde het zeer dat ik zo mijn best had gedaan.

Ik schrijf het nu en denk, misschien een beetje kinderachtig dat zo iets simpels dan zo fijn uitpakt. Maar dat hoort nu eenmaal bij mij en ook bij hem.

We hebben gepraat, ik moet niet te veel piekeren en hij iets minder enthousiast zijn in sommige dingen.

We hadden het leuk, maandag middag weer op huis aan, vrijdag het weer heerlijk vinden als ‘ HIJ ’ komt.

Eliza