Haas

Midden onder het stofzuigen  werd er gebeld.
Een pakket, waar uit twee oren en twee lange
pluche voe-ten staken. Het was niet moeilijk
te raden, wat er in zat en van wie het kwam:
We hebben een kennis, die Van Buffelen Gan-
zeneb heet, die een jacht heeft gepacht, en die
het surplus aan hazen en everzwijnen per post
onder zijn vrienden verspreidt.  Mijn eerste
gedachte was: Ach is ie dood? Een dierenarts
bellen? Maar wie twee dagen in een postpak-
ket heeft gezeten, is wel dood; het beest rook
ook dood.
Ik zal hem begraven, dacht ik. In het plantsoen.
School kinderen zullen chrysantjes op zijn grafje 
zettenen we zullen zingen van: 'lief hazenhartje '.
Toen mijn man thuis kwam, zei hij: 'Ha, bout!'en
begon op slag te watertanden. Hoe iemand water-
tanden kan bij het zien van een weerloos gedood
schepsel, het is mij een raadsel. Het bewijst al-
weer, hoe veel grover mannen zijn dan wij.
'Geschikt van Van Buffelen Ganzeneb', zei hij.
'Je moet 'm mijn moeder laten klaarmaken, die 
kan dat prima!'
En hij staarde smakkend in het verleden.
'Je moeder komt er niet an!' zei ik schril. Zijn
moeder iets klaarmaken, ja, dat ken ik. Hutspot
kan ze ook zo prima. ze zet het voor hem neer
met een blik van:  hier jongen, stumper, zeven
jaar lang heb je haar varkensvoer moeten vreten,
goddank dat je moeder je nog eens wat mag toe
stoppen. Ik begreep dat de haas, dood als hij
was, knaagde aan de pijlers van ons huwlijk.'Ik
zal hem zelf braden', zei ik 'Volgens een Frans
recept, met bourgonje en champignons en...'Ik
voelde, dat het water in mijn mond kwam.
Nu de volgende kwestie; Wie zullen we vragen.
'Die haas is voor zes personen,' zei mijn man.
'We moeten er echt een etentje van maken. Heb
je een braadslee?' Natuurlijk weet een man na
zeven jaar niet, of  zijn vrouw een braadslee heeft.
'En of,' zei ik, 'ik heb een braadslee voor twee her-
ten.'
'Wat denk je van Arnold en Lies,' vroeg hij
'Zou het daar wel aan besteed zijn?'
'Dan de Van Elferens.'
'Die zijn toch niet meer bij elkaar?'
' Hè? wat bedoel je, niet meer bij elkaar?'
'Precies wat ik zeg. hij woont nu toch bij hoe-
heet- ze?'
'Je bent gek! ik ga ze meteen opbellen.'
'Ja, doe dat vooral. Zeg dan: als jullie nog bij el-
kaar zijn,  krijg je haas, zo niet, dan krijg je geen
haas.'
'Best ', zei hij, 'dan vraag ik gewoon Jan Klaver-
heim, en de Terpstra's.'
'Je doed of het een prachtcombinatie is.'Ik vind
het ook een goede combinatie.'
'Ik vind het een rot combinatie,' schreewde ik.' De
Klaverheims lezen de Groene en de Terpstra's lezen
Elzevier.'
'Daarom kunnen ze nog wel haas lusten? ''Ja maar
ze krijgen er ruzie over en de vrouwen hebben maar
één gesprek, gezwellen en magnetizeurs, en dat alle-
maal bij mijn haas!'
'Goed, goed... zeg jij 't dan maar.' een uur lang speel-
den we met  de echtparen of het gekleurde blokken
waren. De echtparen deugden wel , maar de combin-
aties niet. Waarom trouwen mensen niet met z'n vier-
ren, 't zou zo handig zijn met het oog op hazen. 
Eindelijk voegden we ons in Arnold en Lies en de 
Terpstra's.
'Waneer'? ''Morgen,' zei hij. 'Wat denk je, dat ik 
dat klaarspeel? De kamer moet worden gedaan, zilver
gepoetst, ik moet op de grote was wachten, van alles
lenen, van alles kopen, nee morgen over veertien
dagen.'
'En de haas dan?' hij had gelijk. Nog  veerien dagen
het lijk in huis, dat ging niet.
'Laat me 's rekenen,' zei ik en nam een papiertje.
'Wat doe je toch? 
' Die haas kost ons driehonderd gulden' zei ik en
rekende hem voor:
'Moccakopjes, compôte-schoteltjes, Truus om te hel-
pen, de polier om te villen, wijn, boter, sigaren, vruch-
ten, borrels, zoutjes... en een jurk.'
We keken elkaar aan. Even later stond ik bij
Arnold en Lies op de stoep.
'Ik kom jullie een verrasing brengen,' zei ik.
'O maar wat ontzettend aardig, 'zeiden zei, terwijl ze 
de pluche poten aanpakten.
Teruggaande bedacht ik, hoe zij nu het hele scala van
hazekoortsverschijnselen doormoesten.
En hoeveel zaliger het is te geven, dan te ontvangen. 
  
Geschreven door 'AnnieM.G. Schmidt'

Het verhaal is in 10 minuten gelezen, maar ik heb er toch gauw 2 uur overgedaan om het u ook te laten lezen.
Ik hoop dat u er net zo van geniet als ik.


                               
                  

Eliza